بایرن مونیخ در فصل 23-2022؛ از اخراج های جنجالی تا افت شدید ستاره ها

جی پلاس، فرشته مقدم: بایرن مونیخ شنبه عصر به شکل دراماتیکی درهفته آخر بوندسلیگا قهرمان شد و رکورد یازده قهرمانی پیاپی به را ثبت رساند. باوارایی ها با پیروزی 2 بر یک برابر کلن به لطف تفاضل گل بهتر نسبت به دورتموند در صدر قرار گرفتند تا درفصل  پرحاشیه ای که داشتند یک جام را فتح کنند. بایرن در این 9 ماه هر اتفاقی که ممکن بود را تجربه کرد از اخراج شوک آور تا مصدویت های طولانی مدت و افت شدید برخی از بازیکنان کلیدی که همه آن ها موجب ناکامی شان در لیگ قهرمانان اروپا و جام حذفی آلمان شدند.

باواریایی ها پس از جدایی روبرت لواندوفسکی در تابستان سادیو مانه را خریدند و همچنین با متیس دی لیخت، مزراوی، متیس تل و گرونبرخ نیز قرارداد امضا کردند تا تیم در تمام خطوط تقویت شود. آن ها مطابق انتظار با یک برد پر گل لایپزیش را شکست دادند و نخستین جام خود را در سوپرجام آلمان بالای سر بردند. تیم یولیان ناگلزمن در شروع بوندسلیگا نیز موفق بود و پیروزی های پرگلی به دست آورد. مشکلات خط دفاعی تا حد زیادی برطرف شده بود و هافبک ها و مهاجم های تیم به خوبی موقعیت سازی و گلزنی می کردند. پیشرفت اوپامکانو و تحول چوپو موتینگ قابل توجه بود.

در چنین شرایطی نخستین ناکامی تیم ناگلزمان برابر مونشن گلادباخ رقم خورد و بایرن در آلیانز آره نا برابر این تیم متوقف شد. تساوی بعدی باواریایی ها برابر یونیون برلین رقم خورد اما توقف 2 بر2 برابر اشتوتگارت شروع مشکلات بایرن بود. تیم ناگلزمن در بازی هایی که از حریف پیش بود نمی توانست نتیجه را حفظ کند و اغلب در 30 دقیقه پایانی بازی دقیقا زمانی که برخی بازیکنان را تعویض می کرد با دریافت یک یا دو گل شکست می خورد یا مساوی می کرد. به همین خاطر بایرن یازده امتیاز از دست داد.

مشکلات ناگلزمن پس از تعطیلات لیگ به خاطر جام جهانی 2022 قطر بیشتر شد. بازیکنان ملی پوش آلمانی به جز جاشوا کیمیش پس از حذف تلخ از مرحله گروهی جام جهانی افت کردند که در هر بازی وضعیت بدتر می شد. همچنین مانوئل نویر به دلیل شکستن پایش در اسکی و لوکاس ارناندز به خاطر مصدومیت در جام جهانی ادامه فصل را از دست دادند. مزراوری هم به دلیل مشکل قلبی که پیدا کرد مدت زیادی نتوانست تیم را همراهی کند. بایرن در نقل و انتقالات زمستانی با یان زومر قرارداد امضا کرد تا جانشین نویر درون دروازه شود و ژائو کانسلو به صورت قرضی به مونیخ آمد. مارسل زابیتسر هم به منچستریونایتد رفت.

در چنین شرایطی نخستین حاشیه تیم رقم خورد. باشگاه به درخواست ناگلزمن، تونی تاپالوویچ، مربی دروازه بان ها را برکنار کرد که این موضوع موجب ناراحتی شدید نویر شد. دروازه بان آلمانی که رابطه صمیمانه ای با تاپالوویچ داشت در یک مصاحبه به شدت از این تصمیم انتقاد کرد. مدیریت باشگاه انتظار چنین اظهاراتی از نویر نداشت و از این مصاحبه ناراحت شد. حتی شایعه جدایی نویر مطرح شد و سپس گفته شد که ممکن است بازوبند کاپیتانی از دروازه بان آلمانی گرفته شود که هیچ یک از آن ها رخ ندادند.

حاشیه دیگر تیم را در این زمان سرژ گنبری به وجود آورد. ناگلزمن پس از تساوی بایرن برابر لایپزیش به بازیکنانش دو روز استراحت داد و گنبری در این فرصت به فرانسه سفر کرد تا در فشن شو پاریس شرکت کند. روز دوشنبه تمرینات بایرن از سر گرفته شد و باوارایی ها سه شنبه شب برابر کلن قرار گرفتند. گنبری با یک نمایش ضعیف در شروع نیمه دوم تعویض شد و بازی با نتیجه یک بر یک به پایان رسید. انتقادها به سمت گنبری سرازیر شد و از آن پس ناگلزمن سعی کرد به بازیکنان دو روز پیاپی استراحت ندهد. بازیکنان بایرن در طول فصل زیاد استراحت می کردند و گاهی اوقات تنها یک روز پس از بازی ها تمرین می کردند.

باوجود این که تیم ناگلزمن در بوندسلیگا ثبات لازم را نداشت اما در لیگ قهرمانان آمار درخشانی به ثبت رسانده بود و پس از صعود از گروه مرگ به عنوان صدرنشین، در یک هشتم نهایی پاری سن ژرمن را با قاطعیت حذف کرد. بایرن در جام حذفی هم به یک چهارم نهایی صعود کرده بود اما مدیران باشگاه از این شرایط ناراضی بودند و پس از باخت تیم به بایرلورکوزن در هفته بیست و پنجم یکی از شوک آورترین تصمیمات این فصل لیگ های اروپایی را گرفتند. آن ها ناگلزمن را در حالی اخراج کردند که خبرش پیش از صحبت با سرمربی آلمانی درز پیدا کرد. نه ناگلزمن که در فیفا دی به اسکی رفته بود و نه مدیربرنامه اش از این اتفاق خبر داشتند و آن ها از طریق تماس رسانه ها متوجه برکناری شدند.

بازیکنان تیم که در اردوی تیم ملی کشورشان حضور داشتند از این اتفاق شوکه شدند و باور نمی کردند که پس از فیفا دی قرار است به جای ناگلزمن، توماس توخل هدایتشان را برعهده داشته باشد. اولیور کان و صالح حمیدزیچ در حالی این تصمیم بحث برانگیز را گرفتند که با انتقاد شدید هواداران روبرو شدند. آن ها اعلام کردند مدیریت به این خاطر سرمربی را تغییر داد چون نمی خواست سه جامی که در آن حضور دارند به خطر بیفتد و عملکرد تیم ناگلزمن آن ها را نگران کرده بود. توخل شروع خوبی داشت و در درکلاسیکر به لطف اشتباه های فاحش دروازه بان دورتموند پیروزی 4 بر 2 را به دست آورد. با این حال چند روز بعد بایرن در جام حذفی مغلوب فرایبورگ شد و از صعود به نیمه نهایی باز ماند.

بایرن در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برابر منچسترسیتی به شدت ضعیف بازی کرد و اوپامکانو یکی از بدترین بازی های دوران ورزشی اش را به نمایش گذاشت. باوجود اشتباه های مکرر مدافع فرانسوی، توخل او را تعویض نکرد و اگر مهارهای فوق العاده زومر نبود باواریایی ها به جای سه گل حداقل هفت گل دریافت می کردند. تیم مونیخی در بازی برگشت هم حرفی برای گفتن نداشت و با تساوی یک بر یک از لیگ قهرمانان خداحافظی کرد. بایرن دو جام را از دست داد و تیم توخل در بوندسلیگا هم بازی های خوبی به نمایش نمی گذاشت و حتی بدتر از تیم ناگلزمن عمل می کرد وهواداران از این وضعیت به شدت عصبانی بودند.

در آمار هم تیم توخل بدتر از تیم ناگلزمن بود. مشکل حفظ پیروزی همچنان وجود داشت. بایرن توخل در 12 بازی، چهار بازی را که از حریف پیش بود با شکست یا تساوی عوض کرد ( سه باخت و یک مساوی). این در حالی بود که تیم ناگلزمن از 37 بازی در پنج دیدار موفق نشد پیروزی اش را حفظ کند. در مجموع بایرن توخل شش برد، دو تساوی و چهار باخت را تجربه کرد با میانگین 1.8 گل در هر بازی و تیم ناگلزمن 27 برد، هفت تساوی و سه شکست را به ثبت رساند با میانگین 3 گل در هر بازی. فراموش نکنیم باوارایی ها به خاطر تفاضل گل بهتر قهرمان شدند که به لطف گل هایی بود که در زمان ناگلزمن زده شده بود.

در واقع تغییر سرمربی شرایط را بهتر نکرد. توخل هرگز نتوانست به ترکیب درست دست پیدا کند و بازیکنان را از افت شدید خارج کند. مانه، خرید بزرگ بایرن یکی از بدترین بازیکنان این فصل بود. او در 38 بازی 12 گل به ثمر رساند و شش پاس گل داد. مهاجم سنگالی نه تنها عملکرد ضعیفی داشت بلکه به خاطر درگیری اش با زانه برای تیم حاشیه هم درست کرد. لئون گورتسکا دیگر بازیکن بایرن بود که پس از جام جهانی به شدت افت کرد و تنها در دو دیدار برابر پاری سن ژرمن بازی های خوبی به نمایش گذاشت. رفتن زابیتسر به یونایتد و عدم استفاده از گرونبرخ در ترکیب موجب شد گورتسکا در اکثر بازی ها در ترکیب اصلی باشد و در خط میانی فشار زیادی روی کیمیش باشد.

در خط دفاع هم هیچ بازیکنی مانند دی لیخت ثبات نداشت و آلفونسو دیویس، اوپامکانو و بنجامین پاوار افت و خیز داشتند. مزراوی پس از بهبودی تا مدت زیادی نیمکت نشین باقی ماند با وجود اینکه در ماه های نخست بازی های قابل قبولی به نمایش گذاشته بود. جمال موسیالا و توماس مولر در ماه های آخر افت کرده بودند و زانه و کومان نیز همیشه در سطح عالی خود ظاهر نمی شدند. مصدومیت چوپو موتینگ در گلزنی تیم مشکل به وجود آورد و متیس تل جوان هم خیلی کم در خط حمله مورد استفاده قرار گرفت. کانسلو که در زمستان به تیم پیوست شروع خیلی خوبی داشت اما مانند دیگر بازیکنان تیم نتوانست این روند را حفظ کند.

بایرن چند بار در طول فصل صدر را از دست داد و در هفته آخر هم تیم دوم بود. تیم توخل خوش شانس بود که در روز آخر دورتموند پیروز نشد و جمال آن گل زیبا را به ثمر رساند. پس از سوت پایان و قطعی شدن قهرمانی باواریایی ها خبر اخراج کان و صالح منتشر شد. دو کسی که نقش مهمی در اخراج ناگلزمن داشتند مانند سرمربی آلمانی برکنارشدند. مدیریت حتی اجازه نداد کان با تیم به کلن سفر کند. فصل پرفراز و نشیب بایرن با یک حاشیه تمام شد.