شکست تراژیک آرسنال در ویلاپارک

جماران ورزشی، آرسنال پیش از آنکه امروز در استون‌ویلا به میدان برود خطر را از پیش دیده بود، همان‌جا در ویلا پارک؛ زمینی که سال‌های اخیر بارها راه تیم میکل آرتتا را سد کرده بود. سرمربی اسپانیایی آگاه بود که مقابل تیمی ایستاده که در چهارده بازی اخیرش دوازده برد به دست آورده، تیمی که ریتم عالی‌ای پیدا کرده و در مسیر صعودی آرام اما پیوسته پیش می‌رود. آرسنال نه‌تنها خاطره دو امتیاز از دست‌رفته در ژانویه گذشته را در ذهن داشت، بلکه سنگینی باختی تاریخی را احساس می‌کرد که از دو فصل پیش مانده بود؛ زمانی که ویلا با دو گل دیرهنگام، امیدهای آخر فصل را از آن‌ها گرفت و راه را برای قهرمانی منچسترسیتی هموار کرد. سفر دوباره به ویلا پارک برای آرتتا به همین دلایل ترسناک بود. آزمونی در برابر مجموعه‌ای از زخم‌های قدیمی.

با این حال، حتی این آگاهی‌ از گذشته هم نتوانست مانع تکرار تراژدی شده او و شاگردانش را از ضربه‌ای حفظ کند که دقیقاً در آخرین لحظه بازی بر فرق سرشان فرود آمد؛ ضربه‌ای که نامش امیلیانو بوئندیا بود.

اما پیش از این پایان دراماتیک، ویلا قصه زمین‌گیر کردن آرسنال را در نیمه اول شروع کرد. متی کش، فول‌بکی که روزبه‌روز چهره‌ای تعیین‌کننده‌تر می‌شود، با شوتی سنگین آرسنال را وادار به واکنش کرد. در ورزشگاه همه فکر کردند شوت کش گل می‌شود ولی دکلن رایس با دویدن قطری از سمت راست مسیر شلیک او را سد کرد. اما هشت دقیقه بعد، متی کش بار دیگر فرصت پیدا کرد و این‌بار ضربه‌اش راه دروازه را یافت. سانتر پائو تورس با برخورد به تیمبر تغییر مسیر داد و کش توپ را از بین پاهای رایا عبور داد. امری با مشت‌های گره‌کرده کنار خط ایستاده بود و فریاد می‌کشید، و بازیکنانش در حلقه‌ای پرشور به سمت پرچم کرنر دویدند. متی کش آنجا ادای گلف بازی کردن درآورد تا نمک به زخم آرسنالی‌ها بپاشد.

آرسنال اما این گل را بی‌پاسخ نگذاشت. آرتتا بین دو نیمه دست به دو تغییر زد و ویکتور گیوکرش و لئاندرو تروسار جایگزین ابره‌چی اِزه و میکل مرینو شدند. شروع نیمه دوم، ضرباهنگ دیگری داشت. تروسار تنها پنج دقیقه بعد از ورودش به زمین، با والی‌ای تند و تیز دروازه ویلا را تهدید کرد ولی توپ او با اختلاف کم بیرون رفت و بوی خطر در استادیوم پیچید. چند دقیقه بعد تروسار بازی را برگرداند؛ دکلن رایس که با وجود مصدومیت جزئی آماده بازی شده بود، در میانه میدان آماندو اونانا را کنار زد، اودگارد در یک حرکت اورلپ توپ را برای ساکا فرستاد و سانتر ساکا هرچند با انگشتان مارتینز منحرف شد، اما در دهانه دروازه مقابل پای تروسار قرار گرفت و او با ضربه‌ای دقیق کار را تمام کرد.

این گل آغاز التهاب بود. آرسنال پس از تساوی جلو کشید، اما ویلا عقب ننشست. دونیل مالن، یکی دیگر از بازیکنان سابق آرسنال، شوتی خطرناک به بیرون زد. دقایقی پیش از آن اودگارد، دیبو را وادار کرده بود با نوک انگشتانش ضربه‌ای کات‌دار را مهار کند. بازی مدام بین شدت و اضطراب دست‌به‌دست می‌شد تا اینکه لحظه‌ای رسید که تنها فوتبال قادر است بسازد؛ لحظه‌ای که زمان می‌ایستد.

دقیقه ۹۴، در شلوغی نفس‌گیر محوطه، توپ چند بار سرگردان شد، ضربه‌ها نیمه‌کاره ماند و سپس از دل ازدحام، امیلیانو بوئندیا خودش را نشان داد؛ تعویضی‌ای که چند دقیقه قبل روی زمین افتاده بود و نا نداشت، با آخرین رمق توپ را با یک ضربه به دروازه خالی فرستاد. 

آخرین ضربه بازی. گلی که آرسنال را دفن کرد و نهمین پیروزی در ده مسابقه برای ویلا.

ویلا پارک منفجر شد. دیبو که روزی از آرسنال جدا شده بود، به سمت حلقه شادی هم‌تیمی‌ها دوید. ویلا حالا با سه امتیاز فاصله پشت سر آرسنال ایستاده است. تیم اونای امری شاید امشب دوباره به رتبه سوم برود ولی در این هیچ شکی نیست که کورس قهرمانی لیگ برتر حالا یک مدعی جدید دارد. تیم مردی که هنوز که هنوز است با این دو کلمه می‌شناسیمش: گود ایبینینگ!