خاطرات تلخ افسردگی لینگارد در دوران حضور در منچستریونایتد!

جی پلاس؛ جسی لینگارد، هافبک 29 ساله که در تابستان امسال با قراردادی آزاد از یونایتد راهی ناتینگهام فارست شد، از دوران اوج خود بسیار فاصله گرفته است و حتی نزدیک به گزینه‌های انتخابی گرت ساوتگیت برای تیم ملیِ انگلستان نیز نبود.

این هافبکِ خوش تکنیک که پرورش یافته آکادمی یونایتد است، در سال‌های اخیرِ حضورش در الدترافورد کاملا کم‌فروغ ظاهر شد و فقط در نیم فصلی که پیراهن وستهام را به تن کرد خوش درخشید.

در نهایت، او تابستانِ امسال با دلخوری از جمع شیاطین جدا شد و حالا از دورانی که در این باشگاه دچار افسردگی شده بود صحبت کرده است.

هافبک ناتینگهام فارست در مصاحبه‌ای احساسی با روزنامه گاردین، از مشکلات روانی خودش قبل از اولین قرنطینه در دوران کرونا پرده برداشته است. لینگارد که در سال 2015 به صورت قرضی در دربی کانتی توپ می‌زد، حالا افشا کرده که در سال 2019 پس از برد 3-0 منچستریونایتد در مقابل دربی کانتی چگونه به مرز افسردگی رسیده است: 

"پس از آن برد، خیلی تحت نظرِ مردم و رسانه ها بودم و وقتی در مسیر سوار شدن به اتوبوس بودیم، مورد اهانت شدید طرفداران یونایتد قرار گرفتم. من معمولاً می‌توانم این شرایط را تحمل کنم، اما گاهی اوقات اوضاع طوری می شود که با خودتان می گویید: من دیگر نمی توانم این مشکلات را تحمل کنم.

هیچ کس واقعاً در مورد دغدغه هایی که بیرون از زمین داشتم اطلاعی نداشت. بنابراین همه اینطور فکر می کنند که تو یک فوتبالیست پولدار هستی و در یک خانه مجلل زندگی می کنی پس می توانی با هر چیزی کنار بیایی. اما همه ما انسانیم و وقتی پای سلامت روان در میان باشد شرایط فرق خواهد کرد. آن لحظات دشوار بود. من عمکلرد ضعیفی در آن دوران داشتم و نمیخواستم فوتبال بازی کنم. فوتبال دلیلی برای خوشحال بودنِ من است اما در آن زمان نمی توانستم خودم را جمع و جور کنم. 

زمانی‌که در زمینِ فوتبال بودم احساس می کردم که در جای دیگری حضور دارم و صحنه های بازی  فقط از کنارم رد می شدند. وقتی در زمین خوب کار نمی‌کنید سعی می‌کنید کمی سخت‌تر کار کنید تا در بازی بعدی بهتر شوید اما این ذهنیت برای من وجود نداشت.

دلم می‌خواست هیچ کاری نکنم و فقط در خانه استراحت کنم." 

در آن زمان مادرِ جسی لینگارد در یکی از مراکز درمانی لندن بستری شده بود و او نیز با افسردگی دست و پنجه نرم می کرد.

برادر کوچکتر لینگارد جاسپر و خواهر کوچکترش دیزی، بیش از شش ماه با او زندگی کردند چون لینگارد باید از آنها مراقبت می کرد و هر روز آنها را به مدرسه می فرستاد.

به گفته خودِ لینگارد، جهت فراموشیِ آن دوران طاقت‌فرسا، شب‌ها به نوشیدنی‌های الکلی پناه می‌برده و به سلامت جسمی‌اش، حسابی ضربه زده بود.

جسی لینگارد در نهایت با اعتماد به سرمربی وقت یونایتد یعنی اوله گونار سولسشر و پزشک تیم یونایتد، توانست در دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا بهبود یابد و فرم خوب خود را در زمانی که به صورت قرضی در وستهام حضور داشت، دوباره پیدا کند.