به گزارش ایرنا، شهید علی سایانی 29 فروردین سال 44 در مرودشت استان فارس در خانواده ای مذهبی که اصالتا اهل فین بندرعباس بودند به دنیا آمد، چون روز تولدش همزمان با میلاد امام علی (ع) مصادف شد نامش را علی گذاشتند.
دوران کودکی را در شهرهای 'شیراز'، 'بوشهر'، 'زاهدان'، 'سنندج' و 'کرمانشاه' سپری کرد و نوجوان بود که به بندرعباس آمد.
علی سایانی هرچه بزرگ تر می شد درد جامعه را بهتر احساس می کرد و از ناروایی هایی که در امت مسلمان ایرانی می رفت بیش تر رنج می برد، آرزو داشت که در جامعه فقر وجود نداشته باشد و همه در رفاه و آسایش باشند.
بیشتر لباس های خود را به دوستان و هم کلاسی هایش می بخشید و تا آنجا که می توانست از هیچ کمکی به دوستان فروگذار نمی کرد.
وی با وجود سن کم با صف انقلابی های ضد رژیم شاه پیوست و فعالیت های انقلابی خود را آغاز کرد. گاهی تا دیروقت بیدار می ماند و با کمک دوستانش اعلامیه ها و پیام های امام را دست نویس می کرد و صبح روز بعد در کشوی میزهای مدرسه می گذاشت.
نوارهای سخنرانی امام راحل را از دوستان خود می گرفت و تکثیر و پخش می کرد و گاهی هم نوارها را به منزل می برد تا خانواده اش نیز بی نصیب نمانند.
افت شدیدی درسی علی والدینش را متوجه فعالیت های انقلابی این نوجوان در زمینه هایی همچون توزیع اعلامیه های و نوارهای صوت سخنان امام راحل همچنین ارتباط با جامعه روحانیون استان می کند که در این مسیر پدر و مادر شهید نیز همگام با فرزندشان وارد فعالیت های انقلابی می شوند.
روز نهم دی ماه در آموزش و پرورش بندرعباس مراسم چهلم شهدای قم برپا بود، پس از تمام شدن مراسم مردم 2 دسته شدند؛ یک دسته به طرف فرمانداری رفتند و دسته دیگر به طرف میدان شاه حسینی سابق حرکت کرده و در مسیر خود مشروب فروشی و بانک را به آتش کشیدند.
زمانی که شهید علی به همراه عده ای از دوستان و همسالانش به سمت خیابان سید جمال الدین اسد آبادی حرکت کردند؛ با ماموران رژیم مواجه شدند.
درگیری شروع شد و به کار به پرتاب گاز اشک آور و شلیک گلوله کشید. علی که نزدیکی دیوار دبستان 'محمدیه' ایستاده بود و شعار می داد براثر اصابت کپسول گاز اشک آور به زمین افتاد و خون از سرش فواره زد.
مردم علی را به بیمارستان بردند و 'یکی از دوستانش با «خون علی» که هنوز روی زمین جاری بود، جمله «مرگ برشاه» را روی دیوار مدرسه نوشت که تا مدت ها باقی بود.
شهید علی سایانی یک هفته در بیمارستان بستری بود و سرانجام 15 دی ماه سال 57 به لقاالله پیوست.
شهید سالیانی در وصیت نامه یک خطی خود که بعدها لابه لای کتاب هایش پیدا شد، آورده است: 'کاری که قصد انجامش را دارم قبل از گفتار با کردار نشان خواهم داد، زیرا عمل من نقشه مرا به جهانیان ظاهر خواهد کرد'.
شهیدان ناصر گرجی زاده ( متین)، مژگان خضری، عسکر حسین پور نیز از دیگر شهیدان انقلاب شهر بندرعباس هستند.
مژگان 3.5 ساله کوچکترین شهیده انقلاب در بندرعباس است، این شهیده 11 شهریور ماه 54 در بندرعباس به دنیا آمد، خانه این شهید در محله اوزی های بندرعباس بود.
با حمله رژیم شاهنشاهی به تظاهرکنندگان و پناه آوردن مردم به جلوی خانه آنها در حالی که جلوی منزلشان ایستاده بود بر اثر تیراندازی های نیروهای رژیم ستمشاهی در سن سه سال و نیم سالگی در 14 دی ماه سال 57 به شهادت رسید و این نشان دهنده این است که رژیم فاسد پهلوی حتی به طفلی کوچک هم رحم نمی کرد.
مزار این شهید نو نهال نیز در گلزار شهدای بندرعباس قرار دارد.
شهید ناصرگرجی زاده، مبارز انقلابی در 24 مهرماه سال 1340 در شهر بندرعباس به دنیا آمد. بیشترین فعالیت های این شهید در مسجد فاطمیه و سرو سامان دادن به تشکیل جلسات و سخنرانی های روحانیون و مبارزان انقلابی بود.
وی با همکاری دوستانش به تخریب مشروب فروشی ها و دیگر اماکن فساد می پرداخت.
شهید گرجی زاده در پخش اعلامیه و شعار نویسی علیه شاه بر روی دیوارهای شهر تبحر خاص داشت و به همین دلیل مدتها تحت تعقیب نیروهای ساواک بود و سرانجام بعد از مدت ها تعقیب 3 اردیبهشت سال 57 در حال جابه جایی نوار و اعلامیه های امام(ره)، روبروی اداره راه و شهرسازی به دست رژیم پهلوی به شهادت رسید.
مزار این شهید انقلابی روبروی گلزار شهدای بندرعباس قراردارد.
شهید عسکر حسین پور نیز یکی از شهدای انقلاب در حالی که از محل کارخود بازمی گشت در کنار بازار زیتون بندرعباس به شهادت رسید. خون این شهید انقلاب مدت ها بر در و دیوار شهر قرار داشت. آبان سالروز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا به دست دانشجویان پیرو خط امام در سال 1358، تبعید رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) به دست رژیم پهلوی در سال 1343 به ترکیه و بزرگداشت شهادت دانش آموزان معترض به ظلم و ستم و فساد ستمشاهی و استعمار و دخالت های آمریکا در امور داخلی ایران در سال 1357 است.
در مجموع 170شهید دانش آموز استان هرمزگان در پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و دوران هشت سال دفاع مقدس، جان خود را تقدیم کرده اند.
9887 /6048
انتهای پیام دوران کودکی را در شهرهای 'شیراز'، 'بوشهر'، 'زاهدان'، 'سنندج' و 'کرمانشاه' سپری کرد و نوجوان بود که به بندرعباس آمد.
علی سایانی هرچه بزرگ تر می شد درد جامعه را بهتر احساس می کرد و از ناروایی هایی که در امت مسلمان ایرانی می رفت بیش تر رنج می برد، آرزو داشت که در جامعه فقر وجود نداشته باشد و همه در رفاه و آسایش باشند.
بیشتر لباس های خود را به دوستان و هم کلاسی هایش می بخشید و تا آنجا که می توانست از هیچ کمکی به دوستان فروگذار نمی کرد.
وی با وجود سن کم با صف انقلابی های ضد رژیم شاه پیوست و فعالیت های انقلابی خود را آغاز کرد. گاهی تا دیروقت بیدار می ماند و با کمک دوستانش اعلامیه ها و پیام های امام را دست نویس می کرد و صبح روز بعد در کشوی میزهای مدرسه می گذاشت.
نوارهای سخنرانی امام راحل را از دوستان خود می گرفت و تکثیر و پخش می کرد و گاهی هم نوارها را به منزل می برد تا خانواده اش نیز بی نصیب نمانند.
افت شدیدی درسی علی والدینش را متوجه فعالیت های انقلابی این نوجوان در زمینه هایی همچون توزیع اعلامیه های و نوارهای صوت سخنان امام راحل همچنین ارتباط با جامعه روحانیون استان می کند که در این مسیر پدر و مادر شهید نیز همگام با فرزندشان وارد فعالیت های انقلابی می شوند.
روز نهم دی ماه در آموزش و پرورش بندرعباس مراسم چهلم شهدای قم برپا بود، پس از تمام شدن مراسم مردم 2 دسته شدند؛ یک دسته به طرف فرمانداری رفتند و دسته دیگر به طرف میدان شاه حسینی سابق حرکت کرده و در مسیر خود مشروب فروشی و بانک را به آتش کشیدند.
زمانی که شهید علی به همراه عده ای از دوستان و همسالانش به سمت خیابان سید جمال الدین اسد آبادی حرکت کردند؛ با ماموران رژیم مواجه شدند.
درگیری شروع شد و به کار به پرتاب گاز اشک آور و شلیک گلوله کشید. علی که نزدیکی دیوار دبستان 'محمدیه' ایستاده بود و شعار می داد براثر اصابت کپسول گاز اشک آور به زمین افتاد و خون از سرش فواره زد.
مردم علی را به بیمارستان بردند و 'یکی از دوستانش با «خون علی» که هنوز روی زمین جاری بود، جمله «مرگ برشاه» را روی دیوار مدرسه نوشت که تا مدت ها باقی بود.
شهید علی سایانی یک هفته در بیمارستان بستری بود و سرانجام 15 دی ماه سال 57 به لقاالله پیوست.
شهید سالیانی در وصیت نامه یک خطی خود که بعدها لابه لای کتاب هایش پیدا شد، آورده است: 'کاری که قصد انجامش را دارم قبل از گفتار با کردار نشان خواهم داد، زیرا عمل من نقشه مرا به جهانیان ظاهر خواهد کرد'.
شهیدان ناصر گرجی زاده ( متین)، مژگان خضری، عسکر حسین پور نیز از دیگر شهیدان انقلاب شهر بندرعباس هستند.
مژگان 3.5 ساله کوچکترین شهیده انقلاب در بندرعباس است، این شهیده 11 شهریور ماه 54 در بندرعباس به دنیا آمد، خانه این شهید در محله اوزی های بندرعباس بود.
با حمله رژیم شاهنشاهی به تظاهرکنندگان و پناه آوردن مردم به جلوی خانه آنها در حالی که جلوی منزلشان ایستاده بود بر اثر تیراندازی های نیروهای رژیم ستمشاهی در سن سه سال و نیم سالگی در 14 دی ماه سال 57 به شهادت رسید و این نشان دهنده این است که رژیم فاسد پهلوی حتی به طفلی کوچک هم رحم نمی کرد.
مزار این شهید نو نهال نیز در گلزار شهدای بندرعباس قرار دارد.
شهید ناصرگرجی زاده، مبارز انقلابی در 24 مهرماه سال 1340 در شهر بندرعباس به دنیا آمد. بیشترین فعالیت های این شهید در مسجد فاطمیه و سرو سامان دادن به تشکیل جلسات و سخنرانی های روحانیون و مبارزان انقلابی بود.
وی با همکاری دوستانش به تخریب مشروب فروشی ها و دیگر اماکن فساد می پرداخت.
شهید گرجی زاده در پخش اعلامیه و شعار نویسی علیه شاه بر روی دیوارهای شهر تبحر خاص داشت و به همین دلیل مدتها تحت تعقیب نیروهای ساواک بود و سرانجام بعد از مدت ها تعقیب 3 اردیبهشت سال 57 در حال جابه جایی نوار و اعلامیه های امام(ره)، روبروی اداره راه و شهرسازی به دست رژیم پهلوی به شهادت رسید.
مزار این شهید انقلابی روبروی گلزار شهدای بندرعباس قراردارد.
شهید عسکر حسین پور نیز یکی از شهدای انقلاب در حالی که از محل کارخود بازمی گشت در کنار بازار زیتون بندرعباس به شهادت رسید. خون این شهید انقلاب مدت ها بر در و دیوار شهر قرار داشت. آبان سالروز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا به دست دانشجویان پیرو خط امام در سال 1358، تبعید رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) به دست رژیم پهلوی در سال 1343 به ترکیه و بزرگداشت شهادت دانش آموزان معترض به ظلم و ستم و فساد ستمشاهی و استعمار و دخالت های آمریکا در امور داخلی ایران در سال 1357 است.
در مجموع 170شهید دانش آموز استان هرمزگان در پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و دوران هشت سال دفاع مقدس، جان خود را تقدیم کرده اند.
9887 /6048
کپی شد
