کمال الدین ناصری روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: این تغییر رفتار انسان نسبت به طبیعت می‌تواند منجر به هشیاری مردم شود تا در مقابل رفتارهای سیاستمداران و قانونگذاران در مورد طبیعت واکنش مناسب بروز دهند.
وی ادامه داد: روز ۱۳ فروردین که نشان از دوستی طبیعت در سنت‌های ایرانیان باستان دارد به نام روز طبیعت نامگذاری شده است.
این عضور هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: در این روز مردم با رفتن به دامان طبیعت میثاق دوباره برای حمایت از آن می‌بستند ولی اکنون این سنت پر مغز ایرانی در سال‌های اخیر ماهیت خود را از دست داده و گاهی منجر به آسیب به طبیعت نیز شده است.
ناصری افزود: برخی افراد با نوعی رفتار اقتدار گرایانه همچون تخریب عرصه های محیط زیست، شکستن شاخه های درختان و ایجاد آتش برای تهیه و خوردن کباب و همچنین کشیدن قلیان در یک تناقض رفتاری نسبت به طبعت رفتار می‌کنند.
وی ادامه داد: در سال‌های اخیر رفتارهای پسندیده انسانی نسبت به طبیعت رشد بسزایی کرده است که نشان از قدم گذاشتن در مسیر تعهد اجتماعی انسان است و به عنوان مثال افراد پس از حضور در طبیعت نسبت به پاکسازی محیط پیرامونی خود و جمع‌آوری زباله اقدام می‌کنند که باید این رفتار گسترش بیشتری یابد زیرا هیچ دستگاه دولتی قادر به جمع‌آوری این مقدار زباله تولید شده در طبیعت نیست.
این دانشیار دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست گفت: همچنین انسان سعی کرده است با استفاده از تکنولوژی، آلودگی محیط زیست را کم کند و این نقطه قوت و همچنین جای امیدواری است و همانگونه که نقل شده است شاید کره زمین به انسان متخصص نیاز نداشته باشد ولی به انسان متعهد نسبت به طبیعت نیاز دارد.
ناصری با اشاره به نقش دانشگاه‌ها افزود: دانشگاه ها فقط محل پرورش افراد دانشی و فنی نیست بلکه باید نسبت به تربیت شخصیت فرهنگی و اجتماعی دانشجویان نیز بکوشد.
وی ادامه داد: دانشگاه همانطور که در تربیت افراد متعهد می‌کوشد باید نسبت به فعالیت دانشی در زمینه فناوری و تکنولوژی مناسب برای طبیعت نیز کوشش کند و همچنین با مشورت دادن به قانونگذاران زمینه گرفتن بهترین تصمیم برای جامعه را فراهم آورد. به عنوان مثال با توجه و شناخت نسبت به آسیب‌های جدی پلاستیک در محیط زیست و طبیعت، دانشگاهیان و محققان سعی در تحقیق برای استفاده از مواد جایگزین یا پلاستیک های قابل تجزیه در طبیعت کرده اند.
این استاد دانشگاه گفت: با توجه به شیوع بیماری کرونا در جهان، برخی رفتارهای انسانی به واسطه حضور کمتر در طبیعت نیز دستخوش تغییر شده است که می‌توان به کاهش آلودگی هوا به دلیل استفاده کمتر از خودرو، کاهش زباله در عرصه‌های طبیعی نیز اشاره کرد. این رفتارها همچون مسکنّی برای کاهش آسیب به طبیعت به شمارمی‌رود که باید به یک فرهنگ تبدیل شود زیرا اگر انسان بخواهد پس از بهبود شرایط فعلی و با از بین رفتن کرونا جبران مافات کند و دوباره به طبعت حمله ور شود نتایج مخربی در انتظار طبیعت است.
