به گزارس دریافتی دوشنبه ایرنا از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری فارس ، زهرا الحمدی افزود: پرونده گلیم بافی پشتکوه نی ریز که به همت پژوهشگران و همکاران اداره شهرستان نی ریز تهیه و تنظیم شده بود پس از ارسال به تهران با تلاش و ارائه مناسب توسط کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی فارس در فهرست میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسید.
وی ادامه داد : این مهارت در اجرای ماده 12 کنوانسیون بین المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس و ماده 3 قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب 1367 مجلس شورای اسلامی با گستره ی موضوع فرهنگی ناملموس استان فارس در حوزه مهارت های هنرهای سنتی به شماره 1313 در تاریخ ششم دی ماه 1395 در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شد.
گلیم دست بافته ای است از تار و پود که معمولا از پشم حیوانات اهلی بافته می شود و عموما به عنوان فرش کاربرد دارد. گلیم‌های هر منطقه، دارای خصوصیات ویژه‌ای از نظر طرح و رنگ است و با توجه به طرح و رنگ‌بندی‌ها شناخته می‌شوند.
گلیم بافی از قرن‌ها پیش در استان فارس رایج بوده است ، گلیم، بیش از قالی در کشورمان سابقه و قدمت دارد و در واقع، قالی در اثر تکامل گلیم بافی طی قرون و اعصار متمادی پدید آمده است.
برای تهیه تار گلیم، اغلب از نخ پنبه و پشم و در موارد استثنایی از ابریشم استفاده می‌شود. در گلیم بافی به شیوه «پود پیچی»، علاوه بر نخ تار و پود از نخ پود نازک نیز استفاده می‌شود و پود به حال پیچش از میان نخ تار و پود نازک عبور می‌کند و با شانه بافندگی، کوبیده می‌شود.
برای بافت گلیم به «دار» با انواع عمودی، افقی، تبریزی و گردان، مواد اولیه نخ چله، پشم و نقشه نیاز است. «دار ثابت» ابتدایی‌ترین و «دار تبریزی» متداول‌ترین دارهاست و در دار گردان، می‌توان طول تارها را به اندازه طول گلیم تنظیم کرد.
نخ چله از پنبه با ضخامت‌های متفاوت تهیه می‌شود و در برخی روستاها به جای پنبه از پشم استفاده می‌کنند. پشم برای بافت گلیم نیز باید مراحل شستن، ریسیدن و رنگرزی را طی کند و سپس به عنوان «خامه» از آن استفاده می‌شود.
«چله کشی» مهم‌ترین مرحله بافت گلیم است و نخ‌های چله باید به موازات یکدیگر و با فاصله مشخص روی دار پیچیده شود و یک طرح با چندین رنگ در اندازه‌های مختلف بافته می شود .
دریافت : نیکنام خشنودی ** انتشار: غلامرضا مالک زاده
6113 / 1876
انتهای پیام وی ادامه داد : این مهارت در اجرای ماده 12 کنوانسیون بین المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس و ماده 3 قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب 1367 مجلس شورای اسلامی با گستره ی موضوع فرهنگی ناملموس استان فارس در حوزه مهارت های هنرهای سنتی به شماره 1313 در تاریخ ششم دی ماه 1395 در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شد.
گلیم دست بافته ای است از تار و پود که معمولا از پشم حیوانات اهلی بافته می شود و عموما به عنوان فرش کاربرد دارد. گلیم‌های هر منطقه، دارای خصوصیات ویژه‌ای از نظر طرح و رنگ است و با توجه به طرح و رنگ‌بندی‌ها شناخته می‌شوند.
گلیم بافی از قرن‌ها پیش در استان فارس رایج بوده است ، گلیم، بیش از قالی در کشورمان سابقه و قدمت دارد و در واقع، قالی در اثر تکامل گلیم بافی طی قرون و اعصار متمادی پدید آمده است.
برای تهیه تار گلیم، اغلب از نخ پنبه و پشم و در موارد استثنایی از ابریشم استفاده می‌شود. در گلیم بافی به شیوه «پود پیچی»، علاوه بر نخ تار و پود از نخ پود نازک نیز استفاده می‌شود و پود به حال پیچش از میان نخ تار و پود نازک عبور می‌کند و با شانه بافندگی، کوبیده می‌شود.
برای بافت گلیم به «دار» با انواع عمودی، افقی، تبریزی و گردان، مواد اولیه نخ چله، پشم و نقشه نیاز است. «دار ثابت» ابتدایی‌ترین و «دار تبریزی» متداول‌ترین دارهاست و در دار گردان، می‌توان طول تارها را به اندازه طول گلیم تنظیم کرد.
نخ چله از پنبه با ضخامت‌های متفاوت تهیه می‌شود و در برخی روستاها به جای پنبه از پشم استفاده می‌کنند. پشم برای بافت گلیم نیز باید مراحل شستن، ریسیدن و رنگرزی را طی کند و سپس به عنوان «خامه» از آن استفاده می‌شود.
«چله کشی» مهم‌ترین مرحله بافت گلیم است و نخ‌های چله باید به موازات یکدیگر و با فاصله مشخص روی دار پیچیده شود و یک طرح با چندین رنگ در اندازه‌های مختلف بافته می شود .
دریافت : نیکنام خشنودی ** انتشار: غلامرضا مالک زاده
6113 / 1876
کپی شد
