بیماری امام خمینی چگونه تشخیص داده شد؟
چند روزی بود که ضعف و بی حالی بر امام غلبه کرده بود تا اینکه یک روز خودشان متوجه خونریزی معده می شوند...
جی پلاس: دکتر هدایت الله الیاسی، متخصص بیهوشی و دردشناسی از خاطرات آن روزهای تلخ مردم ایران و مراحل تشخیصی بیماری امام خمینی(س) اینگونه می گوید:
مدت زیادی بود که حضور امام شرفیاب نشده و از وضع مزاجی ایشان اطلاع کامل نداشتم، رادیوهای بیگانه هر هفته و هر ماه درباره وضعیت ایشان شایعات زیادی را پخش می کردند و بر حسب سابقه من می دانستم این شایعات دروغ و ناصحیح است.
یک روز آقای دکتر فاضل از من خواست که در دفتر حضرت امام در جماران برای کار واجبی حاضر شوم آقایان دکتر عارفی، دکتر فاضل و دکتر زالی و چند نفر از پزشکان حضور داشتند.
جوّ پر اضطراب و ناراحت کننده ای در دفتر حکمفرما بود، پزشکان همگی افسرده و پریشان بودند. مسئله بیماری و کسالت حضرت امام را مطرح کرده و گفتند: چند روزی حضرت امام احساس ضعف و بی اشتهایی داشته اند تا اینکه یک روز خودشان متوجه خونریزی معده می شوند و به پزشکان اطلاع می دهند با آقای دکتر زالی متخصص گوارش مشورت می شود ایشان آندوسکپی از مری و معده به عمل آورده متوجه زخم های بزرگی در معده می شود، منظره ظاهری بیشتر نشانه یک زخم بدخیم بوده و می خواستند بیوپسی کنند ولی ترس از تشدید خونریزی مانع بیوپسی در این مرحله شده و اقدام به درمانهای طبی موقتی می کنند تا در فرصت مناسب امکان آندوسکپی مجدد و بیوپسی فراهم شود، و مقدمتاً پزشکان به این نتیجه رسیده بودند که خونریزی شدید می تواند خطرناک و تهدیدکننده باشد و عمل جراحی اجتناب ناپذیر است، لذا برای آمادگی و ارزیابی قبل از عمل و بیهوشی با اینجانب مشورت شده بود. با توجه به سن حضرت امام و با توجه به سابقه بیماری قلبی ایشان با در نظر گرفتن خونریزی شدید و ادامه یابنده که هموگلوبین خون را خیلی پایین آورده بود و عمل داخلی شکمی مهمّی که ایجاب می کرد نسبتاً فوری انجام شود، ذهن هر شخص مطلع و کارشناس را متوجه عوامل و خطرات عمده ای می‌کرد که ناشی از شرایط فوق است.
همه ما به علت ارادت معنوی و علاقه شدیدی که به امام داشتیم دچار اضطراب و افسردگی و تأثّر شدید بودیم ولی سعی می‌کردیم وضع روحی خود را کنترل کرده و با ذهنی فعال و روشن بتوانیم در مشاوره ها و تصمیم‌گیری‌های پزشکی به طور عادی شرکت کنیم و وظایف خود را در نهایت دقت و ظرافت انجام دهیم، زیرا از یک طرف زندگی انسانی بس عزیز برای ما مطرح بود و از طرف دیگر قضاوت تمام عقلا و فضلای دنیا را در پی داشت، لذا استرس و فشار روحی شدیدی را تحمل می کردیم و فقط توکل به خداوند و استعانت از آن قادر متعال بود که آرامش و تعادل روحی به ما می داد. در این مرحله، تصمیم به اصلاح اختلالات خونی و الکترولیتی و وضع عمومی و به دست آوردن فرصت مناسب برای آندوسکپی مجدد و بیوپسی و بررسی نتیجۀ بیوپسی و رادیوگرافی ها و سایر آزمایش ها در اسرع وقت گرفته شد. تعداد پزشکان مشاور در این مرحله از 16 نفر تجاوز می کرد و روزانه اقلاً سه بار تمام پزشکان در اتاقی جمع شده و اغلب با حضور حاج سید احمد آقا خمینی رحمت الله علیه و چند تن از مسئولان مملکتی برگزار می شد، وضع عمومی و نتیجه بررسی و آزمایش‌ها و درمانها مورد بحث و تبادل نظر قرار می‌گرفت و تصمیم های بعدی برای انجام آزمایشهای تشخیصی و درمانی مشخص می شد.
برشی از کتاب طبیب دل ها؛ ص 357-359؛ چاپ چهارم (1385)؛ ناشر: چاپ و نشر عروج.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره روند بیماری امام خمینی (س) مقاله جماران درباره رحلت امام خمینی | سابقه بیماری، دلیل اصلی رحلت و خاطرات نزدیکان را مطالعه کنید.
دیدگاه تان را بنویسید