به گزارش ایرنا، خاک رس، ماسه، موی بز و پرز قالی مواد اولیه ساخت تنور است که تولید کنندگان با ترکیب آنها برای ساخت این هنر دسنی از آن اسفتاده می کنند.
آنها سپس گل های آماده را با مهارت ویژه ای که در گذر زمان به صورت تجربی کسب کرده اند، بر روی هم قرار داده و نسبت به ساخت تنور اقدام می کنند.
بعد از اتمام فعالیت اولیه های ، 2 الی سه روز طول می کشد و هنوز گل خشک نشده است و با قطعه سنگی سطح داخلی و خارجی آن را صیقل می دهند تا براق شود.
بعد از چند روز و خشک شدن، کار ساخت پایان می یابد و فعالان این هنر نسبت به عرضه و فروش دست ساخته های خود به مشتریان بومی و غیربومی اقدام می کنند.
یکی از فعالان این هنر محلی می گوید: این حرفه حدود 2 قرن در این شهرستان سابقه دارد و هم اکنون کمتر از انگشتان 2 دست در این رشته مشغول کار هستند.
مهدی غفاری نژاد روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه پدر و پدربزرگ وی در این رشته فعالیت داشتند افزود: این هنر همچنان نسل به نسل در منطقه ادامه دارد.
وی خاطرنشان کرد: سال های گذشته افراد زیادی در این حرفه مشغول بودند، که با گسترش نانوایی های ماشینی، پخت سنتی و تنوری این فراورده غذایی کم شده است.
به گفته این فعال صنعت دستی، کار در تنورسازی نسبت به سایر حرفه ها سخت تر است و نسل جوان همانند گذشته دیگر علاقه زیادی برای فعالیت در این رشته ندارد.
غفاری نژاد می افزاید: برای احیا و حفظ این هنر سنتی به معرفی ، فرهنگ سازی و حمایت مادی و معنوی مسئولان از فعالان این حوزه نیاز است .
وی مهمترین درخواست های خود را اختصاص هزار مترمربع زمین برای ایجاد کارگاه مناسب و همچنین پرداخت تسهیلات برای گسترش فعالیت های خود برشمرد.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مهریز هم اظهار داشت: تنورسازی یکی از صنایع محلی و جزو هنرهای سنتی شهرستان است .
الهام جلوداری افزود: برگزاری دوره های آموزشی، فعالیت های فرهنگی و اطلاع رسانی و پیگیری مشکلات این قشر مد نظر است.
وی ادامه داد: احیا و گسترش صنایع دستی به خصوص مواردی که مختص مهریز است در اولویت برنامه هاست و در این راستا کارگاه آموزشی و بازارچه ای در منطقه وجود دارد.
این مسئول صنایع دستی شهرستان در ادامه با اشاره به اینکه صنایع دستی متعددی در منطقه وجود دارد، گفت: تاکنون چاقوسازی، سنگ تراشی و ترکه بافی در فهرست آثار ملی ثبت شده سات.
جلوداری افزود: گیوه بافی، تخت کشی، قالی بافی، معرق کاری، منبت کاری، سرمه دوزی و کار روی چوب و شیشه از دیگر صنایع دستی فعال منطقه است.
به گفته وی حدود 100 هنرمند در رشته های مختلف مشغول کار هستند و جذب جوانان با برگزاری دوره های آموزشی از جمله محور فعالیت های این اداره است.
مهریز که بنای اولیه آن را به مهرنگار دختر انوشیروان ساسانی نسبت می دهند 600 اثر تاریخی و فرهنگی دارد که تاکنون 100 اثر آن در فهرست آثار ملی ثبت شد.
صنایع دستی نوعی کار است که در آن لوازم تزئینی و کاربردی تنها با استفاده از دست یا ابزار ساده ساخته می‌شود، معمولا این کلمه به روش های سنتی ساختن کالاها اطلاق می شود.
لوازمی که به صورت تولید انبوه و یا با ماشین آلات مختلف ساخته شوند جزو صنایع دستی نیستند.
مرکز شهرستان 55 هزار نفری مهریز در 30 کیلومتری جنوب شهر یزد قرار دارد.
7536/ 2047/
انتهای پیام آنها سپس گل های آماده را با مهارت ویژه ای که در گذر زمان به صورت تجربی کسب کرده اند، بر روی هم قرار داده و نسبت به ساخت تنور اقدام می کنند.
بعد از اتمام فعالیت اولیه های ، 2 الی سه روز طول می کشد و هنوز گل خشک نشده است و با قطعه سنگی سطح داخلی و خارجی آن را صیقل می دهند تا براق شود.
بعد از چند روز و خشک شدن، کار ساخت پایان می یابد و فعالان این هنر نسبت به عرضه و فروش دست ساخته های خود به مشتریان بومی و غیربومی اقدام می کنند.
یکی از فعالان این هنر محلی می گوید: این حرفه حدود 2 قرن در این شهرستان سابقه دارد و هم اکنون کمتر از انگشتان 2 دست در این رشته مشغول کار هستند.
مهدی غفاری نژاد روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه پدر و پدربزرگ وی در این رشته فعالیت داشتند افزود: این هنر همچنان نسل به نسل در منطقه ادامه دارد.
وی خاطرنشان کرد: سال های گذشته افراد زیادی در این حرفه مشغول بودند، که با گسترش نانوایی های ماشینی، پخت سنتی و تنوری این فراورده غذایی کم شده است.
به گفته این فعال صنعت دستی، کار در تنورسازی نسبت به سایر حرفه ها سخت تر است و نسل جوان همانند گذشته دیگر علاقه زیادی برای فعالیت در این رشته ندارد.
غفاری نژاد می افزاید: برای احیا و حفظ این هنر سنتی به معرفی ، فرهنگ سازی و حمایت مادی و معنوی مسئولان از فعالان این حوزه نیاز است .
وی مهمترین درخواست های خود را اختصاص هزار مترمربع زمین برای ایجاد کارگاه مناسب و همچنین پرداخت تسهیلات برای گسترش فعالیت های خود برشمرد.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مهریز هم اظهار داشت: تنورسازی یکی از صنایع محلی و جزو هنرهای سنتی شهرستان است .
الهام جلوداری افزود: برگزاری دوره های آموزشی، فعالیت های فرهنگی و اطلاع رسانی و پیگیری مشکلات این قشر مد نظر است.
وی ادامه داد: احیا و گسترش صنایع دستی به خصوص مواردی که مختص مهریز است در اولویت برنامه هاست و در این راستا کارگاه آموزشی و بازارچه ای در منطقه وجود دارد.
این مسئول صنایع دستی شهرستان در ادامه با اشاره به اینکه صنایع دستی متعددی در منطقه وجود دارد، گفت: تاکنون چاقوسازی، سنگ تراشی و ترکه بافی در فهرست آثار ملی ثبت شده سات.
جلوداری افزود: گیوه بافی، تخت کشی، قالی بافی، معرق کاری، منبت کاری، سرمه دوزی و کار روی چوب و شیشه از دیگر صنایع دستی فعال منطقه است.
به گفته وی حدود 100 هنرمند در رشته های مختلف مشغول کار هستند و جذب جوانان با برگزاری دوره های آموزشی از جمله محور فعالیت های این اداره است.
مهریز که بنای اولیه آن را به مهرنگار دختر انوشیروان ساسانی نسبت می دهند 600 اثر تاریخی و فرهنگی دارد که تاکنون 100 اثر آن در فهرست آثار ملی ثبت شد.
صنایع دستی نوعی کار است که در آن لوازم تزئینی و کاربردی تنها با استفاده از دست یا ابزار ساده ساخته می‌شود، معمولا این کلمه به روش های سنتی ساختن کالاها اطلاق می شود.
لوازمی که به صورت تولید انبوه و یا با ماشین آلات مختلف ساخته شوند جزو صنایع دستی نیستند.
مرکز شهرستان 55 هزار نفری مهریز در 30 کیلومتری جنوب شهر یزد قرار دارد.
7536/ 2047/
کپی شد
