پایگاه خبری جماران: در جامعه؛ بر مردم ما تفکری جاری است که داشته هایمان را فقط بعد از آن که از دست دادیم، افسوس می خوریم و ارزش و تاثیرات وجودی آن را متوجه می شویم، لیکن پیش از نابودی آنها تصوری از پروسه خلق و تاثیر و نقش کلیدی آنها نداریم. این روزها که ترافیک برای ساعت‌های مدید و در اوج تردد ؛ امور روزمره ما را مختل و همه را کلافه کرده ، بهتر می‌توان قدر و اهمیت رفت و آمد روان را در زندگی شهری فهمید. طبیعی است که در حالت کلافگی فریاد و عصبیت بر مسببین این وضع نثار می‌شود. اما در این میان فراموش می‌کنیم که ببینیم نقش خودمان در بوجود آمدن این معضل به چه میزان بوده است؟ طبعا در بسیاری از موارد این تقصیر چندان با اهمیت تلقی نمی شود و راحت از آن چشم‌پوشی می کنیم. اما مواردی هم می‌توان یافت که سهم ما در از دست دادن مطلوبیت ها، قابل چشم‌پوشی نیست. هرگونه فقدان احتمالی، به شکلی است که در صورت بروز آن، همراه آن که مباشرین این عمل مستحق انتقاد و نکوهش باشند، باید خویش را نیزسرزنش کنیم. چرا که سکوت، بی‌تفاوتی و بی عملی ماست که باعث این وضع می‌شود و چه بسا دراینجا نقش و اهمیت « مسبب » بیش یا هم رده « مباشر» باشد و تردیدی نیست که انفعال و بی‌توجهی از سوی « مسبب »، موجب جری شدن « مباشر» نیز می‌گردد.
روزنامه همشهری به حسب وظیفه و ماموریتی که دارد، باید بکوشد مردم را به حقوق شهروندی خویش آگاه کند و آنان را برای استیفای این حقوق به مشارکت مدنی فراخواند و از این رو موانع موجود در این راه را نیز به نقد بکشد. اگر چنین ماموریتی تعریف شده است، به طریق اولی باید شاغلین در این روزنامه بیش از دیگران عامل به این وظیفه مدنی خود باشند و چنین وظیفه‌ای در دفاع از مجموعه که در آن شاغل هستند امری ست ضروری و بایسته که درعمل باید محقق گردد.
روزنامه همشهری؛ بزرگترین و مهمترین نشریه باقیمانده از دهه اول انقلاب است که در حال حاضر به جهت مشکلاتی که دارد همه ذهن ها را متوجه خویش نموده است. میراثی که به درستی تاسیس و درابتدای راه به صواب راهبری شد و درادامه متاسفانه ظرف پانزده سال گذشته دچار سوء مدیریت بوده و منابع سرشاری از آن نیز به طرق گوناگون غارت شده تا جایی که امروز با یک صد میلیارد تومان بدهی و زیان انباشته و ماهانه هزینه ای بالغ بر پنج برابر درآمد حاصله در وضعیت اورژانس بسر می برد. اما به رغم وضعیت ناگواری که از نظر بدهی، کمبود نقدینگی و کاهش شدید درآمد دارد، این مجموعه هنوز خود را وابسته به بودجه دولتی نکرده است و رفتاری حرفه ای و مبتنی برخواست عموم شهروندان را دنبال می کند و با کمی کمک و تزریق نقدینگی و تغییر شیوه های غلط اعمال شده در بخش نیروی انسانی و بخش های درآمد زایی ، می تواند به روزهای اوج خود باز گردد. البته در برهه ای، عده ای از آن بهره برداری سیاسی و ... کرده اند؛ لیکن در دوسال گذشته، این تراز رو به اصلاح است و اگر دلسوزان این موسسه دست بدست هم بدهند، همشهری می تواند به روز های اوج خود نزدیک شود.
تجربه سه دهه گذشته نشان داد که حرکت بر مدار مطالبات آحاد مردم، بیش از هر برنامه دیگری می تواند در کارآمد بودن نقش این روزنامه در گستره ی ملی موثر باشد.
لذا به همین منظور، انتظار می رود در شرایطی که تحریم ها و عدم نقدینگی کافی ادامه حیات همشهری را با علامت سئوال و خطر مواجه ساخته است، باید که یکایک اعضای روزنامه در فعالیت‌های پیش رو برای فائق آمدن بر مشکلات موجود به صحنه عمل بیایند و مشارکت عملی خود را در حوزه‌های مختلف پر رنگ کنند. اگر این همدلی و همفزایی رخ ندهد بایدمنتظرروزهای سخت تر و عواقب ناخوشایند و جبران ناپذیر باشند.
در این میان انجمن صنفی کارکنان موسسه همشهری، هیات تحریریه و سایر پرسنل مجموعه همشهری به دلیل مواجهه با موضوعات مهم؛ ناگزیرند ؛ مدیریت بحران را بپذیرند و به موزات آن خواستار دفاع از امنیت شغلی و حقوق پرسنل، آزادی گردش اطلاعات و شفاف کردن کلیه پرداخت ها و هزینه های غیر ضروری باشند و در این مسیر هیات مدیره جدید را کمک کنند.
همچنین، راست آزمایی و پاسخگو کردن تصمیم سازان گذشته و ایجاد تناسب در واگذاری مسئولیت ها و ایجاد انگیزه مضاعف در نیروها و استفاده حداکثری از استعداد نیروی انسانی موجود، دمیدن امید و اجرای طرح های جدید در آمد زایی جهت برون رفت از وضعیت بحرانی حاکم برای نجات همشهری، از جمله اقداماتی ست که هیات مدیره جدید باید بدنبال تحقق آن باشد.
بی شک مسئولان امردر شهرداری و سهام داران موسسه همشهری نیز در حوزه عمل در وضعیت خطیری قرار دارند و رسالت آنها برای حفظ و ارتقای کارکرد این موسسه "ملی" به مراتب بیشتر و سخت تر از گذشته است.
علاقمند بودم خاطرات جالبی را از ابتدای شکل‌گیری روزنامه همشهری بنویسم تا شاهدی بر توضیح برخی از نکات فوق باشد، اما در اینجا به همین مقدار بسنده می‌کنم و امیدوارم یکایک اعضای موسسه همشهری و سهام داران قدر داشته های خود را بدانند و در جهت ارتقای موقعیت موسسه، کنترل و رفع بحران ایجاد شده درحد توان خود مشارکت کنند و با کوشش و قناعت و تعامل، مدیریت جدید موسسه همشهری را یاری نمایند.
*فعال صنفی حوزه مطبوعات
