بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

جناب حجت‏الاسلام آقای حاج شیخ حسن صانعی ـ دامت برکاته

نمی‏دانم از کجای آشنایی‏ام با تو بنویسم. تو یکی از قدیمیترین افرادی هستی که در کنار من بوده‏ای. هنوز سبزه‏ای بر رخسار نداشتی که صمیمی‏ات یافتم. سالها قبل از شروع مبارزات پانزدهم خرداد.

تو سرباز گمنام این انقلابی، و خودت می‏دانی که هیچ چیز بهتر از گمنامی نیست. تو فردی هستی که از گذشته‏های دور خاطرات تلخ و شیرین مبارزات را با خود دارد. زیرکی و کم‏حرف، دانایی و محتاط.

در گرداب مبارزات همیشه دلسوخته بوده‏ای. کینه‏ات را نسبت به شاه در کمتر کسی دیده بودم. در بحرانها و فشارها هیچ گاه نسبت به من تردید نداشتی، گرچه گاهی خسته می‏شدی و افسرده.

در کوران فشار دستگاه شاه، تو که مسئول ادارۀ شهریۀ طلاب بودی، وقتی در محاصره دشمن قرار می‏گرفتی برای اینکه هیچ گونه اطلاعی به دشمن ندهی کم نبود مواقعی که قبوض رسید پولهای اخیار را ـ در پانزده سال مبارزه ـ چون غذایی گوارا می‏خوردی. پاداشت عنداللّه‏ نیز گوارایت باد.

استعدادت، لطافت روحت، صداقتت چیزی نیست که فراموشم شود. تندخویی و عاقل. از خدا می‏خواهم عقلت را به تندخویی‏ات پیروز کند.

من کاملاً به تو اطمینان دارم. لذا وکیل من می‏باشی در تمامی زمینه‏های شرعی. این
چند سطر را نوشتم تا کمی از بسیار حقی که به گردن من و انقلاب داری را ادا کرده باشم. خداوند یار و نگهدارت باد.

مرا از دعای خیر فراموش مکن. والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته.

2/12/67 ـ روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی