غدیرعید لبخندها...

به گزارش ایرنا، نگرانی از چهره پیامبر(ص) می بارد، خوب می داند امت بی امام به رمه بی شبان می ماند، به راه بی راهنما، شب بی چراغ، کشتی بی ناخدا و دشت بی چشمه... .
باید برخیزد؛ باید رسالتش را کامل کند.
می‏داند چه گل‏هایی در باغ فردا می شکفد و چه علف‏های هرزی می روید و تن و جان گل ها را می آزارد.
همه را جمع می کند، دریایی از مردم دور تا دور اقیانوس چشم‏هایش موج می‏زند تا چشم کار می‏کند نگاه‏ هایی است که بر لب‏های یاقوتی اش خیره شده.
ابرها هم گوششان را تیز کرده اند؛ صدای بال فرشته ‏ها هم موسیقی متن این صحنه جاودانه شده ...
ناگهان آوای 'من کنت مولاه فهذا علی مولاه‏' سکوت غدیر را می شکند؛ ای مردم! مژده می‏دهم شما را به پیوند خدا و خورشید به پیوند بی‏وقفه این مرد صبور و خورشید؛
اصلا تابش خورشید از چشم‏های صبور این مرد است و ستاره‏ها هم از لبخندهای های او روشنی می گیرند.
هر چند این مرد غمگین کم می‏خندد؛ اما خنده هایش هایش دنیا را بهاری می‏کند!
بخند علی! علی بخند ...
و دستی را که بالا می‏برم، ایستاده نگه دار! تا تاریخ زیر سایه آن شادی کند.
دستان نورانی محمد(ص) بازوان سبز مولا را به سمت آسمان کشید
همه چشم‏ها تصویر بزرگ‏ترین رویداد تاریخ‏ را ثبت می‏کنند؛ ابوذر و سلمان هم در پوستشان نمی‏ گنجند.
صدای دف و دهل و هلهله سرتا سر غدیر خم را پر می کند.
مردم شاد باش می گویند؛ اما کائنات به تهنیت مردی می‏آید که صبوری سال‏های سخت فردا از چشم‏هایش پیداست و او با لبخند به دشنه‏هایی می اندیشد که در راهند ... .
قرن ها بعد در این سو قل قله ای برپاست؛ شیرینی و شربت میان بچه ‏های محله دست‏ به دست می‏ چرخد. یک لحظه خنده از روی لب‏ها پاک نمی‏شد، همه شادند.
سید احمد میکروفون را به دست می گیرد 'هر کسی دوستدار علی(ع) است هر چه در توان دارد درون حنجره بریزد و صلواتی حیدری پسند بفرستد'
عطر صلوات بر کوچه و محله می پاشد و سید همچون بلبل عاشق برای مولایش علی(ع) می خواند:
من ار به قبله رو کنم
به عشق روی او کنم
علی علی علی علی
آرام آرام ترنم نام علی(ع) مانند ترانه باران سقف شیروانی قلب‏ها را نوازش می‏دهد.
و من می اندیشم که چه رمز و رازی در این واژه سه حرفی نهفته که اینگونه انسان، جهان و غدیر را از خود بی خود کرده و لبخند بر لبان همه نشانده است. حتی خود علی(ع) هم لبخند می زند ... .
7527/2090