پرسپولیس و یک پیشنهاد 75 میلیاردی!

گروه ورزشی جی پلاس؛ نایب قهرمانی سرخپوشان پایتخت در لیگ قهرمانان آسیا علاوه بر وجهه و اعتباری که برایشان به ارمغان آورد، دستاوردی 2.8 میلیون دلاری نیز داشت. مبلغی که با احتساب نرخ روز ارز حدود 75 میلیارد تومان خواهد شد. البته شاگردان گل محمدی می توانستند در صورت شکست اولسان این مبلغ را به به حدود 200 میلیارد تومان افزایش دهند (با احتساب پاداش جام جهانی باشگاه ها)، اما همه اتفاقاتی که در قطر رقم خورد نهایتا باعث جمع آوری این مبلغ شد. 

پرسپولیس در فینال دو فصل پیش نیز حضور داشت و پاداشی کم و بیش به همین مقدار دریافت کرد، اما هیچ وقت مشخص نشد که آن پاداش دقیقا از کجا سر در آورد. نه مطالبات برانکو با آن پرداخت شد، نه کالدرون، نه بدهی های مربوط به بازیکنان خارجی نظیر بودیمیر. بخشی از مبلغ به شکلی بی حساب و کتاب در قالب پاداش به بازیکنان پرداخت شد و دیگر هیچ!

این اتفاق اگر به مدیریت ضعیف آن دوره مربوط می شد دیگر نباید تکرار شود. پرداخت پاداش به بازیکنان حساب و کتاب دارد و عهد قجر نیست که حاکم از پَر شالش کیسه ای در بیاورد و به سمت ندیمان پرتاب کند! بازیکنان با باشگاه قرارداد حرفه ای دارند و در قرارداد برخی از آن ها بندهایی که به آپشن معروف است وجود دارد که باعث افزایش قرارداد آن ها در صورت کسب یک افتخار یا عنوان مشخص می شود پس بنا نیست این پول به شکل سنتی بین آن ها تقسیم شود.

پرسپولیس در حال حاضر پرونده باز در فیفا ندارد. بدهی برانکو پرداخت شده و پنجره این تیم باز است. بازیکنان خارجی نیز بدهی معوقه ای ندارند. البته بخش عمده ای از قرارداد بازیکنان این فصل مانده که این بدهی جزو هزینه های جاری باشگاه است و باید با بودجه فصل تامین شود و نه از محل پاداش. کما این که اگر پرسپولیس همان ابتدا در آسیا حذف شده بود نیز باید قرارداد بازیکنان و اعضای کادر فنی اش را می پرداخت.

یک پیشنهاد خیلی خوب برای جلوگیری از هدررفت این سرمایه قابل توجه اقدام به ساخت ورزشگاه اختصاصی است. تقریبا هیچ یک از باشگاه های ایران دارای ورزشگاه اختصاصی با مالکیت شخصی نیستند و حتی ورزشگاه های تازه تاسیسی مانند امام رضا(ع)، غدیر، نقش جهان و ... در اختیار دولت است و نه باشگاه ها. احداث یک ورزشگاه حرفه ای نیازمند بودجه ای سنگین است که فوتبال ایران از محل درآمدهای عادی اش قادر به تامین آن نیست، اما حالا این فرصت برای پرسپولیس فراهم است که اقدام به ساخت ورزشگاه اختصاصی کند. این مساله در راستای اجرای اصل خصوصی سازی نیز هست و اگر قرار باشگاه روزی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال خصوصی سازی شوند، دیگر حق استفاده از منابع دولتی را ندارند و باید در ورزشگاه اختصاصی خود بازی کنند.

مسلما احداث یک ورزشگاه هزینه ای بیش از 70 میلیارد تومان خواهد داشت و نمی توان با پاداش آسیایی کار ساخت آن را تکمیل کرد، اما خریداری زمین و اقدامات اولیه عمرانی و همچنین کسب مجوزها و پروانه های مربوطه با این رقم امکان پذیر است. قرار هم نیست که ورزشگاه یک ساله ساخته شود. می توان برای تامین اعتبار تکمیل آن از تسهیلات بانکی استفاده کرد و یا بخشی از در آمد باشگاه شامل فروش بازیکنان یا همین پاداش آسیایی در سال های آینده را به آن اختصاص داد اما کلنگ آن بالاخره روزی باید زمین بخورد و چه روزی بهتر از امروز که بیش از 70 میلیارد درآمد خالص در خزانه باشگاه اندوخته شده است.

این ورزشگاه قرار نیست، مواردی مانند پیست دوومیدانی و ... داشته باشد. همچنین نیاز به چندین طبقه و سکوهای صد هزار نفری هم ندارد. یک ورزشگاه یک طبقه با گنجایشی حدود 40-50 هزار نفر کفاف تمام بازی های فصل پرسپولیس منهای دربی را می دهد. به این ترتیب می توان به جای افزایش ظرفیت که مساله ای هزینه بر و البته بی فایده است (مانند نقش جهان) از مدرن ترین امکانات روز دنیا مانند سیستم پنل های خورشیدی برای تامین انرژی، سیستم گرمایشی سرمایشی مدرن، سقف متحرک و ... استفاده کرد.

احداث ورزشگاه یکی از گام های مهم در راستای تبدیل شدن به باشگاه های حرفه ای است. تیمی با سرمایه چند ده میلیون هوادار تا چه زمانی باید به معنای واقعی کلمه آویزان مجموعه ورزشی آزادی برای انجام بازی های خانگی خود باشد؟