در این مجموعه ۳۸ سروده با مضامین اجتماعی و احساسی در قالب شعر سپید به چاپ رسیده و قیمت هر جلد از این کتاب که سال ۱۳۹۳ به چاپ رسیده ۶ هزار تومان است.
فرفره‌ها از چرخش ایستادند، قیچی را زمین بگذار، شبیه من، خیابان‌های پاییز، موهایم را کشیده، اگر کم‌ات نمی‌آورد، از همین سربازخانه، مثل خودکاری، همین روزها، باران، خدای آتشفشان‌ها، از تمام آثار انگشت، من کنار خطوط، انگار پرنده بود، صدای تو می‌آمد، آفرینش روح و از بعض برادرانت بخشی از عنوان‌های اشعار به چاپ رسیده در این مجموعه است.
شاعر در لابه‌لای اشعار از واژگانی ملموس استفاده کرده و در موضوعات اجتماعی که مطرح می‌کند دست خواننده را می‌گیرد و با خود به کوچه‌های خیالش سفر می‌کند.
برای نمونه شاعر در یکی از سروده‌ها عنوان کرده است: « فرفره‌ها از چرخش ایستادند، من بزرگ شدم، این را همه روز نفس زنانه‌ام، به دیوارهای شهر گوشزد می‌کند....»
استفاده از واژگان امروزی که در حوادث روزمره زندگی بارها از سوی هر کسی لمس می‌شود نوعی ارتباط با لایه‌های شعر این شاعر ایجاد می‌کند و مفاهیمی را که قصد انتقال به مخاطب را دارد با ساده‌ترین شکل در قاب شعرش چیده است برای مثال «دست و پا گیر شده‌ام ، میان حنابندان سایه‌ها گیر کرده‌ام، رنگ هم نمی‌گیرد این ناخن‌ها، سیگاری روشن می‌کنم، دارم کنج قهوه‌خانه‌ای سرماخورده دندان درد می‌کشم...»
در لابه‌لای سروده های این شاعر نوعی غم نهان، اضطراب و یاس و تنهایی به چشم می‌خورد و انگار شاعر نسبت به گذر زندگانیش نوعی نارضایتی دارد.
در قسمتی از یکی از اشعار این شاعره عنوان شده است:«عاشق نشده‌ام، فقط ته جیب‌هایم، یک جفت چشم قهوه‌ای پیدا کردم، با مقداری کلمات یکبار مصرف، زندگی تنهاتر از آن است که با سیگارهای روشن و سیم‌های تلفن، ادامه پیدا کند...»
مجموعه شعر « بگذار بی‌گذرنامه زندگی کنم» اولین مجموعه شعر معصومه داوودآبادی است که در مرحله اول جایزه شاملو از سوی موسسه الف.بامداد در زمره ۲۲ عنوان کتاب برگزیده انتخاب شد.
معصومه داوودآبادی متولد سال ۱۳۵۵ اراک است که سرودن شعر را با موضوعاتی در قالب های مختلف کلاسیک و غزل آغاز کرد و از سال ۱۳۸۳ تا کنون سپید می سراید.
