پایگاه خبری جماران: عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم گفت: یکی از کارهایی که دشمن در طرح آیندهاش دارد، ایجاد اختلاف و استفاده از نارضایتی مردم است که بتواند ازهمپاشیدگی را ایجاد کند؛ بتواند زمینههای اعتراضها و مخالفتها را در داخل کشور فراهم کند و بتواند؛ مثلاً شکاف¬هایی را در جامعه ایجاد کند که در چند روز اخیر از سوی کسانی و بعضا در صداوسیما یا در برخی از نهادها آثارشان را میبینیم.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت الله سید محمدعلی ایازی در پی می آید:
از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید ممنون ومتشکریم، جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و مقاومت مردم و نیروهای مسلح در مقابل تجاوز اسرائیل و آمریکا را چگونه میبینید؟
سپاس و تشکر از مردم از همه طبقات و اقشار ملت ایران
بسیار جای سپاس و تشکر از مردم از همه طبقات و اقشار که چنین مقاومتی و فداکاری و همبستگی که باید تحسینش کرد. بی¬نظیر بود. هرگز توقع نمی¬رفت اما اتفاق افتاد، چیزی که دشمن تصور میکرد آنان میخواستند برای تهاجم و دشمنی خود مشروعیتی کسب کنند و گوئی مردم را همراه خود جلوه دهند اما این نقشه رخ نداد. ازاینجهت، به نظر من باید از ملت ایران تشکر کرد، هم خواص از مردم، هم از علما و فرهیختگان و هم مخالفان و منتقدان و برای روح شهدایی که در این راه به شهادت رسیدند، دعا و طلب آمرزش کرد و از خداوند میخواهم که انشاءالله روحشان در درجات عالی قرار دهد.
وحدت و انسجام بیسابقه اجتماعی
وحدت و انسجام بیسابقه اجتماعی را چگونه تفسیر میکنید؟
این انسجام فوقالعاده بود. چه کسانی که در شهرها ایستادگی کردند و به مردم یاری رساندند و چه کسانی که نقشه دشمن را خنثی کردند و با نیرهای نظامی در جهت امنیت کمک کردند. و چه کسانی که در خارج کشور اعلام همبستگی کردند و متجاوزان و همراهان آنان را محکوم کردند، به نظر من تقریباً یک تقسیمبندی جدیدی این تهاجم دشمن ایجاد کرد. یک طرف آن کسانی بودند که از ایران و کیان آن دفاع میکردند و مبارزه با متجاوز را محکوم کردند؛ با طیفها و طبقات مختلف مذهبی، غیرمذهبی، مخالف و منتقد و یک طرف نادر و اندکی که طرفدار تهاجم دشمن شدند و البته تعدادشان بسیار اندک بود. به نظر میآید که یک اتفاق خیلی جالبی در این قضیه همبستگی رخ داد؛ که هندسه قطب بندی جامعه را از خودی به غیر خودی به ملت¬خواهی و دشمن خواهی تقسیم کرد. و همین تقسیم دشمن را مأیوس کرد. آنها تصور میکردند که با این حمله، باتوجهبه مشکلات و انتقاداتی که به مدیریت کشور هست، زمینه آشوب و بههمریختگی فراهم میشود؛ اما عملاً نهتنها اینگونه نشد، بلکه این همبستگی فوقالعاده، زمینههای یأس و ناامیدی و تغییر تاکتیک دشمن را فراهم کرد که باید همه مسئولین و همه دستاندرکاران و همه نیروهای مؤثر به این جهت توجه کنند و آن را قدر بدانند و تقویت کنند و فکر کنند که این مسأله مهمی در جامعه ایجاد کرده و نگذارند عوامل نفوذی این همبستگی به هم بزنند و آن را پاسداری کنند و نگذارند که چنین وحدت و انسجام و همبستگی تضعیف شود.
راه تداوم این وحدت در شرایط آتی و توصیه حضرتعالی به مسئولان دراینخصوص چیست؟
ببینید، مسلماً یکی از کارهایی که دشمن در طرح آیندهاش دارد، ایجاد اختلاف و پشیمان کردن مردم از این همبستگی است عوامل نفوذی تنها کسانی نیستند که به دشمن گرا می دهند، بلکه کسانی هم هستند که می¬خواهند مردم را مأیوس کنند تا بتوانند به همپاشیدگی کشور بیانجامد. اگر نظام نتواند به خواسته های به حق جامعه پاسخ دهد، زمینههای اعتراضها و مخالفتها را در داخل کشور فراهم کرده است. مثلاً ملاحظه کنید هنوز جنگ تمام نشده کسانی در قالب افراد انقلابی دعواهایی را ایجاد می¬کنند که در چند روز اخیر از سوی برخی در صداوسیما بازتاب یافت و یا شب¬نامه¬هائی بر علیه اشخاص منتشر شد . در برخی از شبکه¬های اجتماعی آثارشان را میبینیم که عدهای هستند که میخواهند چنین اختلافی را ایجاد کنند. ایرانی و ملت¬خواهی را تقبیح کردند. دیدیم اتفاقا مایه همبستگی هم همین ملت خواهی شد نه شعارهای توخالی کسانی که به اسم انقلابی¬گری به فکر پاره پاره کردن مردم بر آمدند.
آنچه که خیلی اهمیت دارد این است که ما باید یک اصل اساسی را در نظر بگیریم؛ مسأله مبارزه با تهاجم اشغالگر دشمن در مرحله بعدی پیچیده می¬شود. دشمن همیشه در هیئت دشمن ظاهر نمی¬شود. دشمن در قالب دوست دو آتشه انقلابی ظاهر می¬شود. اما هدف این شعارها کاستن توان کشور و احیاناً تجزیه ایران است. باید توجه کنیم که دشمن کشور آن منتقد و مخالف نیست. آن کسی است که به جای هجمه به دشمن سمت و سوی او مردمی را قرار داده که با دشمن مبارزه کرده است، هرچند منتقد بوده است.
به همین دلیل عرض می کنم این نظام باید این تقسیم بندی جدید را گرامی بدارد و عقاید و سلایق مختلف را به رسمیت بشناسد و همه کسانی که در محور دفاع از ایران همبستگی نشان دادند را ارج بنهد، البته طبیعی است انتقاداتی که درباره سیاستها دارند یا اصلاً ندارند. اینها را ما باید به رسمیت بشناسیم و اینها را حفظ کنیم و از زمینههایی که بخواهد مردم را دلسرد کنند، پیشگیری کنیم و نگذاریم که چنین اتفاقی بیفتد. اگر کارهای اصولی انجام شود، از قبیل اینکه یک عفو عمومی صورت گیرد، آزادی زندانیان اتفاق بیفتد، رفع حصرانجام شود و به فکر مشکلات بنیادین مردم بهصورت جدی باشند و اولویت را برای این کار قرار بدهند، آن وقت است که دشمن هم نمیتواند کاری بکند و نقشهاش خنثی میشود.
برخی معتقد به غفلتها و نفوذهایی در دستگاههای حساس هستند. حضرتعالی این غفلتها احتمالی را چگونه ارزیابی میکنید و چه توصیهای در این زمینه دارید؟
درگذشته یکی از گلایهها و اعتراضات بسیاری از فرهیختگان جامعه این بود که میگفتند نهادهای امنیتی بهجای اینکه به دشمن و جاسوسهایش بپردازند – جدا از فعالیت¬های غیر مربوط به حرفه خود که در وصیت نامه مرحوم امام هم هشدار داده شده بود- درگیر مسائل منتقدان بودند روشن است کسانی که جاسوس و کمک دشمن می¬شوند از طریق مخالفت و انتقاد وارد نمیشوند، بلکه کسانی که نقشه میکشند و جاسوسی میکنند، گاهی خیلی دوآتشه طرفداری هم میکنند تمام یا بخش عظیمی از دستگاه امنیتی کارش شده بود که فلان حزب چه میگوید، فلان روزنامه چه میگوید، فلان خبرنگار چهکار میکند، فلان روحانی منتقد و مرجع تقلید چهکار میکند. تقریباً خودشان را درگیر این نوع کارها کرده بودند و در عوض، آن چیزی را که باید حفظ کنند؛ یعنی مسئولیت امنیت کشور را، از آن غفلت کردند، ولی متأسفانه دیدیم که چه حفرهها و شکافهایی به وجود آمد یعنی برخی مشغول گرفتاری به کارهای اختلافات و نقدها و منتقدین شده بودند؛ اینهایی که دلسوزی میکردند؛ ولی خوب نمیخواستند که این کشور از هم بپاشد، نمیخواستند که دشمن تجاوز بکند.
خود این درگیریهایی که در کشور ایجاد شد در این سالها، نقشه دشمنان به ویژه اسرائیل بود برای اینکه از آن طرف خیالش راحت شود و کارهایش را انجام دهد.
شما مثلاً ببینید چقدر درگیری در مجلس و نهادها برای قانونی کردن دخالت دولت در امر لایحه حجاب به وجود آمد! چقدر ذهن مسئولین را مشغول کردند، مثلاینکه تمام مشکلات امنیتی و حفاظتی و اعمالی و اقتصادی کشور حجاب شده است. برای مدیران لایق چه هیاهوئی ایجاد کردند تا آنان را کنار بگذارند. ولی در عوض، دشمن اینگونه وارد شد و ضربههایی را زد که امروز ما با مشکلات پس از آن مواجه هستیم.
امیدوارم که انشاءالله این از باب ملامت نباشد از باب عبرت از گذشته تلقی شود. اگر عبرت بگیریم، جبران هم میتوانیم بکنیم. قصد این نیست که کسی الان بخواهد نیروهای امنیتی را تضعیف بکند. نه، نمیخواهیم تضعیف بشوند؛ مسئولین مجلس، صداوسیما و دستگاههای دیگر از این اتفاقی که افتاده عبرت بگیرند که «لَا یُلْدَعُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ مَرَّتَیْنِ» (مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمیشود). مواظبت بکنند و این همبستگی که ایجاد شده از طبقات مختلف با گرایشهای فکری مختلف را قدر بدانند و اینها را نگه دارند برای مسائل بعدی کشور و نیازهایی که کشور در جهات مختلف در آینده دارد.
