ضد کلیشه های عجیب و غریب یحیی!

جی پلاس؛ مصطفی معدنی ثانی: در شرایطی که پرسپولیس فصل گذشته قهرمانی را به رقیب سنتی واگذار کرده و در فصل نقل و انتقالات هم نسبتا خوب ظاهر شده و تیم را برای قهرمانی بسته گل محمدی می گوید نباید از تیمش در هر بازی انتظار برد داشت.

البته که محتوای حرف گل محمدی صحیح است و از پرسولیس و نه از هیچ تیم دیگری انتظار نمی رود که در تمام بازی های یک فصل پیروز میدان لقب گیرند، اما این صحبت و اظهارنظر با وضعیت و حال روز فعلی سرخپوشان همخوانی ندارد.

سرمربی پرسپولیس از این جمله احتمالا برای برداشتن فشار از روی بازیکنانش، خصوصا بازیکنان تازه وارد استفاده کرده است اما این جمله جا و مکان دارد. شاید بیان آن از سوی یک مربی که تیمش اخیرا همیشه برده و روی نوار موفقیت قرار دارد، حرف صحیحی باشد، اما به نظر می رسد چیزی که این روزها پرسپولیس به آن نیاز دارد، تزریق روحیه جنگندگی و تلاش در این ماراتن طولانی است نه برداشتن فشار و القای حس بی تفاوتی!

پرسپولیس نه فقط از نظر فنی که از نظر روانی و انگیزشی با روزهای طلایی دوران برانکو فاصله بسیار زیادی دارد. روزهایی که تیم بدون بازیکن ذخیره با انواع و اقسام محرومیت ها روبرو بود و توانست به فینال آسیا برسد. روزهایی که هر بازیکن پرسپولیس اندازه دو بازیکن می دوید تا کمبودها دیده نشود. حالا گل محمدی به جای تلاش برای این که تیمش را به آن روزها بازگرداند می گوید از تیمم انتظار برد در هر بازی نداشته باشید.

نه آقای گل محمدی! نه اهالی فوتبال و نه حتی هواداران دو آتشه تیم شما، از پرسپولیس انتظار برد در هر بازی ندارند. آنها فقط می خواهند 11 بازیکن و مربی تیمشان که روی هم چند صد میلیارد پول گرفته اند به اندازه ای در زمین تلاش کنند، که حاصلش چیزی فراتر از یک گل در سه بازی باشد.

پرسپولیس نه بایرن مونیخ است نه بارسلونا نه رئال مادرید. تیمی است با چند میلیون هواداری که شاید 80 درصدشان صفرهای قراردادهای یحیی و شاگردانش را نتوانند بشمارند، اما فوتبال را می فهمند. فلسفه برد و باختش را می دانند، نشان داده اند که قدرشناسی را هم بلدند. شما و تیم تان زحمت لازم را بکشید، شکست هم خوردید، این تماشاگر ایستاده تشویق کردن پس از باخت و نایب قهرمانی را بلد است، نوش جان گفتن بابت میلیاردهایی که گرفته اید و خواهید گرفت را هم.