به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از سقز، این کتاب توسط فردین مصطفایی روزنامه‌نگار سقزی و مدرس دانشگاه با همکاری دکتر ندا سلیمانی و دکتر محمدمحسن صدر از اساتید دانشگاه‌های تهران تالیف و در 220 صفحه توسط انتشارات دانشگاهی (دا) چاپ و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت.
کتاب "دیپلماسی رسانه ای هوشمند" شامل مقدمه و 3 فصل بوده که ضمن طرح و واکاوی مبانی تئوریک در حوزه های دیپلماسی، رسانه های جمعی، روابط بین الملل، قدرت نرم، افکار عمومی و ارتباطات جهانی، عملیات روانی، دیپلماسی عمومی و همچنین چالش ها و الزامات و کارکردهای دیپلماسی رسانه ای از دیدگاه صاحبنظران؛ نظریه "دیپلماسی هوشمند رسانه ای" را تدوین و استراتژی ها و راهبردهای پیرامون آن را ارائه داده است.
در مورد ضرورت تدوین این کتاب و بحث پیرامون دیپلماسی رسانه ای باید گفت: امروزه روابط بین الملل، دیپلماسی و سیاست خارجی کشورها تحت تأثیر و تعامل تحولات شگرف در عرصه ارتباطات قرار گرفته است؛ چنانچه «دیپلماسی رسانه‌ای» به عنوان یکی از شاخه‌های اصلی فعالیت‌های دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی پدیدار شده است و بخش قابل توجهی از دیپلماسی عمومی کشورهای به ویژه قدرتمند جهانی را به خود اختصاص داده است.
هم اینک رسانه های جمعی نقش های حساس، متنوع، متکثر و بااهمیتی را در موضوعات مختلف در سطوح ملی و بین المللی ایفا می کنند و این نقش به ویژه در زمینه ارتباطات سیاسی و بین المللی از حساسیت و اهمیت استراتژیک و مهمی برخوردار است. در اغلب رسانه ها تلاش معناداری برای جهت دهی به اخبار و گزارشات با استفاده از ابزار و تکنیک های مختلف و متعدد جهت شکل دهی به افکار عمومی و القای پیام موردنظر صورت می گیرد. با این رویکرد، رسانه‌ها به عنوان نماد عصر فرااطلاعات، خود به عنوان جهت دهنده دیپلماسی، مرزهای سیاست خارجی و داخلی را در نوردیده و به عنوان شاخصه‌ای مهم در تغییرات ژئوپلیتیک جهانی نقش تأثیرگذاری دارد
هم اکنون تکنولوژی‌های نوین ارتباطات و اطلاعات، گستره دیپلماسی و سیاست خارجی را به تحریریه رسانه های جمعی از جمله: روزنامه‌ها، شبکه‌های اینترنتی و اجتماعی، تلویزیون‌ها و رادیوهای جهانی کشانده‌اند. این همان عاملی است که در عصر جامعه اطلاعاتی و فرااطلاعاتی، فضای روابط متعامل دیپلمات‌ها و رسانه‌ها را الزامی ساخته است. فضایی که در آن، پیشبرد سیاست خارجی و دیپلماسی بیش از پیش به میزان تاثیرگذاری تاکتیک‌های خبری و رسانه‌ای وابسته شده است. چنان‌که هر قدر این تاکتیک‌ها و پوشش خبری پر قدرت‌تر و تاثیر گذارتر طراحی و منتشر شوند، چرخ‌های سیاست خارجی روان‌تر می‌چرخد.
مدل یا نظریه پیشنهادی این پژوهش «دیپلماسی رسانه ای هوشمند» است؛ که بر فعالیت ها و اقدامات هدشمندانه، متکثر و حسابگرایانه دیپلماسی رسانه ای و همزمان با آن ظرفیت سازی ارتباطی- فرهنگی برای تقویت قدرت نرم کشورها و مولفه های مرتبط با آن، تبدیل چالش ها به فرصت و به کارگیری تاکتیک های متنوع خبری در ارتباطات جهانی و روابط بین الملل تاکید می نماید.
مطالعه این کتاب برای دیپلمات‌ها، فعالان عرصه ارتباطات و رسانه، تحلیلگران عرصه روابط بین المللی می تواند موثر باشد.
46
