« غدا هیجاوی» رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی ، یوشا کریشنا مشاور عالی شورای جهانی صنایع‌دستی به همراه ویدا توحدی رئیس بخش بین‌الملل معاونت صنایع‌دستی کشور برای ارزیابی زیلوی میبد به این شهر سفر کردند.
آنها از شرکت تعاونی زیلوبافان ، نارین قلعه ، موزه زیلو، نمایشگاه تصاویر و مستندات زیلو در مجموعه شاه‌عباسی و کارگاه‌های زیلوبافی محله بشنیغان به‌عنوان خاستگاه زیلو در این منطقه بازدید کردند.
خانم هیجاوی رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی در این بازدید ، بیان کرد : خیلی خوشحالم که به شهر میبد سفر کردم ، نمی‌دانم برای چندمین بار است که به این منطقه سفر می‌کنم ، در اینجا مردم خوب و فرهنگ غنی آنها را می‌بینم.
وی افزود : ما از شرکت زیلوبافان میبد بازدید کردیم و از مراحل بافت زیلو از صفرتا صد لذت بردیم ، مشاهده کردیم که مردم برای بافت زیلو از دل‌وجان خود مایه می‌گذارند.
رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی ادامه داد : بر اساس اطلاعاتی که به ما داده شد، زیلو یک صنعت فراگیر در میبد بود به صورتی که همه اعضای خانواده درگیر بافت آن بودند و مردم شهر حتی در برداشت پنبه که در همین شهر تولید می‌شد ، شرکت میکردند.
وی ادامه داد: همچنین امروز دیدیم که نماینده مجلس ، فرماندار ، شهردار و ... می‌توانند زیلوبافی کنند و این کار بسیار خوبی است که همه در این شهر خود را درگیر بافت زیلو کردند.
وی اظهار کرد: مراکز آموزشی در ارتباط با زیلوبافی در این شهر وجود دارد، خانم‌ها نیز امروز به بافت زیلو می‌پردازند، درحالی‌که این هنر در قدیم بیشتر کار مردها بود.
هیجاوی بیان کرد : اینکه به جنبه تجاری زیلو و معرفی به بازار جهانی اهمیت داده می‌شود ، کار بسیار خوبی هست.
یوشا کریشنا مشاور عالی شورای جهانی صنایع‌دستی نیز بیان کرد : ما اول از مردم شروع کردیم و از تعدادی کارگاه‌ها بازدید شد که مردم خوب و مهربانی مانند همه ایرانیان دیگر در آنجا مشغول کار بودند و در این کارگاه کاری انجام می‌دادند که نیاز به صبر و دقت داشت.
وی افزود: همچنین از موزه زیلو میبد بازدید کردیم، خیلی عالی بود، اینکه شما موزه‌ای شامل طرح‌های بسیار متنوع و دوره‌های تاریخی مختلف از قبل آماده داشتید و این محل می‌تواند الگویی برای سایر صنایع‌دستی هم باشد.
مشاور عالی شورای جهانی صنایع‌دستی خاطرنشان کرد : موزه داستان زیلو را نشان می‌دهد و از کجا به کجا رسیده و این مهم هست که این زیلوها قرن‌ها سالم ماندند.
وی همچنین اظهار داشت : از محله « بشنیغان » بازدید کردیم که خاستگاه هنر زیلو میبد هست و این مهم است که این هنر بعد از سال‌ها هنوز ادامه دارد و در آن کارگاه‌هایی وجود دارد که هنوز فعال است ، حتی کارگاهی دیدیم که گفتند قدمت 400 ساله دارد و این می‌تواند بسیار مهم باشد که نسل‌های بعد سعی دارند این هنر را حفظ کنند.
زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد، برخی سابقه آن را به قرن هشتم هـ . ق و دوره مظفریان نسبت می‌دهند. قدیمی‌ترین و درعین‌حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن 12 هـ .ق تعلق دارد و بر روی آن بیست‌وچهار سجاده طراحی‌شده است.
زیلو یا پلاس، دست بافته‌ای زیبا و خاص مناطق حاشیه کویری است، این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تاروپود آن نقش بسته است.
زیلو نوعی زیرانداز و کف‌پوش دستبافت است که با نخ بافته می‌شود و شباهت زیادی به حصیر دارد و در برخی مناطق ایران استفاده می‌شود.
زیلو هنر مردم شهرستان‌های کاشان و میبدیزد است.
میبد یکی از مراکز عمدهٔ زیلوبافی بوده و سال‌ها قبل، صدها خانوار از محل درآمد آن امرارمعاش میکردند.
زیلو هرچند به‌ظاهر یک دستبافت نخی ساده است اما بررسی فنون و فن بافت آن نشان می‌دهد که غنای فرهنگی و فکر و اندیشه بارورشده‌ای در پس هر تاروپود آن خفته است.
زیلو در نقش و بافت، شباهت زیادی به حصیر، اولین دستبافت بشر دارد و مثل حصیر یکی از موارد استفاده آن در مساجد و مصلی و اماکن متبرکه است بنابراین می‌توان احتمال داد که زیلوبافی یا مرحلهٔ تکامل‌یافتهٔ حصیربافی است یا بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته‌اند.
مصالح گلیم، بیشتر از پشم است و مناسب برای مناطق سردسیر، اما مصالح زیلو از نخ پنبه هم مناسب برای مناطق گرمسیر به‌ویژه حاشیهٔ کویر است.
سال‌ها قبل، صدها خانوار میبدی از بافتن این هنر و صنعت امرارمعاش میکردند اما در سالهای اخیر تقریباً کنار گذاشته‌شده بود تا اینکه از سال 88 با تلاش میراث فرهنگی، احیا شد .
تجهیز کارگاه‌ها ،آموزش، پرداخت تسهیلات به زیلوبافان و در اختیار گذاشتن رایگان دار زیلوبافی به بافندگان ازجمله اقدامات میراث فرهنگی برای احیای این صنعت تاریخی است.
قدیمی‌ترین زیلو مربوط به 850 سال پیش است که در موزه میبد نگهداری می‌شود، نفیس‌ترین زیلوی میبد نیز متعلق به قرن 12 هجری قمری است که بر روی آن 24 سجاده طراحی‌شده و در حاشیه آن نام واقف و تاریخ هزار و 118 هجری قمری نقش بسته است.
مرکز شهرستان 100 هزارنفری میبد در 50 کیلومتری شمال غرب شهر یزد قرار دارد.
م.ا/ 2047/
انتهای پیام آنها از شرکت تعاونی زیلوبافان ، نارین قلعه ، موزه زیلو، نمایشگاه تصاویر و مستندات زیلو در مجموعه شاه‌عباسی و کارگاه‌های زیلوبافی محله بشنیغان به‌عنوان خاستگاه زیلو در این منطقه بازدید کردند.
خانم هیجاوی رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی در این بازدید ، بیان کرد : خیلی خوشحالم که به شهر میبد سفر کردم ، نمی‌دانم برای چندمین بار است که به این منطقه سفر می‌کنم ، در اینجا مردم خوب و فرهنگ غنی آنها را می‌بینم.
وی افزود : ما از شرکت زیلوبافان میبد بازدید کردیم و از مراحل بافت زیلو از صفرتا صد لذت بردیم ، مشاهده کردیم که مردم برای بافت زیلو از دل‌وجان خود مایه می‌گذارند.
رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی ادامه داد : بر اساس اطلاعاتی که به ما داده شد، زیلو یک صنعت فراگیر در میبد بود به صورتی که همه اعضای خانواده درگیر بافت آن بودند و مردم شهر حتی در برداشت پنبه که در همین شهر تولید می‌شد ، شرکت میکردند.
وی ادامه داد: همچنین امروز دیدیم که نماینده مجلس ، فرماندار ، شهردار و ... می‌توانند زیلوبافی کنند و این کار بسیار خوبی است که همه در این شهر خود را درگیر بافت زیلو کردند.
وی اظهار کرد: مراکز آموزشی در ارتباط با زیلوبافی در این شهر وجود دارد، خانم‌ها نیز امروز به بافت زیلو می‌پردازند، درحالی‌که این هنر در قدیم بیشتر کار مردها بود.
هیجاوی بیان کرد : اینکه به جنبه تجاری زیلو و معرفی به بازار جهانی اهمیت داده می‌شود ، کار بسیار خوبی هست.
یوشا کریشنا مشاور عالی شورای جهانی صنایع‌دستی نیز بیان کرد : ما اول از مردم شروع کردیم و از تعدادی کارگاه‌ها بازدید شد که مردم خوب و مهربانی مانند همه ایرانیان دیگر در آنجا مشغول کار بودند و در این کارگاه کاری انجام می‌دادند که نیاز به صبر و دقت داشت.
وی افزود: همچنین از موزه زیلو میبد بازدید کردیم، خیلی عالی بود، اینکه شما موزه‌ای شامل طرح‌های بسیار متنوع و دوره‌های تاریخی مختلف از قبل آماده داشتید و این محل می‌تواند الگویی برای سایر صنایع‌دستی هم باشد.
مشاور عالی شورای جهانی صنایع‌دستی خاطرنشان کرد : موزه داستان زیلو را نشان می‌دهد و از کجا به کجا رسیده و این مهم هست که این زیلوها قرن‌ها سالم ماندند.
وی همچنین اظهار داشت : از محله « بشنیغان » بازدید کردیم که خاستگاه هنر زیلو میبد هست و این مهم است که این هنر بعد از سال‌ها هنوز ادامه دارد و در آن کارگاه‌هایی وجود دارد که هنوز فعال است ، حتی کارگاهی دیدیم که گفتند قدمت 400 ساله دارد و این می‌تواند بسیار مهم باشد که نسل‌های بعد سعی دارند این هنر را حفظ کنند.
زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد، برخی سابقه آن را به قرن هشتم هـ . ق و دوره مظفریان نسبت می‌دهند. قدیمی‌ترین و درعین‌حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن 12 هـ .ق تعلق دارد و بر روی آن بیست‌وچهار سجاده طراحی‌شده است.
زیلو یا پلاس، دست بافته‌ای زیبا و خاص مناطق حاشیه کویری است، این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تاروپود آن نقش بسته است.
زیلو نوعی زیرانداز و کف‌پوش دستبافت است که با نخ بافته می‌شود و شباهت زیادی به حصیر دارد و در برخی مناطق ایران استفاده می‌شود.
زیلو هنر مردم شهرستان‌های کاشان و میبدیزد است.
میبد یکی از مراکز عمدهٔ زیلوبافی بوده و سال‌ها قبل، صدها خانوار از محل درآمد آن امرارمعاش میکردند.
زیلو هرچند به‌ظاهر یک دستبافت نخی ساده است اما بررسی فنون و فن بافت آن نشان می‌دهد که غنای فرهنگی و فکر و اندیشه بارورشده‌ای در پس هر تاروپود آن خفته است.
زیلو در نقش و بافت، شباهت زیادی به حصیر، اولین دستبافت بشر دارد و مثل حصیر یکی از موارد استفاده آن در مساجد و مصلی و اماکن متبرکه است بنابراین می‌توان احتمال داد که زیلوبافی یا مرحلهٔ تکامل‌یافتهٔ حصیربافی است یا بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته‌اند.
مصالح گلیم، بیشتر از پشم است و مناسب برای مناطق سردسیر، اما مصالح زیلو از نخ پنبه هم مناسب برای مناطق گرمسیر به‌ویژه حاشیهٔ کویر است.
سال‌ها قبل، صدها خانوار میبدی از بافتن این هنر و صنعت امرارمعاش میکردند اما در سالهای اخیر تقریباً کنار گذاشته‌شده بود تا اینکه از سال 88 با تلاش میراث فرهنگی، احیا شد .
تجهیز کارگاه‌ها ،آموزش، پرداخت تسهیلات به زیلوبافان و در اختیار گذاشتن رایگان دار زیلوبافی به بافندگان ازجمله اقدامات میراث فرهنگی برای احیای این صنعت تاریخی است.
قدیمی‌ترین زیلو مربوط به 850 سال پیش است که در موزه میبد نگهداری می‌شود، نفیس‌ترین زیلوی میبد نیز متعلق به قرن 12 هجری قمری است که بر روی آن 24 سجاده طراحی‌شده و در حاشیه آن نام واقف و تاریخ هزار و 118 هجری قمری نقش بسته است.
مرکز شهرستان 100 هزارنفری میبد در 50 کیلومتری شمال غرب شهر یزد قرار دارد.
م.ا/ 2047/
کپی شد
