دعای بیست و هفتم صحیفه سجادیه+ترجمه
دعای بیست و هفتم صحیفه سجادیه، دعای امام سجاد علیه السلام برای مرزداران است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است.
متن دعای بیست و هفتم صحیفه سجادیه که دعای امام علیه السلام برای مرزداران است به همراه ترجمه در ادامه آمده است:
وَ کان مِن دعائِه علیه‌السَّلام لِأهلِ الثُّغُور
«دعا براى مرزداران»
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ حَصِّنْ ثُغُورَ الْمُسْلِمینَ
بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و سرحدّات و مرزهاى مسلمانان را به عزّتت
بِعِزَّتِکَ، وَ اَیِّدْحُماتَها بِقُوَّتِکَ، وَ اَسْبِغْ عَطایاهُمْ مِنْ جِدَتِکَ.
پاس‌دار، و نگهبانان مرزها را به قوّتت تأیید کن، و عطایاى ایشان را به توانگرى بى‌پایانت سرشار ساز.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ کَثِّرْ عِدَّتَهُمْ، وَاشْحَذْ
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و بر شمار ایشان بیفزا، و اسلحه و جنگ‌افزارشان
اَسْلِحَتَهُمْ، وَ احْرُسْ حَوْزَتَهُمْ، وَ امْنَعْ حَوْمَتَهُمْ، وَاَلِّفْ
را برّائى ده، و حوزه آنان را محافظت فرما، و جوانب جبهه آنان را محکم و نفوذناپذیر گردان، و
جَمْعَهُمْ، وَ دَبِّرْ اَمْرَهُمْ، وَ واتِرْ بَیْنَ مِیَرِهِمْ، وَ تَوَحَّدْ
جمع آنان را یکدل و هماهنگ‌نما، و کارشان را روبراه‌کن، و آذوقه‌شان را پیاپى برسان، و خود به تنهایى
بِکِفایَةِ مُؤَنِهِمْ، وَاعْضُدْهُمْ بِالنَّصْرِ، وَ اَعِنْهُمْ بِالصَّبْرِ،
مؤونه آنان را کفایت نما، و به نصرت خود تقویتشان فرما، و به صبر یاریشان ده،
وَالْطُفْ لَهُمْ فِى الْمَکْرِ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ
و ایشان را چاره‌جوییهای دقیق بیاموز. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و
عَرِّفْهُمْ مایَجْهَلُونَ، وَ عَلِّمْهُمْ ما لایَعْلَمُونَ، وَ بَصِّرْهُمْ ما
آنان را به آنچه نمى‌دانند معرفت ده، و از آنچه بى‌خبرند آگاهشان ساز، و به آنچه
لایُبْصِرُونَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَنْسِهِمْ عِنْدَ
بینش ندارند بینش عطا کن. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و به هنگام برخورد
لِقآئِهِمُ الْعَدُوَّ ذِکْرَ دُنْیاهُمُ الْخَدّاعَةِ الْغَرُورِ، وَامْحُ عَنْ
با دشمن یاد دنیاى دلفریب را از خاطرشان ببر، و اندیشه‌هاى مال
قُلُوبِهِمْ خَطَراتِ الْمالِ الْفَتُونِ، وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ نَصْبَ
فتنه‌انگیز را از دلهاشان محو کن، و بهشت را نصب‌العین
اَعْیُنِهِمْ، وَ لَوِّحْ مِنْها لِأَبْصارِهِمْ ما اَعْدَدْتَ فیها مِنْ
آنان قرار ده، و آنچه را که در بهشت فراهم آورده‌اى از
مَساکِنِ الْخُلْدِ، وَ مَنازِلِ الْکَرامَةِ، وَالْحُورِ الْحِسانِ، وَالْاَنْهارِ
مساکن ابدى، و منازل کرامت، و حوریان زیباروى، و نهرهاى
الْمُطَّرِدَةِ بِاَنْواعِ الْاَشْرِبَةِ، وَالْاَشْجارِ الْمُتَدَلِّیَةِ بِصُنُوفِ
روان با آشامیدنهاى رنگارنگ، و درختانى بارور با میوه‌هاى گوناگون در برابر دیدگانشان
الثَّمَرِ، حَتّى لایَهُمَّ اَحَدٌ مِنْهُمْ بِالْاِدْبارِ، وَ لایُحَدِّثَ نَفْسَهُ
جلوه ده، تا هیچ کدام از آنان آهنگ پشت کردن به دشمن ننماید، و فکر گریز
عَنْ قِرْنِهِ بِفِرارٍ. اَللَّهُمَّ افْلُلْ بِذلِکَ عَدُوَّهُمْ، وَاقْلِمْ عَنْهُمْ
از هماورد را به خاطر نگذراند. بارخدایا بدین وسیله دشمنانشان را درهم شکن، و دست قدرت آن بى‌خبران از
اَظْفارَهُمْ، وَ فَرِّقْ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ اَسْلِحَتِهِمْ، وَاخْلَعْ وَثآئِقَ
حق را از ایشان کوتاه کن، و بین دشمن و جنگ‌افزارشان جدایى افکن، و بندهاى دلشان را
اَفْئِدَتِهِمْ، وَ باعِدْ - بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ اَزْوِدَتِهِمْ، وَ حَیِّرْهُمْ فى سُبُلِهِمْ،
بگسل، و میان آنان و زاد و توششان جدایى انداز، و در راهها سرگردانشان ساز،
وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ، وَاقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ، وَانْقُصْ مِنْهُمُ
و از مقصد گمراهشان‌کن، وکمک و مدد را از آنان قطع فرما، و از تعدادشان
الْعَدَدَ، وَامْلَأْ اَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ، وَاقْبِضْ اَیْدِیَهُمْ عَنِ
بکاه، و دلشان را پر از رعب و وحشت کن، و دستشان را از
الْبَسْطِ، وَاخْزِمْ اَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ
فعالیت علیه مرزداران بازدار، و زبانشان را از سخن بر علیه آنان قطع فرما، و با شکست دشمن جمع پشت سر ایشان را
خَلْفَهُمْ، وَنَکِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرآئَهُمْ، وَاقْطَعْ بِخِزْیِهِمْ اَطْماعَ
متفرق کن، و به واسطه شکست اینان پیروانشان را از ادامه جنگ بازدار، و با خوارى و زبونى آنها طمع
مَنْ بَعْدَهُمْ. اَللَّهُمَّ عَقِّمْ اَرْحامَ نِسآئِهِمْ، وَ یَبِّسْ اَصْلابَ
کسانى را که پس از آنها آیند قطع ساز. بارخدایا، زنانشان را از باردارى عقیم کن، و صلب مردانشان را
رِجالِهِمْ، وَاقْطَعْ نَسْلَ دَوآبِّهِمْ وَ اَنْعامِهِمْ، لاتَاْذَنْ لِسَمآئِهِمْ
خشک فرما، و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را بگسل، به آسمانشان اجازه
فى قَطْرٍ، وَ لا لِأَرْضِهِمْ فى نَباتٍ. اَللَّهُمَّ وَ قَوِّ بِذلِکَ مِحالَ
باریدن، و به زمینشان اذن روییدن مده. الهى بدانچه از تو خواستیم قدرت و تدبیر اسلامیان
اَهْلِ الْاِسْلامِ، وَ حَصِّنْ بِهِ دِیارَهُمْ، وَ ثَمِّرْ بِهِ اَمْوالَهُمْ، وَ
را نیرو بخش، و شهرهایشان را استوارى ده، و اموالشان را فزونى بخش، و
فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحارَبَتِهِمْ لِعِبادَتِکَ، وَ عَنْ مُنابَذَتِهِمْ لِلْخَلْوَةِ
خاطرشان را ازجنگ بادشمن براى بندگى خودت، و از کارزار با آنان براى خلوت و رازونیاز با خودت
بِکَ حَتّى لایُعْبَدَ فى بِقاعِ الْاَرْضِ غَیْرُکَ، وَ لا تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ
آسوده کن، آنچنان که در سراسر زمین جز تو پرستش نشود، و احدى از آنان جز براى تو صورت
مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَکَ. اَللَّهُمَّ اغْزُ بِکُلِّ ناحِیَةٍ مِنَ الْمُسْلِمینَ
به خاک نسایند. بارخدایا مسلمانان را در هر ناحیه با مشرکانى که در برابر
عَلى مَنْ بِاِزآئِهِمْ مِنَ‌الْمُشْرِکینَ، وَ اَمْدِدْهُمْ بِمَلائِکَةٍ مِنْ
آنانند به کارزار بدار، و ایشان را از جانب خود به صفوف پیاپى از
عِنْدِکَ مُرْدِفینَ، حَتّى یَکْشِفُوهُمْ اِلى مُنْقَطَعِ التُّرابِ قَتلاً فى
فرشتگانت مدد فرست، تا دشمنان را به دورترین نقطه زمین رانده، شرشان را به
اَرْضِکَ وَ اَسْراً، اَوْ یُقِرّوُا بِاَنَّکَ اَنْتَ اللَّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ
کشتن و اسارت آنان از سر مردم بردارند، یا اینکه به وحدانیت تو که برایت همتا
اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ. اَللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذلِکَ اَعْدآئَکَ
و شریکى نیست اقرار کنند. بارخدایا این سرنوشت را بر همه دشمنانت
فى‌اَقْطارِ الْبلادِ مِنَ‌الْهِنْدِ وَالرُّومِ وَالتُّرْکِ وَالْخَزَرِ وَالْحَبَشِ
در هر اقلیم، - چه در هند و روم و ترکستان و خزر و حبشه
وَالنُّوبَةِ وَالزَّنْجِ وَالسَّقالِبَةِ وَالدَّیالِمَةِ وَ سآئِرِ اُمَمِ الشِّرْکِ،
و نوبه و زنگبار و سرزمین سقالبه و دیلمان و دیگر طوائف مشرکین
الَّذینَ تَخْفى اَسْمآؤُهُمْ وَ صِفاتُهُمْ، وَ قَدْ اَحْصَیْتَهُمْ
که نام و نشانشان بر ما معلوم نیست، و تو به علم خود شمارشان
بِمَعْرِفَتِکَ، وَاَشْرَفْتَ عَلَیْهِمْ بِقُدْرَتِکَ. اَللَّهُمَّ اشْغَلِ
را مى‌دانى، و به قدرت خود بر ایشان اشراف دارى فراگیر کن. بارخدایا مشرکان را
الْمُشْرِکینَ بِالْمُشْرِکینَ عَنْ تَناوُلِ اَطْرافِ الْمُسْلِمینَ، وَخُذْهُمْ
به مشرکان گرفتار کن تا از دستیابى بر سرزمین‌هاى مسلمانان بازمانند، و آنان را با کاستن عددشان از
بِالنَّقْصِ عَنْ تَنَقُّصِهِمْ، وَ ثَبِّطْهُمْ بِالْفُرْقَةِ عَنِ الْاِحْتِشادِ
کاستن مسلمین بازدار، و رشته اتحادشان را بگسل تا از همدستى بر علیه مسلمین
عَلَیْهِمْ. اَللَّهُمَّ اَخْلِ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْاَمَنَةِ، وَ اَبْدانَهُمْ مِنَ
بازمانند. الهى دلهاشان را از آرامش تهى کن، و بدنهاشان را از توانایى
الْقُوَّةِ، وَاَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ الْاِحْتِیالِ، وَ اَوْهِنْ اَرْکانَهُمْ عَنْ
بى‌بهره کن، و دلهاشان را از چاره‌جویى غافل ساز، و اعضایشان را در هماوردى - با رجال مسلمین
مُنازَلَةِ الرِّجالِ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقارَعَةِ الْاَبْطالِ، وَابْعَثْ
سست کن، و از زد و خورد با قهرمانان اسلامى در دلشان هراس افکن، و سپاهى از
عَلَیْهِمْ جُنْداً مِنْ مَلآئِکَتِکَ بِبَاْسٍ مِنْ بَاْسِکَ، کَفِعْلِکَ یَوْمَ
ملائکه‌ات را بر آنان برانگیز تا بر آنان عذاب بارند، چنانکه روز
بَدْرٍ، تَقْطَعُ بِهِ دابِرَهُمْ، وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْکَتَهُمْ، وَ تُفَرِّقُ
بدر کردى، و به نیروى خود بنیانشان را برکنى، و شوکتشان را ریشه‌کن کنی، و جمعیتشان را
بِهِ عَدَدَهُمْ. اَللَّهُمَّ وَ امْزُجْ مِیاهَهُمْ بِالْوَبآءِ،
پراکنده نمایى. بارخدایا، آب آشامیدنى آنان را به وبا مخلوط کن،
وَ اَطْعِمَتَهُمْ بِالْاَدْوآءِ، وَ ارْمِ بِلادَهُمْ بِالْخُسُوفِ، وَ اَلِحَّ عَلَیْها
و خوراکشان را به بیماریها بیامیز، و شهرهایشان را در زمین فرو بر، و پیوسته بر آنها
بِالْقُذُوفِ، وَ افْرَعْها بِالْمُحُولِ، وَاجْعَلْ مِیَرَهُمْ فى اَحَصِّ
سنگ بباران، و به قحطى و خشکسالى دچارشان کن، و آذوقه آنان را در بى‌برکت‌ترین
اَرْضِکَ وَ اَبْعَدِها عَنْهُمْ، وَامْنَعْ حُصُونَها مِنْهُمْ، اَصِبْهُمْ
و دورترین نقاط زمین قرار ده، و دژهاى آن زمین را از
بِالْجُوعِ الْمُقیمِ وَالسُّقْمِ الْاَلیمِ. اَللَّهُمَّ وَ اَیُّما غازٍ غَزاهُمْ مِنْ
حفاظت آنان بازدار، و گرسنگى دائم، و بیمارى دردناک به آنان برسان، الهى، هر رزمنده از
اَهْلِ مِلَّتِکَ، اَوْ، مُجاهِدٍ جاهَدَهُمْ مِنْ اَتْباعِ سُنَّتِکَ، لِیَکُونَ
اهل آیین تو که با آنان نبرد کند، و هر مجاهد از پیروان سنّت تو که با آنان جهاد کند، تا
دینُکَ الْاَعْلى، وَحِزْبُکَ‌الْاَقْوى، وَحَظُّکَ‌الْاَوْفى،فَلَقِّهِ‌الْیُسْرَ،
دین تو برترى یابد، و حزب تو نیرومندتر شود، و بهره دوستانت افزون شود، پس آسانى نصیبش کن،
وَ هَیِّى‌ءْ لَهُ الْاَمْرَ، وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ، وَ تَخَیَّرْ لَهْ الْاَصْحابَ،
و کار را بر او سهل فرما، و وى را به رستگارى رسان، و همنشینان او را نیکو برگزین،
وَاسْتَقْوِ لَهُ الظَّهْرَ، وَاَسْبِغْ عَلَیْهِ فِى النَّفَقَةِ، وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشاطِ،
و پشت وى را قوى کن، و درآمدش را فراوان نما، و او را از نشاط و خرّمى کامیاب کن،
وَاَطْفِ عَنْهُ حَرارَةَ الشَّوْقِ، وَ اَجِرْهُ مِنْ غَمِّ الْوَحْشَةِ، وَ
و آتش شوق (به خان و مان) را در دلش فرونشان، و او را از غم تنهایى پناه ده، و
اَنْسِهِ ذِکْرَ الْاَهْلِ وَالْوَلَدِ، وَاْثُرْ لَهُ حُسْنَ النِّیَّةِ، وَ تَوَلَّهُ
یاد همسر و فرزندان را فراموشش کن، و حسن نیّت را برایش بگزین، و عافیتش
بِالْعافِیَةِ، وَ اَصْحِبْهُ السَّلامَةَ، وَاَعْفِهِ مِنَ الْجُبْنِ، وَاَلْهِمْهُ
را خودت به عهده گیر، و سلامت را همراهش ساز، و او را از ترس نگه دار، و وى را
الْجُرْاَةَ، وَارْزُقْهُ الشِّدَّةَ، وَاَیِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ، وَ عَلِّمْهُ السِّیَرَ
جرأت ده، و نیرومندى را روزیش کن، و او را به نصرت خود تأیید فرماى، و سیره و
وَالسُّنَنَ، وَ سَدِّدْهُ فِى الْحُکْمِ، وَ اَعْزِلْ عَنْهُ الرِّیآءَ، وَ
سنن اسلامى را به او بیاموز، و راه صواب در داورى را به او بنماى، و ریا را از او دور کن، و
خَلِّصْهُ مِنَ السُّمْعَةِ، وَاجْعَلْ فِکْرَهُ وَ ذِکْرَهُ وَ ظَعْنَهُ وَ اِقامَتَهُ
از عشق به شهرت و آوازه خلاصش فرما، و فکر و ذکر و مسافرت و اقامتش را
فیکَ وَ لَکَ. فَاِذا صآفَّ عَدُوَّکَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فى عَیْنِهِ،
در راه خود و براى خود قرار ده. و وقتى که با دشمنت که نیز دشمن اویند به مصاف ایستد عدد ایشان را در چشم او اندک نماى،
وَ صَغِّرْ شَاْنَهُمْ فى قَلْبِهِ، وَ اَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ، وَ لا تُدِلْهُمْ مِنْهُ.
و شأن و مقامشان را در دل او کوچک ساز، و او را بر دشمنان پیروزى ده، و دشمن را بر او پیروزى مده.
فَاِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعادَةِ، وَ قَضَیْتَ لَهُ بِالشَّهادَةِ، فَبَعْدَ اَنْ
و اگر زندگى او را به نیکبختى پایان دادى، و شهادت را سرنوشت او ساختى، شهادتش را
یَجْتاحَ عَدُوَّکَ بِالْقَتْلِ، وَ بَعْدَ اَنْ یَجْهَدَ بِهِمُ الْاَسْرُ، وَ بَعْدَ اَنْ
زان پس قرار ده که دشمنت را ریشه‌کن ساخته، و اسارت آنان را به رنج و تعب افکنده،
تَاْمَنَ اَطْرافُ الْمُسْلِمینَ، وَ بَعْدَ اَنْ یُوَلِّىَ عَدُوُّکَ مُدْبِرینَ.
و پس از آنکه اطراف مرزهاى مسلمانان امنیت یافته، و دشمنت هزیمت کرده باشد.
اَللَّهُمَّ وَ اَیُّما مُسْلِمٍ خَلَفَ غازِیاً اَوْمُرابِطاً فى دارِهِ، اَوْتَعَهَّدَ
بارخدایا، و هر مسلمانى به وقتى که جنگجو در میدان جنگ است و مرزدار به مرزدارى مشغول است به امور خانه آنها رسیدگى کند، یا در نبود
خالِفیهِ فى غَیْبَتِهِ، اَوْ اَعانَهُ بِطآئِفَةٍ مِنْ مالِهِ، اَوْ اَمَدَّهُ بِعِتادٍ،
او به کفالت خانواده‌اش برخیزد، یا او را به قسمتى از مال خود یارى دهد، یا او را به سازوبرگ جنگ مدد رساند،
اَوْ شَحَذَهُ عَلى جِهادٍ، اَوْ اَتْبَعَهُ فى وَجْهِهِ دَعْوَةً، اَوْرَعى لَهُ
یا همّت او را به نبرد با دشمن برانگیزد، یا در روى او دعاى خیر کند، یا حرمتش را
مِنْ وَرآئِهِ حُرْمَةً، فَاَجْرِ لَهُ مِثْلَ اَجْرِهِ وَزْناً بِوَزْنٍ، وَ مِثْلاً
در نبود وى رعایت کند، به او نیز اجر همان رزمنده را وزن به وزن، و مثل به مثل
بِمِثْلٍ، وَ عَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ عِوْضاً حاضِراً یَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ
عنایت کن، و عمل او را پاداشى نقد ببخش، که بدون درنگ سود کار خیرى را که پیشاپیش
ما قَدَّمَ، وَ سُرُورَ ما اَتى بِهِ، اِلى اَنْ یَنْتَهِىَ بِهِ الْوَقْتُ اِلى ما
فرستاده، و شادى خاطرى که نتیجه کار اوست در همین دنیابه چنگ آورد، تا آنکه فرا رسد زمان آن
اَجْرَیْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِکَ، وَ اَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ کَرامَتِکَ. اَللَّهُمَّ
فضل و پاداشى که بر او روا داشته‌اى، و کرامتى که براى او آماده ساخته‌اى. بارخدایا
وَ اَیُّما مُسْلِمٍ اَهَمَّهُ اَمْرُالْاِسْلامِ، وَاَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ اَهْلِ‌الشِّرْکِ
هر مسلمانى که امر اسلامْ او را مهم آید، و از اجتماع اهل شرک در برابر ملت اسلام
عَلَیْهِمْ، فَنَوى غَزْوًى، اَوْ هَمَّ بِجِهادٍ، فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ، اَوْ
غصه‌دار شود، تا جایى‌که قصد جنگ کند، یا آهنگ جهاد کند، ولى ضعف و ناتوانى او را خانه‌نشین‌کند، یا
اَبْطَاَتْ بِهِ فاقَةٌ، اَوْ اَخَّرَهُ عَنْهُ حادِثٌ، اَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ
تنگدستى کارش را کُنْد کند، یا حادثه‌اى تصمیم او را به تأخیر اندازد، یا در برابر
اِرادَتِهِ مانِعٌ فَاکْتُبِ اسْمَهُ فِى الْعابِدینَ، وَ اَوْجِبْ لَهُ ثَوابَ
اراده‌اش مانعى قرار گیرد، پس نامش را در زمره عابدان بنگار، و ثواب
الْمُجاهِدینَ، وَاجْعَلْهُ فى‌نِظامِ‌الشُّهَدآءِ وَالصّالِحینَ.اَللَّهُمَّ
مجاهدان را بر او حتمى گردان، و وى را در زمره شهیدان و صالحان قرار ده. بارخدایا
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ الِ مُحَمَّدٍ، صَلوةً
بر محمد که بنده و فرستاده توست و بر آلش درود فرست، درودى
عالِیَةً عَلَى الصَّلَواتِ، مُشْرِفَةً فَوْقَ التَّحِیَّاتِ، صَلوةً
برتر از درودها، و بالاتر از تحیّت‌ها، درودى که زمانش
لایَنْتَهى اَمَدُها، وَ لایَنْقَطِعُ عَدَدُها، کَاَتَمِّ ما مَضى مِنْ
را پایان نرسد، و رشته شمار آن قطع نشود، مانند کامل‌ترین درودهایى که در روزگاران گذشته به
صَلَواتِکَ عَلى اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیآئِکَ، اِنَّکَ الْمَنّانُ الْحَمیدُ،
هر یک از اولیائت نثار فرمودى، که تویى عطابخش ستوده،
الْمُبْدِئُ الْمُعیدُ، الْفَعّالُ لِما تُریدُ.
آغاز کننده و بازگرداننده، و تویى که هر چه اراده فرمایى به جاى آورى.
دیدگاه تان را بنویسید