کشتی جویبار که همواره سهم زیادی از افتخارآفرینی ملی‌پوشان را در رویدادهای جهانی و المپیک در اختیار دارد ، با موانع متعددی از جمله نبود سالن‌های ورزشی و تشک‌های کشتی استاندارد مواجه است و کشتی‌گیران این شهر با یادآوری این دغدغه‌ها، خواستار رفع این مشکلات از سوی مسوولان امر هستند.
به گزارش جماران، ایرنا نوشت: نه جویبار را می‌شود از کشتی جدا دانست و نه کشتی را از جویبار؛ اینجا شهری است که قهرمانان بزرگی را به دنیای کشتی معرفی کرده است . ورزش نزد مردمان این دیار تنها در یک کلمه خلاصه می‌شود؛ « کشتی ».
تازه‌ترین مورد از نقش آفرینی کشتی گیران جویباری مربوط به ۱۳ مهر امسال بوده است ؛ تاریخی که کشتی‌گیران آزادکار جویباری در رقابت‌های کشتی قهرمانی جهان ۲۰۲۱ اسلو نروژ کاری کردند کارستان و با دست پُر و با مدال‌های خوش رنگ از این آوردگاه مهم به خانه برگشتند.
تاریخ‌سازی آزادکاران جویباری در مسابقات جهانی نروژ و کسب چهار مدال توسط کشتی‌گیران این شهرستان بار دیگر ضرورت توجه ویژه ملی به افزایش و گسترش زیرساخت‌ها و بودجه‌های مرتبط با کشتی را نشان داد چرا که به باور کارشناسان، امکانات کشتی جویبار در شأن جایگاه کشتی این شهر نیست.
از سوی دیگر ورزش دوستان می‌دانند که این مدال‌آوری و قهرمانی‌ها تنها مختص به یک دوره زمانی خاص نیست و تقویم کشتی را که ورق بزنیم ، می‌بینیم که جویبار در کشتی حرفهای زیادی برای گفتن دارد و همواره کشتی گیران نام‌آوری از این دیار به رقابت‌های جهانی و المپیک اعزام و با افتخار آفرینی‌هایشان ، پرچم سه رنگ ایران را به اهتزاز در آورده اند.
کشتی در جویبار ریشه در خاک دارد و مردم این دیار با پوست و استخوان این ورزش مُهیج را لمس می‌کنند. فنون این ورزش نسل به نسل و سینه به سینه از امثال مهدی حاجی زاده، سبحان روحی، یعقوب نجفی جویباری، کمیل قاسمی، رضا یزدانی، مسعود اسماعیل‌پور، عزیز و آیت واگذاری، حسن یزدانی، محمد نخودی، امیر محمد یزدانی و کامران قاسمپور به پهلونک‌ها و نونهالانی که در حال مرور فن کشتی در سوله‌های نه چندان استاندارد ورزشی این شهر هستند، در حال انتقال است.
مدال آوری‌ها تنها یک روی سکه است و زمانی که به سالن‌های کشتی این شهر پا می گذراید می بینید که این سالن‌های ورزشی شایسته نام و آوازه کشتی جویبار نیست ، اما کودکانی با ذوق وصف ناشدنی در سوله‌هایی که تنها نام سالن ورزشی را یدک می‌کشد، در حال تمرین و جُنب و جوش هستند. بر اساس آمار هیات کشتی جویبار، حدود ۲ هزار و ۵۰۰ کشتی‌گیر در رده‌های مختلف سنی در این شهرستان به صورت حرفهای در هشت سالن ورزشی مشغول تمرین هستند ، اما در برخی از این سوله‌ها آنقدر اذحام و حضور کشتی‌گیران زیاد است که مربیان، کشتی‌گیران را در سطوح یک تا چهار دسته‌بندی می کنند و از ساعت ۱۵ عصر تا حوالی ساعت ۲۳ هر شب در حال آموزش کشتی به این ورزشکاران هستند.
در کنار فقر زیرساختی کشتی جویبار ، تنها رویه‌ای که اشتیاق مدال‌آوری را در بین کشتی گیران این شهر زنده نگه می‌دارد، غیرت مثال زدنی آنان است و بر همین اساس بسیار راغب هستند که در مسیری که نیاکانشان پا گذاشتند ، حرکت کنند.
در سالن‌های ورزشی جویبار خبری از دوش آب گرم، آب سرد کن یا اتاق گرم و تعویض لباس نیست و به تشک‌های کشتی برخی از این سالن‌ها که نگاهی می‌اندازید، انگار ماه‌ها است که رنگ نظافت را به خود ندیده‌اند. کمتر کشتی‌گیر جویباری است که روی این تشک‌ها تمرین کرده باشد ولی به بیماری پوستی و عفونت‌های قارچی مبتلا نشده باشد. این کشتی گیران در کنار گوش‌های شکسته همواره جای زخم بیماری پوستی را که دایره‌وار روی بدنشان نقش می‌بندد ، به یادگار دارند.
مربیان می‌گویند بیشتر کشتی‌گیرانی که در این رشته ورزشی در جویبار نام‌نویسی می‌کنند، خانواده‌هایشان از افراد بی‌بضاعت جامعه هستند و شهریه ماهانه ۵۰ هزار تومانی خود را به زور پرداخت می‌کنند. مربیان گاهی اوقات، حق بیمه ورزشی این کشتی‌گیران را از جیب خودشان پرداخت می‌کنند. با این وضعیت دیگر پولی باقی نمی‌ماند که بخواهند برای توسعه امکانات ورزشی یا تمیزی اساسی تشک این سالن‌های ورزشی هزینه کنند. از سوی دیگر تمام سالن‌های کشتی جویبار با مدیریت مربیان سازنده اداره می‌شود و اعتباری از ورزش و جوانان یا دستگاه‌های دولتی برای نگهداری این مکان‌ها پرداخت نمی‌شود.
فرصت سوزی؛ با امکانات ورزشی زیر صفر
خُبرگان کشتی در جویبار می‌گویند که لازمه استمرار قهرمانی‌ها و مدال‌آوری برای میهن در آوردگاه‌های مهم بین‌المللی و جهانی توسط جویباری‌ها، توجه بیش از پیش به امکانات کشتی این شهر است و کشتی‌نویسان هشدار می‌دهند در صورت تامین نشدن امکانات، ترمز ورزش کشتی در این دیار کشیده خواهد شد و در آینده نزدیک کشتی گیران بی‌رمق و بی‌انگیزه در رده‌های پایه از کشتی خداحافظی خواهند کرد.
رییس هیات کشتی شهرستان جویبار در گفت و گو با ایرنا می گوید که مبلغ سالانه اعتبارات تخصیصی به این هیات به ۲۰ میلیون تومان هم نمی‌رسد. توزیع نشدن عادلانه اعتبارت در بین هیات‌های کشتی، مانع جدی توسعه امکانات کشتی در این شهرستان است. در توزیع اعتبارت، جویبار با شهرستانی که شاید قهرمانی در رشته کشتی ندارد، فرق نمی‌کند.
سلمان قادری ادامه داد: در مجموع در شهر جویبار ۲۰ تخته تشک کشتی وجود دارد که از ۱۰ سال پیش تاکنون برای تعویض آنها اقدام نشده و دلیل آن هم کمبود اعتبار است.
وی خاطر نشان کرد: سالانه ۳۰۰ تا ۵۰۰ نفر از نونهالان جویباری با شوق و اشتیاق پس از مدال آوری کشتی‌گیران این شهر در آوردگاه‌های مهم جهانی و بین المللی در باشگاه‌های کشتی نام‌نویسی می‌کنند ، اما با گذشت یک سال ۵۰ درصد این افراد به دلیل فقر امکانات یا از کشتی خداحافظی می کنند یا تمایل دارند این رشته ورزشی را در شهرهای مجاور جویبار که امکانات بیشتری دارند، ادامه دهند و یا افرادی که دارای شرایط مالی خوبی هستند، در باشگاه‌های خصوصی مرکز استان ثبت‌نام می کنند.
رییس هیات کشتی شهرستان جویبار گفت : مربیان کشتی از سالن‌های ورزشی که در جویبار وجود دارد، منفعت مالی نمی‌برند و تنها آرزویشان قهرمانی کشتی گیرانشان در مسابقات است و حتی بسیاری از مربیان زحمتکش پول دوبنده و کفش گیرانشان را خودشان می خرند.
وی اضافه کرد: از مجموع هشت سالن کشتی که در جویبار وجود دارد، قدمت چهار سالن به ۱۵ تا ۲۰ سال قبل برمی‌گردد و کشتی گیران زیر سقف‌های ناایمن و دیوارهای تَرک خورده بر روی تشک‌های پوسیده در حال تمرین هستند و از دل این سال‌ها، کشتی گیران نام آوری همچون مهدی حاجی زاده و کامران قاسمپور و دهها کشتی گیران قد علم کرده اند.
او ادامه داد : براساس آمار، سالانه حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ کشتی‌گر جویباری که به تمرین کشتی در این شهرستان اشتغال دارند به بیماری‌های پوستی به دلیل تمرین بر روی تشک‌های آلوده و کثیف، مبتلا می شوند و از بیمه ورزشی برای درمان خود استفاده می کنند و بعد از مدتی، دیگر تمایلی ندارند که در رشته کشتی فعالیت کنند و خیلی زود دوبنده و کفش‌های کشتی خود را آویزان می‌کنند.
قادری گفت : تعویض ۲۰ تخته تشک کشتی در جویبار حدود پنج میلیارد ریال اعتبار نیاز دارد و در صورت رفع نشدن این مشکلات، شاهد بی رغبتی کودکان این دیار در تمرین کشتی یا کوچ اجباری کشتی‌گیران حرفهای به شهرها و استان‌های همجوار برای انجام تمرین‌های تخصصی کشتی خواهیم بود.
وی اضافه کرد: بعد از تمرین کشتی به طور حتم کشتی‌گیران باید در سالن و باشگاه ورزشی دوش بگیرند ، اما متاسفانه هیچ یک از باشگاه‌های جویبار حمام ندارند و کشتی گیران مجبور هستند بعد از ورزش با لباس خیس و عرق کرده، سالن‌ها را ترک کنند.
رییس هیات کشتی شهرستان جویبار تصریح کرد: همچنان سالن پنج هزار نفری کشتی جویبار در حسرت روبان قرمز است و سال‌ها است که مسوولان وعده ساخت یک خانه کشتی استاندارد را به جویباری‌ها می‌دهند ، اما همچنان این ورزشگاه ۱۵ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و با این شرایط فکر نمی‌کنم این طرح تا ۲۰ سال آینده هم افتتاح شود.
وی خاطر نشان کرد: متاسفانه شهری با این همه آوازه در عرصه کشتی و علاقه مندان بی شمار یادگیری این رشته ورزشی از نبود یک سالن مجهز و بزرگ در خور این شهرستان رنج می‌برد و سالن پنج هزار نفری که چند سالی است کلنگ آن زده شد ، به دلیل کمبود اعتبارات هنوز بلاتکلیف مانده است.
رییس هیات کشتی شهرستان جویبار گفت: استمرار این روند فرصت سوزی است و در آینده نزدیک نوجوانان و نونهالان این شهر دیگر علاقه ای به تمرین و ورزش در کشتی را با وجود همچنین امکانات ضعیفی نخواهند داشت.
