به گزارش خبرنگار ایرنا، در مناطق گوناگون استان گلستان آیین های شب یلدا با برخی تفاوت ها اما باشکوه برگزار می شود که بررسی ریشه های آن فهمی عمیق از هویت این منطقه را آشکار می کند.
یکی از تاریخ نگاران گرگان و استرآباد به خبرنگار ایرنا گفت: در سرزمین تاریخی استراباد شب یلدا بسیار با اهمیت و گرامی داشته می شد و مردم با آیین های ویژه این جشن را گرامی می داشتند.
اسدالله معطوفی اظهار داشت: در این شب مردم به خانه پدر بزرگها و مادر بزرگها رفته و ضمن دور هم نشینی به خوردن تنقلات و میوه جات خصوصا تخم هندوانه وخربزه و کدو ترکمانی می پرداختند .
وی بیان کرد: استرآبادی ها معتقد بودند که صبح بعد از یلدا روز پیروزی خورشید بر سیاهی و تاریکی ها است.
این تاریخ نگار گرگانی اظهار داشت: چون ایام منتهی به شب چله بسیار سرد بود، مردم استفاده از کرسی در این شب را خوش یمن می دانستند چون معتقد بودند کرسی و منقل آن نمادی از آتش و خورشید و زایش نور است.
معطوفی ادامه داد: در این شب خوراکی ها داخل یک مجمعه مسی و یا روی سفره ای بر روی کرسی چیده و استفاده می شد.
این پژوهشگر و تاریخ نگار گرگانی گفت : زنان هنرمند استراباد تخم میوه های تابستانه را از مدت ها قبل جمع آوری کرده و پس از خشک کردن زیر نور آفتاب، برای مصرف در شب یلدا روی سفره می گذاشتند.
وی بیان کرد: افرادی که از وضع مالی خوبی برخوردار نبودند از ساقه نیشکر که در روستاهای اطراف گرگان کشت می شد به عنوان تنقلات در سفره های شب یلدا استفاده می کردند.
معطوفی افزود: انجام بازی های تب تب خمیر، آتیش آتیش بالاتر و قد کشک از جمله سرگرمی های کودکان در شب یلدا بود .
این تاریخ نگار گرگانی افزود: اگر تا قبل از فرا رسیدن شب یلدا برف می بارید مردم منطقه با این برف دشو درست می کردند.
ساخت این خوراکی این گونه بود که در یک تغار سفالی که غالبا برای نگهداری ماست استفاده می شد برف تمیز ریخته و آنرا با شیره انگور مخلوط می کردند و ظرف تغار را روی کرسی گذاشته و استفاده میکردند.
بگفته معطوفی افراد متمول به جای شیره انگور از شکر قرمز روسی که از طریق بندرگز به منطقه استرآباد وارد می شد استفاده می کردند.
وی اظهار کرد: تهیه نون کوکویی(برنجک )، رشته به رشته ، شغزی(شیره ازگیل وحشی ) ، پشت زیک (مغز گردو همراه با شکر قرمزو کنجد ) ، بریانی (گندم ،کنجد و شاهدانه تفت داده شده با نمک ) و مارمرده (مخلوطی از برنج و کنجد که با شکر تفت داده شده ) از جمله دیگر خوراکی های مردم منطقه استرآباد در شب یلدا بود.
یکی دیگر از رسوم مردم مردم منطقه استراباد در شب چله اجرای مراسم 'چکه بروش ' بود.
معطوفی گفت: در این رسم مردم با خواندن نواهای محلی و شادمانه و ترانه های شاد خوشحالی می کردند.
واژه یلدا ریشه سریانی دارد و به معنای ولادت و تولد است. منظور از تولد، ولادت خورشید یا همان میترا در مکتب میترائیسم است .
شب یلدا همان چهله که به اختصار چله نامگذاری می شود یکی از کهن ترین جشن های ایران باستان است.
چله بزرگ از یکمین روز دی ماه جشن خرم روز تا دهم بهمن که جشن سده است به طول می انجامد و آن را چله بزرگ می نامند به آن دلیل که شدت سرما بیشتر است، آنگاه چله کوچک فرا می رسد که دهم از بهمن تا بیستم اسفند به طول می انجامد و سرما کم کم کاسته می‌شود.
7333/3091
انتهای پیام یکی از تاریخ نگاران گرگان و استرآباد به خبرنگار ایرنا گفت: در سرزمین تاریخی استراباد شب یلدا بسیار با اهمیت و گرامی داشته می شد و مردم با آیین های ویژه این جشن را گرامی می داشتند.
اسدالله معطوفی اظهار داشت: در این شب مردم به خانه پدر بزرگها و مادر بزرگها رفته و ضمن دور هم نشینی به خوردن تنقلات و میوه جات خصوصا تخم هندوانه وخربزه و کدو ترکمانی می پرداختند .
وی بیان کرد: استرآبادی ها معتقد بودند که صبح بعد از یلدا روز پیروزی خورشید بر سیاهی و تاریکی ها است.
این تاریخ نگار گرگانی اظهار داشت: چون ایام منتهی به شب چله بسیار سرد بود، مردم استفاده از کرسی در این شب را خوش یمن می دانستند چون معتقد بودند کرسی و منقل آن نمادی از آتش و خورشید و زایش نور است.
معطوفی ادامه داد: در این شب خوراکی ها داخل یک مجمعه مسی و یا روی سفره ای بر روی کرسی چیده و استفاده می شد.
این پژوهشگر و تاریخ نگار گرگانی گفت : زنان هنرمند استراباد تخم میوه های تابستانه را از مدت ها قبل جمع آوری کرده و پس از خشک کردن زیر نور آفتاب، برای مصرف در شب یلدا روی سفره می گذاشتند.
وی بیان کرد: افرادی که از وضع مالی خوبی برخوردار نبودند از ساقه نیشکر که در روستاهای اطراف گرگان کشت می شد به عنوان تنقلات در سفره های شب یلدا استفاده می کردند.
معطوفی افزود: انجام بازی های تب تب خمیر، آتیش آتیش بالاتر و قد کشک از جمله سرگرمی های کودکان در شب یلدا بود .
این تاریخ نگار گرگانی افزود: اگر تا قبل از فرا رسیدن شب یلدا برف می بارید مردم منطقه با این برف دشو درست می کردند.
ساخت این خوراکی این گونه بود که در یک تغار سفالی که غالبا برای نگهداری ماست استفاده می شد برف تمیز ریخته و آنرا با شیره انگور مخلوط می کردند و ظرف تغار را روی کرسی گذاشته و استفاده میکردند.
بگفته معطوفی افراد متمول به جای شیره انگور از شکر قرمز روسی که از طریق بندرگز به منطقه استرآباد وارد می شد استفاده می کردند.
وی اظهار کرد: تهیه نون کوکویی(برنجک )، رشته به رشته ، شغزی(شیره ازگیل وحشی ) ، پشت زیک (مغز گردو همراه با شکر قرمزو کنجد ) ، بریانی (گندم ،کنجد و شاهدانه تفت داده شده با نمک ) و مارمرده (مخلوطی از برنج و کنجد که با شکر تفت داده شده ) از جمله دیگر خوراکی های مردم منطقه استرآباد در شب یلدا بود.
یکی دیگر از رسوم مردم مردم منطقه استراباد در شب چله اجرای مراسم 'چکه بروش ' بود.
معطوفی گفت: در این رسم مردم با خواندن نواهای محلی و شادمانه و ترانه های شاد خوشحالی می کردند.
واژه یلدا ریشه سریانی دارد و به معنای ولادت و تولد است. منظور از تولد، ولادت خورشید یا همان میترا در مکتب میترائیسم است .
شب یلدا همان چهله که به اختصار چله نامگذاری می شود یکی از کهن ترین جشن های ایران باستان است.
چله بزرگ از یکمین روز دی ماه جشن خرم روز تا دهم بهمن که جشن سده است به طول می انجامد و آن را چله بزرگ می نامند به آن دلیل که شدت سرما بیشتر است، آنگاه چله کوچک فرا می رسد که دهم از بهمن تا بیستم اسفند به طول می انجامد و سرما کم کم کاسته می‌شود.
7333/3091
کپی شد
