به گزارش ایرنا، کارشناسان ، توسعه کشاورزی را به عنوان نیروی محرکه رشد اقتصادی در مراحل اولیه توسعه دانسته اند و معتقدند در مراحل بعدی رشد نیز ، این بخش نقش عمده ای در درآمدزایی، ایجاد اشتغال و تامین امنیت غذایی ایفا می کند.
نکته مهمی که باید به آن توجه داشت ؛ آنست که بخش کشاورزی به طور معمول با هر بخش دیگری بصورت رقابتی عمل نمی کند بلکه رشد آن می تواند مکمل رشد بخش های دیگر باشد.
با این وجود ظرفیت های بسیاری در حوزه کشاورزی در مناطق مختلف کشور وجود دارد که می توان با بهره وری مناسب از آن ضمن اینکه در راستای خودکفایی هرچه بیشتر کشور گام برداشت بلکه زمینه توسعه متوازن استانها را نیز فراهم کرد.
مطالعات سند آمایش سرزمین که از اسناد بالادستی و توسعه ای کشور به شمار می رود، برای استان چهارمحال و بختیاری توسعه کشاورزی را متناسب با ظرفیت ها و توانمندی هایی که دارد در اولویت قرار داده است.
هر چند با توجه به ظرفیت های بالقوه و منحصربه فرد گردشگری طبیعی در استان، برخی کارشناسان اولویت را به این بخش داده و معتقدند توسعه گردشگری می تواند نقش مهمتری در توسعه یافتگی استان نسبت به سایر بخش های اقتصادی ایفا کند اما با این وجود نمی توان از نقش مهم کشاورزی غافل و اهمیت آن را در امنیت غذایی کشور نادیده گرفت.
از همین رو ظرفیت های این استان از جمله آب و هوا، اقلیم و شرایط محیطی مناسب وتولید محصولات سالم و ارگانیک سبب شده تا در مطالعات سند آمایش سرزمین استان که به تازگی به اتمام رسیده، در چشم انداز توسعه استان اولویت به بخش کشاورزی داده است.
چهارمحال و بختیاری با یک هزار و 641 هزار هکتار مساحت که معادل یک درصد مساحت کشور است، دارای 250 هزار هکتار اراضی کشاورزی، 341 هزار هکتار جنگل و بیش از یک میلیون هکتار مرتع است.
از 250 هزار هکتار اراضی کشاورزی استان که 15 درصد مساحت استان را به خود اختصاص داده است، حدود 145 هزار هکتار (59 درصد) آن به کشت محصولات زراعی و حدود 38 هزار هکتار (15 درصد) آن به کشت محصولات باغی اختصاص یافته است و حدود 65 هزار هکتار (26 درصد) آن بصورت آیش است.
در این استان سالانه بیش از یک میلیون و 400 هزار تن محصولات کشاورزی تولید می شود که از این مقدار، حدود 820 هزار تن (65 درصد) مربوط به محصولات زراعی، حدود 200 هزار تن (16 درصد) به محصولات باغی و مابقی به محصولات دام و طیور و کشت گلخانهای اختصاص دارد.
هرچند سهم استان در تولیدات زراعی کشور 1.26 درصد است و استان را در رتبه بیست و سوم قرار داده است ، اما عملکرد باغ های استان در حدود 4.8 تن در هکتار است که نسبت به عملکرد کشور که 4.02 تن در هکتار است عملکرد به نسبت مطلوبی است.
رتبه نخست تولید بادام آبی کشور با 24 هزار تن در سال، رتبه 6 تولید قارچ خوراکی با سالانه 7 هزار تن، تولید 250 هزارتن شیر معادل 3.2 درصد شیر کشور، تولید 21 هزار و 200 تن گوشت قرمز و 27 هزار تن گوشت مرغ و تولید یک هزار و 500 تن عسل را از مهمترین ظرفیت های بخش کشاورزی استان به شمار می رود.
همچنین یک سوم تولید ناخالص داخلی استان مربوط به بخش کشاورزی است که در مقایسه با کشور که 20 تا 22 درصد است، نشان از ظرفیت و جایگاه خوب بخش کشاورزی در تولید ناخالص داخلی استان دارد.
با این وجود کارشناسان معتقدند چالش ها و مشکلاتی فراروی بخش کشاورزی این استان قرار دارد که بی توجهی به رفع این چالش ها نه تنها منجر به کاهش تولیدات کشاورزی و افت بهره وری در این حوزه می شود بلکه کشاورزان و بهره برداران این حوزه که جمعیتی معادل 164 هزار نفر هستند و 2.16 درصد کل بهره برداران کشور را شامل می شوند نیز روز به روز میل خود را به ادامه کار از دست داده و با تغییر کاربری اراضی خود مشکلات بعدی ناشی از آن را بوجود می آورند.
معاون برنامه ریزی و امور اقتصادی سازمان جهاد کشاورزی چهارمحال و بختیاری، خرده مالکی را از مهمترین چالش های فراروی این حوزه عنوان کرد و گفت: از عمده چالش های بزرگ بخش کشاورزی استان که مانع تغییر روش کشاورزی و مدیریت صحیح آن برای رسیدن به استانداردهای کمی و کیفی می شود، پراکندگی و کوچک شدن اراضی کشاورزی است.
حسین برزگر در گفت و گو با ایرنا افزود: خرده مالکی و تفکیک اراضی کشاورزی به قطعات کوچکتر ، مانع اصلی توسعه صنعت کشاورزی به شیوه اقتصادی بوده و آن را در سطح کشاورزی معیشتی نگه داشته است.
وی، پایین بودن ضریب مکانیزاسیون کشاورزی را از دیگر چالش های موجود برشمرد و گفت: خرده مالکی، بالا بودن هزینه های اداره زمین های کوچک و هزینه های هنگفت مکانیزاسیون، کشاورزی غیر اقتصادی را در استان شکل داده که این موضوع یکپارچه سازی زمین های کشاورزی را می طلبد.
معاون برنامه ریزی و امور اقتصادی سازمان جهاد کشاورزی چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه حمایت های اجتماعی و قانونی از این بخش کافی نیست، اظهار داشت: امید است با حمایت های بیشتر از این حوزه گام های بیشتری در جهت اقتصادی کردن آن برداشته شود.
برزگر، خشکسالی های یک دهه اخیر را از دیگر مشکلات این بخش عنوان کرد و افزود: خشکسالی و محدودیت های منابع آب و خاک سبب شده تا بسیاری از کشاورزان بیکار شوند.
وی، نبود برند، ناقص بودن زنجیره تولید، کافی نبودن صنایع تبدیلی و تکمیلی، کاهش زمین های زراعی درجه یک و تغییر کاربری آن برای توسعه شهرها، عقب ماندن از آخرین دستاوردهای علم کشاورزی و نبود تشکل صادراتی قوی را از دیگر چالش های بخش کشاورزی استان برشمرد.
با این وجود مسئولان عنوان می کنند که تلاش خود را برای رفع این چالش ها به کار گرفته و در این زمینه اقداماتی انجام شده است.
معاون بهبود تولیدات گیاهی جهاد کشاورزی چهارمحال و بختیاری، صرفه جویی در مصرف آب برای مقابله با چالش خشکسالی را از مهمترین این اقدامات عنوان کرد و گفت: طی یک دهه اخیر سالانه یک هزار و 500 هکتار از سطح زیرکشت محصولات زراعی و باغی استان کاهش یافته اما با بهره گیری از روش های نوین زراعی و تغییر ارقام نه تنها از سرجمع تولیدات استان کم نشده بلکه شاهد افزایش عملکرد نیز بوده ایم.
حمیدرضا دانش در گفت وگو با ایرنا افزود: هم اینک 60 هزار هکتار از اراضی آبی استان به سیستم های آبیاری تحت فشار مجهز شده و در این خصوص از استانهای پیشرو کشور به شمار می رویم.
وی تصریح کرد: همچنین 5 هزار و 200 تن بذر اصلاح شده بصورت یارانه ای در اختیار کشاورزان استان قرار داده شده و به ازای هر هکتار زمین 20 میلیون ریال وام بلاعوض برای تجهیز اراضی آنها به کشت تیپ اختصاص داده شده است.
معاون بهبود تولیدات گیاهی جهاد کشاورزی چهارمحال و بختیاری در عین حال ارگانیک بودن محصولات کشاورزی استان را از مهمترین مزیت های این حوزه عنوان کرد و گفت: 156 تن مصرف سم و کود سالانه در استان است که از میانگین کشوری آن بسیار پایین تر است.
دانش خاطرنشان کرد: سالانه 600 محصول از تولیدات کشاورزی استان تحت آزمایش های مستمر قرار می گیرد تا نسبت به سلامت و ارگانیک بودن این محصولات نظارت بیشتری صورت گیرد.
وی افزود: در خصوص تکمیل زنجیره تولید و ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی در استان نیز برنامه ریزی هایی انجام گرفته که با جذب سرمایه گذار بخش خصوصی می توان آن را محقق کرد.
گزارش از : خاطره حسین زاده
7363/2097
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.