پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران -تهران

نقد کتاب «یهود ستیزی؛ واقعیت یا دستاویز سیاسی»؛

یهودستیزی را صهیونیست ها راه انداخته اند

غوغای یهودی ستیزی را صهیونیستها می کنند که بتوانند سلطه ایجاد کنند. این کارها را می کنند که دفاع از یهودی ها توجیه داشته باشد.

نشست نقد کتاب «یهود ستیزی؛ واقعیت یا دستاویز سیاسی» با حضور مؤلف این کتاب یعنی علیرضا سلطانشاهی و شمس‌ الدین رحمانی، محقق حوزه فلسطین و صهیونیسم توسط در مؤسسه جمعیت دفاع از ملت فلسطین عصر سه ‌شنبه (۲۴ مهر ماه) برگزار شد.

به گزارش خبرنگار جماران، علیرضا سلطانشاهی با اشاره به سالگرد شهادت امیر توکل کامبوزیا، او را طلایه دار مبارزه با صهیونیسم دانست و گفت: او شخصیتی بسیار قوی در زمینه مبارزه با یهود بود و در دوره‌ ای که کمتر این مسائل مطرح بود، به مبارزه با تفکرات توسعه‌ طلبانه یهود پرداخت.

وی افزود: کامبوزیا ۲۴ مهر سال ۱۳۵۳ در مرگ مشکوکی از دنیا رفت که من اعتقاد دارم ایشان را شهید کردند. دو کتاب درباره مرحوم کامبوزیا منتشر شده است که اولی «کامبوزیا؛ ستاره کویر» نوشته «محمود رفعت» و دومی کتاب «امیر توکل کامبوزیا به روایت اسناد ساواک» است.

دبیر کمیته حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین یادآور شد: مرحوم کامبوزیا به جز زبان فارسی به زبان ‌های عربی، فرانسه، روسی، انگلیسی و ترکی تسلط کامل داشت و در حکمت، عرفان، تفسیر، فلسفه، منطق و به خصوص تاریخ صاحب‌ نظر بود. چنان که نظرش درباره تاریخ این بود که علم تاریخ از همه علوم سخت ‌تر است.

وی با بیان اینکه وجود یهود‌‌ستیزی غیر قابل انکار است، تصریح کرد: البته خاستگاه یهودستیزی در اروپا است. یعنی آنها یهودستیزی را راه انداخته اند تا توجیهی برای  اقدامات صهیونیست ها باشد.

در ادامه این نشست، شمس‌ الدین رحمانی گفت: صهیونیسم  اواخر قرن 19 شکل گرفت اما مشکل یهود چهار هزار سال است. خود یهودی ها  در اسرائیل یهودستیزی را در کتاب های خود صورت دادند و برای آن تاریخ درست کردند. بعد از انقلاب یهودی ها با کمک فراماسون ها کار فشرده ای کردند که بدترین شکل یهودی ها همین اسرائیل است. مرحوم کامبوزیا در ادبیات خودش بین یهود و صهیونیسم فرقی قائل نبود و منظور از یهود در ادبیات وی همان جریان صهیونیسم است.

این محقق حوزه فلسطین یادآور شد: آیت الله طالقانی، علی شریعتی،  جلال آل احمد، جمال عبدالناصر و کامبوزیا در یک عنصر مشترک هستند. غرب و اسرائیل همیشه سعی کرده اینها را به راه خودشان بیاورند و وقتی اینها به آن راه نرفتند به این سرنوشت دچار شدند. مرگ اینها نمی تواند تصادفی باشد. یدیدیا شوفط، خاخام یهودیان ایران، در خاطراتش می گوید که بعد از پیروزی انقلاب پیش آقای طالقانی رفتیم و گفتیم در زبان یهودیان یهود به معنای اسرائیل است و مرگ بر  اسرائیل که می گویید خیال می کنند مرگ بر قوم یهودی است. او می گوید از آن به بعد دیگر آقای طالقانی در خطبه های نماز جمعه مرگ بر اسرائیل نگفت. اما ما مرحوم طالقانی و سوابق او را می شناسیم.

رحمانی با اشاره به تلاش های اروپایی ها و یهودیان برای توجیه کارهایی که انجام می دهند، گفت: می گویند داستان هولوکاست ده ها تن سند دارد ولی یک برگش را هم نشان نمی دهند. می گویند عکس هایش هست. در این عکس ها مثلا یک کوه کفش نشان می دهند و کشتار دسته جمعی یهودیان را نتیجه می گیرند. ما با دیدن عکس کفش از کجا بفهمیم که این کفش پای یک یهودی بوده و این یهودی بعد از آن قتل عام شده است؟

وی یادآور شد: در آمریکا یهودی ها کاملا مسلط هستند احساسات مردم هم اصلا ضد یهودی نیست. جمعیت یهودی آنجا بیشتر از اسرائیل است. تمام تشکیلات اقتصادی و وسایل ارتباط جمعی و شورای روابط خارجی آمریکا دست یهودیان است.  آنجا هولوکاست را درست کردند و موزه های هولوکاست در تمام شهرهای بزرگ ایالات متحده دایر شدند. چگونه مقامات آمریکایی به خودشان می قبولانند که نسل کشی یهودیان مربوط به تاریخشان است، در حالی که نه آمریکایی ها در آن دست داشتند و نه قربانیان ریشه در آمریکا داشتند؟ 

وی تأکید کرد: این غوغا را یهودی ها می کنند که بتوانند سلطه ایجاد کنند. این کارها را می کنند که دفاع از یهودی ها توجیه داشته باشد. آیت الله سید هاشم رسولی محلاتی می نویسد در کوفه هشت هزار یهودی مخالف امام حسین(ع) و پدر امام حسین(ع) بوده است. شیخ عباس قمی در منتهی الآمال از امیرالمؤمنین(ع) نقل کرده که مادر ابن ملجم یهودی بوده است.

به گزارش جماران، سلسله نشست ‌های در قلمرو کتاب با هدف معرفی آثار جدید حوزه فلسطین و صهیونیسم، رونمایی از آثار برجسته، نقد و ارزیابی کتاب، تجلیل از نویسندگان، معرفی و تقدیر از ناشران فعال این حوزه، آخرین سه ‌شنبه هر ماه در سالن کنفرانس جمعیت دفاع از ملت فلسطین برگزار می‌ شود.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.