به گزارش جماران؛ متین رمضانخواه جامعه شناس و معاون مطالعات کاربردی هیئت دولت در یادداشتی نوشت: رد استیصال ساختار لیبرال دموکراسی و نهادهای بینالمللی صلح و حقوق بشر را در سکوت مستمر در برابر ظلم آشکار، تضعیف توان چانهزنی این نهادها، بیاثر شدن شکایتها و طومارهای هزاران امضایی و غیر هدفمند شدن بودجههای این نهادها میتوان دنبال کرد.
در دو دهه گذشته ساختار لیبرال دموکراسی که مدعی پیوند و همگامی همزمان وجهه اقتصادی با روح اجتماعی و سیاسی زیست وطن جهانی بوده هر روز ناکارآمدتر و کمتوانتر شده، چنانکه بُعد سرمایهداری (وجهه اقتصادی) آنچنان از بُعد انسانی (اجتماعی و سیاسی) آن فاصله گرفته که باید گفت دیگر چیزی جز پوسته نهادهای بینالمللی صلح، حقوق بشر و تمام ارکانی که روزی با هدف حفاظت و صیانت از حریم انسان جهان وطن، فارغ از جنسیت و قومیت و نژاد تشکیل شده بود، باقی نمانده.
ردّ این استیصال را در سکوت مستمر در برابر ظلم آشکار، تضعیف توان چانهزنی این نهادها، بیاثر شدن شکایتها و طومارهای هزاران امضایی و غیر هدفمند شدن بودجههای این نهادها میتوان دنبال کرد.
به نظر میرسد روح اقتصادی این نظام حکمرانی چنان بر وجهه سیاسی و اجتماعی آن غلبه کرده که دیگر نه تنها کنشها بلکه کنشگران آن را نیز، به امری کم اثر و کم رونق بدل ساخته است.
در چنین روزگارانی که هر روز از توان نهادهای اجتماعی فرا انتفاعی کاسته شده و بر قدرت نهادهای انتفاعی معاملهگرا اضافه شده، خاورمیانهای بودن خود داغ ننگی است بر داغهای ننگین پیشین که امکان دیده شدن را کمتر و کمتر میکند و شاید تو را در اخبار پرهیاهوی هر روزه جهان گم.
کشتیهای صلح روان شده به سوی مردمان غزه پس از روزها و هفتهها گرسنگی و حقارت در جنگ که شومترین تاریخ ممکن سرزمینها و مردمان است، آخرین نشانگان همین کشتی بر گِل نشسته دموکراسی است که حامل هزاران هزار امید بوده است.
اما همین هزاران امید جز ساعاتی عمر ردی بر جای نگذاشتهاند.
