توسل به مکانیزم حل اختلاف برجام برای اعمال مجدد تحریمهایی که موضوع آنها بهصورت فیزیکی نابود شده، نهتنها غیرواقعبینانه است، بلکه سوءاستفادهای مغرضانه و فاقد حسننیت از سازوکارهای حقوق بینالملل است. در واقع، موضوعیت قطعنامههایی که با «اسنپبک» پیوند دارند، عملاً از میان رفته است.»
به گزارش جماران؛ رضا نصری، حقوقدان بین الملل درباره توانایی سه کشور اروپایی (E3) در فعالسازی مکانیزم حل اختلاف (Snapback) پس از حمله آمریکا و اسرائیل به تأسیسات هستهای ایران نوشت:
«از همه مهمتر، حمله فیزیکی به سایتهای اعلامشده و تحت نظارت هستهای ایران، عملاً همان تأسیساتی را از میان برده که قطعنامههای شورای امنیت برای مهار و نظارت بر آنها طراحی شده بودند. هدف و غرض اصلی برجام – یعنی اطمینانپذیری راستیآزماییشده از صلحآمیز بودن برنامه هستهای ایران از طریق نظارت و محدودیت – نه توسط ایران، بلکه از طریق اقدام نظامی طرف ثالث و با تأیید تلویحی سه کشور اروپایی، از بین رفته است.
همانطور که دیوان بینالمللی دادگستری در قضیه گابچیکوو-ناگیماروس یادآور شد، معاهدات ممکن است در شرایطی که «هدف مشترک آنها از میان رفته» باشد، منتفی شوند.
در چنین شرایطی، توسل به مکانیزم حل اختلاف برجام برای اعمال مجدد تحریمهایی که موضوع آنها بهصورت فیزیکی نابود شده، نهتنها غیرواقعبینانه است، بلکه سوءاستفادهای مغرضانه و فاقد حسننیت از سازوکارهای حقوق بینالملل است. در واقع، موضوعیت قطعنامههایی که با «اسنپبک» پیوند دارند، عملاً از میان رفته است.»
