به گزارش خبرنگار ایرنا، اگر قرار باشد تولید کننده باشی، نیازی به موقعیت مکانی و خاص نداری، مکان فعالیت می تواند یک کارخانه بزرگ و مجهز در پایتخت کشور باشد یا یک روستای دور افتاده در شهرهای محروم و مرزی باشد.
عشق و علاقه به تولید، کار و اشتغال که در انسان به جوشش در آید، آنگاه می توان دید که زمین و زمان برای همیاری، توانستن و موفق شدن تو در صف انتظار ایستاده و منتظرند.
تعدادی مددجوی بهزیستی شهرستان بیجار با ایجاد کارگاه تولیدی دوخت پیراهن برای خود کسب و کار و شهرتی بر هم زده و با دریافت سفارشات انبوه از جای جای ایران اسلامی از جمله پایتخت، نشدنی ها را شدنی و باورها را به یقین تبدیل کردند که تا انسان با چشم خود نبیند، شنیدن و باور کردن آن ممکن نیست.
کار آفرین برتر حوزه تولید و اشتغال بیجار، هفت سال بعد از اولین روزی که چراغ کارگاه تولیدی اش را با دوخت پیراهن روشن کرد، امروز برای بیش از 30 خانوار درآمدی ثابت و اشتغالی پایدار ایجاد کرده و موجب رونق کسب کارش را فراهم کرده است.
زهرا فولادی توانمند جوان بیجاری با اشاره به مشکلات و موانع سختی که در سال های اول کار تولیدی تجربه کرده است، گفت: اوایل سال 1390 بود در خیابان با یکی از مدرسان و آموزش دهندگان هنر خیاطی آشنا و در کلاس های آموزشی او در بهزیستی شرکت کردم.
وی افزود: در همان سال پس از دریافت مدرک خیاطی از بهزیستی بیجار، علاقه زیادی در من برای ادامه این حرفه ایجاد شد و پس از تشویق ها و حمایت های برادرم، با 70 میلیون ریال تسهیلات بانکی و 40 میلیون آورده شخصی در یک اتاق کوچک مشغول کار و تولید شدم.
فولادی تاکید کرد: با کمی کارهای عمرانی و تعمیرات در یک اتاق 12 متری، سه دستگاه چرخ خیاطی مستقر کردم و با همیاری 2 نفر دیگر از هنر آموزانی که در کلاس آموزش خیاطی با هم آشنا شده بودیم تولید پیراهن را در کارگاه کوچک خود آغاز کردیم.
این بانوی کارآفرین یادآور شد: تولید اولین قدم هدفم برای ایجاد اشتغال بود اما دریافت سفارش تولید و بازاریابی قدم دوم و سومی بود که برای حیات یک کارگاه تولیدی مهم و حساس است.
وی می گوید: با همت و تلاش و توکل به خدا، موفق شدم سفارش تولید چند صد دست پیراهن را از یک تولید کننده بزرگ پیراهن بگیرم و تولید را با اطمینان خاطر آغاز کنم.
فولادی ادامه داد: از آن روز حدود هفت سال می گذرد و امروز در کارگاه تولیدی پیراهن که با همیاری اداره بهزیستی بیجار راه اندازی شده بیش از 30 نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم صاحب شغل و درآمد هستند.
او با بیان اینکه کارگران کارگاه بیمه شده تامین اجتماعی هستند، اضافه کرد: میزان پرداخت حقوق و دستمزد به این صورت است که حداقل حقوق دریافتی یک کارگر ساده پنج میلیون و 500 هزار ریال و حداکثر حقوق یک خیاط حرفه ایی بیش از 13 میلیون ریال در ماه است.
فولادی از آمادگی افزایش تعداد کارگران در کارگاه تولیدی خود خبر داد و گفت: در تامین و افزایش چرخ های خیاطی و سایر ملزومات مشکلی نداریم و تنها سد راه افزایش سطح تولید و اشتغال کارگاه خیاطی، تامین سرمایه در گردش است.
به گفته وی، در وضعیت کنونی بازار، طرف های قرارداد خرید تضمینی تنها 60 درصد هزینه سفارشات را پرداخت می کنند و 40 درصد باقی مانده پس از هشت ماه به حساب واحد تولیدی واریز می شود.
وی افزود: به همین علت در صورت حمایت مالی دولت در ارائه تسهیلات یک میلیارد ریالی، می توانیم ظرفیت تولید و میزان اشتغال افراد را به 2 تا 3 برابر حال حاضر افزایش دهیم.
به گزارش ایرنا، ظرفیت روزانه تولید پیراهن در این کارگاه که با حمایت مالی بهزیستی شهرستان بیجار ایجاد شده حدود 350 تا 400 دست است و در طول ماه با توجه به وضعیت بازار بیش از هفت تا 9 هزار دست پیراهن تولید و به بازار پایتخت ارسال می کنند.
بیش از نیمی از کارگران کارگاه تولید پیراهن، از مددجویان بهزیستی می باشد و سایر کارگران از نیروهای آزاد است.
در شهرستان بیجار حدود چهار هزار واحد صنفی و تولیدی وجود دارد که بیشتر آنها به علت معوقات بانکی و افزایش بدهی نیمه فعال و تعطیل هستند.
شهرستان بیجار با 89 هزار و 162 نفر جمعیت در 142 کیلومتری شمال شرق سنندج قرار دارد.
7350/9102
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.