در ادامه این مصاحبه امده است: با وجود اینکه نصف جامعه را زنان تشکیل می دهند اما در عرصه های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی به نسبت تعداد زنان کمتری در این عرصه ها حضور دارند به عنوان مثال در استان کردستان در تمام شهرها تعداد افرادی که به عنوان منتخب مردم به عضو شورای شهر درآمده اند بیش از 80 درصد مرد هستند.
زنان هم کمتر خود را در معرض رای مردم و کارهای سیاسی قرار می دهند وهم تعداد کمی هم رای می آورند درباره مشارکت زنان در عرصه های مختلف با « لیلا آژیر » مدیرکل امور بانوان استانداری و مشاور استاندار در حوزه خانواده و بانوان به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانید.
نقش سیاسی زنان را در کردستان چطور می بینید؟
جایگاه و مقام زن در میان کردها به روایت شرق شناسان و مورخان متفاوت تر از سایر اقوام ایران بوده است. جایگاه زن را در جامعه کردستان از شان و منزلت والای دیده اند.
زنان در میان اکراد از جایگاه خاصی برخوردار بوده‌اند و با استفاده از آثار مورخان، سفرنامه ها و شرق شناسان می توانیم این مسئله را به خوبی درک کنیم.
اظهار نظر قطعی در مورد مشارکت سیاسی زنان و سیر تاریخی مشارکت سیاسی زنان در کردستان و فراز و فرود های آن نیازمند یک پژوهش علمی و بررسی دوره های تاریخی مثل مشروطه پس از مشروطه، دوران پهلوی و پس از انقلاب اسلامی ایران است و مقایسه ای که با جهان و رویدادهای جهان انجام شود که تاکنون این امر انجام نشده است.
به همین دلیل اظهار نظر در مورد مشارکت سیاسی زنان در کردستان باید با احتیاط صورت گیرد چون منابع علمی و بررسی های علمی پژوهشی در این زمینه صورت نگرفته است.
چرا زنان در کردستان بویژه شهرستان ها کمتر از 10 درصد شرکت کنندگان برای مجلس یا شورا شرکت می‌کنند؟
ضعف مشارکت های سیاسی اجتماعی و مشارکت سیاسی و مدنی زنان علل متفاوتی دارد. عمده ترین دلیل ضعف مشارکت زنان فرهنگ مرد سالارانه غالب بر جامعه و آماده نبودن فضای فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برای ورود زنان به عرصه سیاسیت باشد.
یکی دیگر از عوامل هزینه بالای فعالیت های سیاسی و فعالیت های حزبی برای افراد باشد بخاطر ویژگی های که زنان دارند به ویژه اینکه زنان روحیه لطیف تر و ظریف‌تر دارند، ریسک‌پذیری زنان کمتر و زنان محتاط تر هستند می تواند به این علت ها باشد که زنان تمایلی به ورود به عرصه های سیاسی نداشته باشند.
ضعف اعتماد به نفس، عزت نفس، باورهای کلیشه ای جنسیتی، باورهای کلیشه‌ای منفی درباره حضور زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی و همینطور عدم آگاهی های جامعه و نبود عزم و اراده برای حضور زنان در عرصه‌ها باشد.
چرا مسئولان کمتر در پست های سیاسی از زنان استفاده می‌کنند
عرصه سیاست از دیرباز یک عرصه مردانه دیده شده است. هم جامعه و هم خود زنان عرصه سیاست را یک عرصه مردانه می بینند که ورود زنان را به این عرصه با مشکل مواجه می کند یعنی زنان چون یک نگاه کلیشه ای و حاشیه ای به سیاست دارند و سیاست را یک ویژگی مردانه می بینند تعداد کمی از زنان تمایلی برای ورود به این عرصه می دانند.
بهترین راهکار ورود زنان به فعالیت های حزبی است و یکی از مشکلات چالش های که در این بحث باید در نظر بگیریم ضعف سواد سیاسی و عدم آموزش روش های سیاسی به زنان هست که از طریق نهادهای مدنی و احزاب باید این مهم صورت بگیرد.
آیا در جامعه امروزی کردستان زنان می توانند به طور مساوی با مردان به رقابت بپردازند؟
چیزی که ذهن را به خود درگیر می کند، اگر ما حضور زنان را در عرصه های سیاسی یک حضور نوپا و یک نهال جوانه زده در نظر بگیریم آیا می توانیم آن را با درخت کهنسال حضور مردان در عرصه های سیاسی قابل قیاس بدانیم؟
در دولت تدبیر و امید ظرفیت های فعالیت های حزبی و سیاسی ایجاد شود و این زمینه برای ورود بانوان هم فراهم شده است و امروز هم بانوان می توانند با اعتماد به نفس و با اتکا به خود و خودباوری در عرصه های سیاسی، فرهنگی و مدنی حضور پیدا کنند.
بحثی که در انتخابات اخیر مجلس مطرح شد بحث سهمیه بندی زنان برای ورود به مجلس و تصدی کرسی های مجلس بود که این بحث با مخالفان و موافقان زیادی روبرو گردید اینکه چرا باید نگاه جنسیتی داشته باشیم برای زنان درصد و تعداد تعیین کنیم و برخی هم گفتند ما نیازمند این درصد هستیم چون می خواهیم واقعا ورود زنان را به مجلس و تصدی گری در مناصب سیاسی بالاخره افزایش دهیم و سهمیه ای برای زنان درنظر بگیریم. بحث سهمیه اختصاص این موضوع بود که وقتی ما برای زنان سهمیه ای برای ورود زنان به مجلس در نظر بگیریم این سهمیه فقط به یک زن تعلق دارد و اختصاص این سهمیه می تواند کمک به به زنان به پارلمان باشد.
این احتمال هست که در بحث شوراهای شهر هم این مباحث مطرح شود و جامعه زنان بخواهند درصدی از کرسی های شورای اسلامی شهرها، شهرستان‌ها و استان ها را داشته باشند و بخواهند ورود زنان به این عرصه ها را تسهیل تر کنند.
باتوجه به اینکه زنان در خانواده نقش تربیتی دارند و این خود می تواند به اندازه یک شغل سخت باشه آیا نیاز است در بیرون هم وظیفه دیگری بر عهده بگیرند؟
نقش تربیتی زنان عملا نمی تواند مانعی از فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و مدنی بانوان باشد این بحث از دیرباز مطرح شده است اینکه زنان وظیفه تربیت نسل آینده را برعهده دارند و بهتر است به این نقش بپردازند و این نقش اینقدر مهم است که زنان اختصاصا به آن بپردازند اما صاحب نظران مخالف این هستند و معتقد هستند نقش تربیتی زنان نمی تواند مانعی برای ایفای نقش های متفاوتی که زنان برعهده می گیرند ایجاد کند.
خداوند ظرفیتی در زنان واقعا ایجاد کرده که همزمان می توانند نقش های متفاوتی را ایفا کنند و به خوبی از عهده این نقش ها برآیند.
ایفای نقش همسری و مادری نمی تواند مانعی برای ایفای نقش های اجتماعی و انجام وظایف شهروندی برای بانوان باشد.
تعدد نقش ها می تواند بحث تضاد بین نقشی و تضاد درون نقشی را برای نه تنها زنان بلکه برای مردان هم مطرح کند که این برمی گردد به مهارت های فردی و اینکه یک فرد چقدر مهارت داشته باشد که بتواند تعارضات نقش ها را مدیریت کند و بتواند به بهترین وجه تعادلی بین نقش های خود ایفا کند. الان بسیاری از بانوان هستند که هم نقش همسری هم نقش مادری را دارند و هم در عرصه های مختلف خوش می درخشند.
با توجه به اینکه دختران کردستانی هم به طور مساوی با پسران تحصیل می کنند اما بعداز فارغ التحصیلی تمایلی به مشارکت در حوزه های فرهنگی و سیاسی و غیره را ندارند. به نظر شما دلیل چیست؟
وظیفه نهادهای مدنی است که بر روی ظرفیت ها و پتانسیل های دختران جوان سرمایه گذاری کنند و برنامه ریزی های صورت بگیرد که عرصه را برای ورود زنان به عرصه های مختلف آماده تر کنند.
اگر بسترهای ورود دختران به عرصه های سیاسی آماده شود و جامعه این پذیرش را در خودش ایجاد کنند شور و شوق و نشاطی بر فضای سیاسی و مدنی حاکم خواهد شد با ایده های دختران جوان و خلاقی که در جامعه هستند.
چرا برای اکثر دختران نقطه شروع فعالیت های گوناگون اول ازدواج و بعد از آن معمولا اگر بخواهند به فعالیتهای دیگه روی می آورند؟
ازدواج را نه به عنوان یک مانع بلکه باید به عنوان یک تسهیل کننده در نظر گرفت و اینکه پرسیده شده ازدواج نقطه ورود و نقطه شروع فعالیت های بانوان است این بیشتر یک بحث فرهنگی است و اینکه باورهای قومی و مذهبی هر منطقه تا چه حد تسیهل کننده ورود دختران جوان است باید مورد توجه قرار گیرد.
1904
انتشار دهنده: مسعود احمدی
انتهای پیام زنان هم کمتر خود را در معرض رای مردم و کارهای سیاسی قرار می دهند وهم تعداد کمی هم رای می آورند درباره مشارکت زنان در عرصه های مختلف با « لیلا آژیر » مدیرکل امور بانوان استانداری و مشاور استاندار در حوزه خانواده و بانوان به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانید.
نقش سیاسی زنان را در کردستان چطور می بینید؟
جایگاه و مقام زن در میان کردها به روایت شرق شناسان و مورخان متفاوت تر از سایر اقوام ایران بوده است. جایگاه زن را در جامعه کردستان از شان و منزلت والای دیده اند.
زنان در میان اکراد از جایگاه خاصی برخوردار بوده‌اند و با استفاده از آثار مورخان، سفرنامه ها و شرق شناسان می توانیم این مسئله را به خوبی درک کنیم.
اظهار نظر قطعی در مورد مشارکت سیاسی زنان و سیر تاریخی مشارکت سیاسی زنان در کردستان و فراز و فرود های آن نیازمند یک پژوهش علمی و بررسی دوره های تاریخی مثل مشروطه پس از مشروطه، دوران پهلوی و پس از انقلاب اسلامی ایران است و مقایسه ای که با جهان و رویدادهای جهان انجام شود که تاکنون این امر انجام نشده است.
به همین دلیل اظهار نظر در مورد مشارکت سیاسی زنان در کردستان باید با احتیاط صورت گیرد چون منابع علمی و بررسی های علمی پژوهشی در این زمینه صورت نگرفته است.
چرا زنان در کردستان بویژه شهرستان ها کمتر از 10 درصد شرکت کنندگان برای مجلس یا شورا شرکت می‌کنند؟
ضعف مشارکت های سیاسی اجتماعی و مشارکت سیاسی و مدنی زنان علل متفاوتی دارد. عمده ترین دلیل ضعف مشارکت زنان فرهنگ مرد سالارانه غالب بر جامعه و آماده نبودن فضای فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برای ورود زنان به عرصه سیاسیت باشد.
یکی دیگر از عوامل هزینه بالای فعالیت های سیاسی و فعالیت های حزبی برای افراد باشد بخاطر ویژگی های که زنان دارند به ویژه اینکه زنان روحیه لطیف تر و ظریف‌تر دارند، ریسک‌پذیری زنان کمتر و زنان محتاط تر هستند می تواند به این علت ها باشد که زنان تمایلی به ورود به عرصه های سیاسی نداشته باشند.
ضعف اعتماد به نفس، عزت نفس، باورهای کلیشه ای جنسیتی، باورهای کلیشه‌ای منفی درباره حضور زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی و همینطور عدم آگاهی های جامعه و نبود عزم و اراده برای حضور زنان در عرصه‌ها باشد.
چرا مسئولان کمتر در پست های سیاسی از زنان استفاده می‌کنند
عرصه سیاست از دیرباز یک عرصه مردانه دیده شده است. هم جامعه و هم خود زنان عرصه سیاست را یک عرصه مردانه می بینند که ورود زنان را به این عرصه با مشکل مواجه می کند یعنی زنان چون یک نگاه کلیشه ای و حاشیه ای به سیاست دارند و سیاست را یک ویژگی مردانه می بینند تعداد کمی از زنان تمایلی برای ورود به این عرصه می دانند.
بهترین راهکار ورود زنان به فعالیت های حزبی است و یکی از مشکلات چالش های که در این بحث باید در نظر بگیریم ضعف سواد سیاسی و عدم آموزش روش های سیاسی به زنان هست که از طریق نهادهای مدنی و احزاب باید این مهم صورت بگیرد.
آیا در جامعه امروزی کردستان زنان می توانند به طور مساوی با مردان به رقابت بپردازند؟
چیزی که ذهن را به خود درگیر می کند، اگر ما حضور زنان را در عرصه های سیاسی یک حضور نوپا و یک نهال جوانه زده در نظر بگیریم آیا می توانیم آن را با درخت کهنسال حضور مردان در عرصه های سیاسی قابل قیاس بدانیم؟
در دولت تدبیر و امید ظرفیت های فعالیت های حزبی و سیاسی ایجاد شود و این زمینه برای ورود بانوان هم فراهم شده است و امروز هم بانوان می توانند با اعتماد به نفس و با اتکا به خود و خودباوری در عرصه های سیاسی، فرهنگی و مدنی حضور پیدا کنند.
بحثی که در انتخابات اخیر مجلس مطرح شد بحث سهمیه بندی زنان برای ورود به مجلس و تصدی کرسی های مجلس بود که این بحث با مخالفان و موافقان زیادی روبرو گردید اینکه چرا باید نگاه جنسیتی داشته باشیم برای زنان درصد و تعداد تعیین کنیم و برخی هم گفتند ما نیازمند این درصد هستیم چون می خواهیم واقعا ورود زنان را به مجلس و تصدی گری در مناصب سیاسی بالاخره افزایش دهیم و سهمیه ای برای زنان درنظر بگیریم. بحث سهمیه اختصاص این موضوع بود که وقتی ما برای زنان سهمیه ای برای ورود زنان به مجلس در نظر بگیریم این سهمیه فقط به یک زن تعلق دارد و اختصاص این سهمیه می تواند کمک به به زنان به پارلمان باشد.
این احتمال هست که در بحث شوراهای شهر هم این مباحث مطرح شود و جامعه زنان بخواهند درصدی از کرسی های شورای اسلامی شهرها، شهرستان‌ها و استان ها را داشته باشند و بخواهند ورود زنان به این عرصه ها را تسهیل تر کنند.
باتوجه به اینکه زنان در خانواده نقش تربیتی دارند و این خود می تواند به اندازه یک شغل سخت باشه آیا نیاز است در بیرون هم وظیفه دیگری بر عهده بگیرند؟
نقش تربیتی زنان عملا نمی تواند مانعی از فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و مدنی بانوان باشد این بحث از دیرباز مطرح شده است اینکه زنان وظیفه تربیت نسل آینده را برعهده دارند و بهتر است به این نقش بپردازند و این نقش اینقدر مهم است که زنان اختصاصا به آن بپردازند اما صاحب نظران مخالف این هستند و معتقد هستند نقش تربیتی زنان نمی تواند مانعی برای ایفای نقش های متفاوتی که زنان برعهده می گیرند ایجاد کند.
خداوند ظرفیتی در زنان واقعا ایجاد کرده که همزمان می توانند نقش های متفاوتی را ایفا کنند و به خوبی از عهده این نقش ها برآیند.
ایفای نقش همسری و مادری نمی تواند مانعی برای ایفای نقش های اجتماعی و انجام وظایف شهروندی برای بانوان باشد.
تعدد نقش ها می تواند بحث تضاد بین نقشی و تضاد درون نقشی را برای نه تنها زنان بلکه برای مردان هم مطرح کند که این برمی گردد به مهارت های فردی و اینکه یک فرد چقدر مهارت داشته باشد که بتواند تعارضات نقش ها را مدیریت کند و بتواند به بهترین وجه تعادلی بین نقش های خود ایفا کند. الان بسیاری از بانوان هستند که هم نقش همسری هم نقش مادری را دارند و هم در عرصه های مختلف خوش می درخشند.
با توجه به اینکه دختران کردستانی هم به طور مساوی با پسران تحصیل می کنند اما بعداز فارغ التحصیلی تمایلی به مشارکت در حوزه های فرهنگی و سیاسی و غیره را ندارند. به نظر شما دلیل چیست؟
وظیفه نهادهای مدنی است که بر روی ظرفیت ها و پتانسیل های دختران جوان سرمایه گذاری کنند و برنامه ریزی های صورت بگیرد که عرصه را برای ورود زنان به عرصه های مختلف آماده تر کنند.
اگر بسترهای ورود دختران به عرصه های سیاسی آماده شود و جامعه این پذیرش را در خودش ایجاد کنند شور و شوق و نشاطی بر فضای سیاسی و مدنی حاکم خواهد شد با ایده های دختران جوان و خلاقی که در جامعه هستند.
چرا برای اکثر دختران نقطه شروع فعالیت های گوناگون اول ازدواج و بعد از آن معمولا اگر بخواهند به فعالیتهای دیگه روی می آورند؟
ازدواج را نه به عنوان یک مانع بلکه باید به عنوان یک تسهیل کننده در نظر گرفت و اینکه پرسیده شده ازدواج نقطه ورود و نقطه شروع فعالیت های بانوان است این بیشتر یک بحث فرهنگی است و اینکه باورهای قومی و مذهبی هر منطقه تا چه حد تسیهل کننده ورود دختران جوان است باید مورد توجه قرار گیرد.
1904
انتشار دهنده: مسعود احمدی
کپی شد
