تصویر بوسیدن دست آیت‌ا... جنتی توسط حسام‌الدین آشنا جنجال‌برانگیز شده است. می‌خواهم در پاسخ به همه تماس‌هایی که برخی با من داشته‌اند و یادداشت‌های تلگرامی اعتراض‌آمیزی که برایم فرستادند، بر اساس شناختی که از حسام‌الدین آشنا دارم، این کردار او را تفسیر کنم (نه توجیه).
1. حسام‌الدین آشنا فردی با سابقه طلبگی و روحانیت است و در سنت روحانیت دست‌بوسی، حتی اگر برای بقیه نادرست باشد، سابقه دارد. این اقدام به نشانه‌ای از ادب و احترام در بین سایرین هم (درست یا نادرست) رایج است. عبارت «بوسیدن دست استاد» را در بخش تصاویر گوگل جست‌وجو کنید تا تصاویر بوسیده شدن دست استادان شجریان، جلیل شهنار، عزت‌ا... انتظامی، محمدعلی موحد و سایرین را مشاهده کنید.
2. حسام‌الدین آشنا استاد ارتباطات است و می‌داند که هر رفتارش کنش اجتماعی و در جامعه سیاست‌زده ایران، سیاسی می‌شود. او بر اساس تصمیمی اخلاقی و اقتضای باورمندی و آداب‌دانی خود این کار را انجام داده است، اما از معنای سیاسی مثبت کنش خود نیز استقبال می‌کنند. او اگر انتخابات نتیجه دیگری داشت شاید چنین نمی‌کرد تا به تملق تفسیر نشود، اما امروز در تیم برنده است که دست بزرگ‌تری از رقیب را می‌بوسد. او فکر می‌کند نیاز به سیاستمدارانی داریم که بتوانند از کلیشه‌ها فراتر روند، هرچند کثیری دوست نداشته باشند. دست شماری از اساتید خود را بوسیدن - بعد از پیروزى در انتخابات – در نظر او کنشی اخلاقی است که به کاهش تنش در فضای سیاسی نیز کمک می‌کند. وی در چارچوب ایده‌ای استراتژیک – که اجتناب از دوقطبی‌هایی را که برخی بدشان نمی‌آید ادامه یابد مخرب تلقی می‌کند - می‌داند سطح تنش در مدیریت ارشد نظام سیاسی کشور باید به پایین‌ترین حد ممکن برسد و اجماع سیاسی شکل بگیرد.
3. جناح رقیب در انتخابات 29 اردیبهشت 1396 – به غلط یا درست - حسام‌الدین آشنا را مسئول برنامه‌ریزی رسانه‌ای، عملیات روانی و موفقیت کمپین انتخاباتی حسن روحانی تلقی می‌کند؛ و تندروهای جناح مقابل او را مسئول شکست خود و مهندس عملیات روانی تلقی می‌کنند. وی در این مواجهه، این علامت را ارسال می‌کند که علی‌رغم اختلاف سلیقه سیاسی، ارتباطات انسانی، محترم شمردن مخالفت بر جای خود باقی است. او می‌خواهد نشان دهد که مى‌توان حرمت‌هاى اخلاقى و آداب حاکم بر خرده‌فرهنگ‌هاى جامعه را حفظ کرد و از سیاست‌ورزی میانه‌رو نترسید. او می‌داند عاقبت ظفرمندی‌های تندروانه خوش نیست.
4. حسام‌الدین آشنا بهتر از هرکسى مى‌داند که در آستانه انتخاب اعضای کابینه، برخلاف مقاطع دیگر کمترین تاثیرگذارى را آیت ا.. جنتى دارد؛ و منصفان اقدامش را به تعابیر و تهمت‌هایى همچون چشم به مقام دوختن تنزل نخواهند داد. اگر قرار باشد آشنا چنین دغدغه اى داشته باشد در این روزها شاید باید کارهاى دیگرى مى‌کرد.
5. حسام‌الدین آشنا می‌داند اتهام «نفوذی بودن» علیه او که از صبح امروز تشدید شده است، بی‌مبناست. نفوذی‌ها برای شکست دادن یک کاندیدا وارد اردوگاه می‌شوند نه برای مدیریت پیروزی؛ حسام‌الدین آشنایی که برای پیروزی حسن روحانی با جان و دل وارد مبارزه انتخاباتی شده و بخشی از کمپین ایشان را هدایت کرده، و هزینه سیاسی آن‌را نیز پرداخته و می‌پردازد، نفوذی تلقی نمی‌شود. آگاهان به فرایند انتخابات مى‌دانند نقش و جایگاه او در انتخابات چه بوده، و مشخص است او در دفاع از رئیس‌جمهور و دولتش بیشتر تلاش کرده یا آن‌ها که امروز خواستار عزل او هستند.
6. حسام‌الدین آشنا فکر می‌کند وقتی قرار است در فضای فرهنگی و سیاسی ایران سیاست‌ورزی کنید و هدف‌تان نه محبوبیت، بلکه مصلحت و آرام کردن فضا برای اجماع سیاسی حول مسائل اساسی کشور باشد، می‌توانید خودتان را در کوتاه‌مدت هدف ناسزاهای سیاسی دیگران قرار دهید. آن‌ها که ایشان را از نزدیک می‌شناسند – از جمله برخی اصلاح‌طلبان سرشناس که در دانشگاه امام صادق هم‌دوره‌ای او بوده‌اند - می‌دانند که او می‌تواند میان شخصیت حقیقی، عاطفی و اخلاقی خود با مواضع سیاسی‌اش تمایز قائل شود. او این تصور را از خودش دارد که می‌تواند فرد را دوست داشته باشد و در عین حال کاملاً با مواضعش مخالف باشد؛ و در سویه مقابل، فردی را ابداً به لحاظ شخصی دوست نداشته باشد ولی مواضعش را تحسین کند. به قول معروف «لازم نیست جراح قلب‌تان را دوست داشته باشید، کافی است او کارش را بلد باشد.»
سخن آخر، مسأله کشور مهم‌تر از این جنجال‌های تلگرامی است؛ انرژی‌ها را صرف این مناقشات نکنیم.
