قهرمانی بیش از آنکه سیاستمداری وابسته به جناحی خاص باشد یک تکنوکرات بود. او هر چند استاندار دولت احمدی نژاد بود، اما فطرتا با سیاست های حاکم بر آن دولت قرابت فکری چندانی نداشت.
قهرمانی بی گمان مردمدار بود و این از روحیه او سرچشمه می گرفت. روحیه ای لطیف که او را حتی در جلسات رسمی به صرافت خواندن شعری می انداخت.
قهرمانی همیشه می کوشید تا فاصله خود را با افراط و تفریط حفظ کند و این در جامعه ای چون گیلان یک امتیاز بزرگ محسوب می شد.
کارنامه قهرمانی در زمان تصدی پست استانداری گیلان نیز هر چند خالی از اشتباه نبود اما می توان به او در این بخش نمره قبولی داد.
آنچه که نام قهرمانی را بیش از هر استانداری درخشان و مورد اقبال افکار عمومی ساخته، موقعیت تاریخی انتصاب وی به سمت استانداری گیلان است. او در زمانه ای استاندار شد که چهره ای منطقی و بدور از هیاهو های رایج آن زمان از خود به نمایش گذاشت.
7294/2007
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.