دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران گفت: اکنون اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی سهل‌الوصول‌ترین حوزه برای ورود سرمایه‌گذاران است.
صادق کاظمیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان، با بیان این مطلب در خصوص استقبال از سرمایه‌گذاری در حوزه اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی و پیامدهای آن اظهار کرد: فکر می‌کنم تب این موضوع بسیار زیاد است و من این امر را به عنوان یک نقطه مثبت ارزیابی نمی‌کنم. داغ بودن تب این قضیه اول به دلیل تبلیغات بیش از اندازه و دوم به خاطر تسهیلاتی که در این حوزه داده می‌شود، بسیار زیاد است. ضمن این که تاکید می‌کنم هیچ ضرورتی ندارد همه این افراد را به حوزه اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی وارد کنیم. سایر تاسیسات از جمله مهمان‌پذیرها، هتل‌ها، مسافرخانه‌ها و غیره نیز وجود دارند.
وی افزود: در جلساتی که در سازمان میراث فرهنگی در تهران برگزار گردید، تاکید بر این شد که ارائه تسهیلات به اسم اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی در برخی استان‌ها منجر به ویلاسازی شده است؛ یعنی افراد بهترین راه دریافت تسهیلات را همین موضوع دیده‌اند و با این تسهیلات و به اسم بوم‌گردی به ویلاسازی روی آورده‌اند.
بیش از 1600 اقامت‌گاه دارای مجوز در ایران فعالیت می‌کنند
دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران عنوان کرد: طبق آماری که سازمان میراث فرهنگی اعلام کرده است، بیش از 1600 اقامت‌گاه دارای مجوز در ایران داریم که این عدد با سرعت بسیار بسیار زیادی در طی ماه‌های آینده افزایش می‌یابد. لذا افرادی که در این حوزه وارد می‌شوند و نیز مسئولین دولتی که افراد را تشویق به سرمایه‌گذاری می‌کنند، باید بدانند که این حوزه، حوزه‌ای صرفا درآمدزا نیست و ضمنا افرادی که پدران و پیشکسوتان این حوزه بوده‌اند، کسانی هستند که با دل خود سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اما اکنون آنچه می‌بینیم صرفا سرمایه‌گذاری مالی است و بنابراین دیگر مهمان‌‌نوازی معنایی نداشته و صرفا درآمد و بیزنس مهم است.
کاظمیان تصریح کرد: آن زمان است که خدمات کاهش می‌یابد و در نهایت مفهوم اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی دچار خطر شده و این خطری است که اکنون سازمان میراث فرهنگی کشور خود متوجه آن شده است و به این خاطر در حال بازنویسی آیین‌نامه و ضوابط ایجاد اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی است. لذا امیدواریم در ماه‌های آینده این ضوابط بازنویسی‌شده ابلاغ گردد.
پایه و مبنای مفهوم اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی میهمان‌نوازی است
وی در خصوص راهکارهای ارتقای ارائه خدمات در حوزه اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی گفت: اصلی‌ترین مزیتی که اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی دارند، بحث ارائه خدمات منحصر به فردشان براساس تامین خواسته‌های مشتریان و نیز مبحث مفهوم اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی است که پایه و مبنای آن میهمان‌نوازی است. با این نگاه که میهمان‌نوازی و ارائه خدمات خوب، اصلی‌ترین مزیت اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی است، می‌توان گفت زمانی آن‌ها در ارائه خدمات خود موفق‌تر خواهند بود که این مزیت رقابتی یعنی میهمان‌نوازی را پررنگ‌تر کنند.
دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران خاطرنشان کرد: یکی از خطراتی که بوم‌گردی را تهدید می‌کند آن است که اکنون بوم‌گردی تبدیل به یک بیزنس شده است؛ این در صورتی است که بوم‌گردی‌ها قرار بود خانه‌هایی باشند که افراد دارند در آن زندگی می‌کنند و میهمانان و نه مشتریان را می‌پذیرند. میهمانانی که در همان خانه و همان فضا و با رفتارهای میهمان‌نوازانه از آن‌ها پذیرایی شود. اما در کنار سایر تاسیسات گردشگری، اکنون درآمدزایی اولویت اول را پیدا کرده است و این چیزی است که ما را از مزیت رقابتی یعنی میهمان‌نوازی دور می‌کند.
افزایش و ارتقای خدمات تاسیسات گردشگری نیازمند آموزش و تجربه است
کاظمیان در خصوص لزوم نیاز به آموزش در حوزه‌های گردشگری از جمله بوم‌گردی بیان کرد: در این خصوص که اساسا چه عاملی به ارائه بهتر خدمات بوم‌گردی کمک می‌کند، موضوع آموزش بسیار حائز اهمیت است و به عقیده من افزایش خدمات در تاسیسات گردشگری همچون اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی در نتیجه دو عامل به وجود می‌آید که این دو عامل آموزش و تجربه هستند. واقعیت آن است که در بحث آموزش ما دچار یک‌‍سری اختلالات جدی در حوزه اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی هستیم؛ به عبارت دیگر، چه افرادی که می‌خواهند وارد این حوزه شوند و درخواست مجوز بدهند و چه افرادی که در این حوزه مجوز دریافت نمودند، هر دوی این دسته‌ها متاسفانه از کمبود آموزش بسیار رنج می‌برند.
وی افزود: بخش عمده‌ای از آموزش‌ها، آموزش‌های مربوط به قبل از اعطای مجوز است تا این افراد بدانند زمانی که مجوز گرفتند، باید چه کنند که خدمات بهتری را ارائه دهند. دسته دیگر فعالان این حوزه هستند؛ دفاتر خدمات مسافرتی، آژانس‌ها و تورگردانان که به نظر من این فعالان نیز نیاز به آموزش‌های بوم‌گردی دارند. به طور مثال، زمانی که توری به این مکان‌ها آورده می‌شود، باید از قبل آموزش‌هایی داده شود از این جنس که در یک اقامت‌گاه بوم‌گردی و جامعه محلی باید به آن جامعه محلی احترام گذاشت و با شیوه فرهنگی آن‌جا آمد و شد کرد. این چیزی است که به ارتقای خدمات بوم‌گردی‌ها نیز کمک می‌کند. دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران گفت: در غیر این صورت، خطری که اکنون به وضوح آن را مشاهده می‌کنیم، رخ می‌دهد و آن این است که به خاطر فشارهای اقتصادی و دور شدن اقامت‌گاه‌ها از مزیت رقابتی خود یعنی میهمان‌نوزای و دوم فشاری که تورگردانان و یا آژانس‌های مسافرتی بر بوم‌گردی‌ها می‌آورند، بنابراین دیگر مهم نیست که به طور مثال در ساعت یک نیمه شب در روستایی موسیقی بلند را بشنویم یا در طبیعت زباله تولید کنیم و یا در اقامت‌گاه از ظرف یک‌بار مصرف استفاده کنیم. پس آموزش هم برای مدیران و کارکنان اقامت‌گاه‌ها و هم برای فعالان دفاتر خدمات مسافرتی و تورگردانان لازم است. همچینی به عقیده من مورد سوم آموزشی است که مسئولین و فعالان دولتی مرتبط با بوم‌گردی‌ها باید بگذرانند؛ از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تا بهداشت، اداره اماکن، بنیاد مسکن، سازمان دهیاری‌ها و شهرداری‌ها و هرآن‌کس که در این زمینه فعال است. کاظمیان خاطرنشان کرد: به عقیده من اگر آموزش در هر سه این حوزه‌ها فعال شود، کمک می‌کند تا بوم‌گردی‌ها به همان چیزی بازگردند که مزیت رقابتی‌شان بود و آن ارائه خدمات است. به علاوه فعالان بوم‌گردی‌ها، یعنی کسانی که مالک، اقامت‌گاه‌دار و بهره‌بردار هستند، به غیر از آموزش‌هایی که باید بدانند، باید تجربه لازم را نیز داشته باشند. تجربه آن‌ها زمانی افزایش می‌یابد که گردشگر بیشتری به بوم‌گردی‌ها بیاید و این مورد نیز زمانی رخ می‌دهد که میراث فرهنگی کمک کند تا پای گردشگر داخلی و خارجی بیشتر به خراسان باز شود. حال آن که واقعیت آن است گردشگرانی که به خراسان سفر می‌کنند، بیشتر به مشهد می‌آیند و گردشگران فرهنگی و طبیعت‌گرد به دیگر استان‌های ما اعم از یزد، اصفهان، فارس و غرب و شمال کشور سفر کرده و متاسفانه ما از آن محرومیم. وی اضافه کرد: زمانی که اقامت‌گاه‌دار ما نه آموزش پیش از دریافت مجوز و نه آموزش حین کار می‌بیند و نه تجربه چندان مطلوبی دریافت می‌کند، همچنین از طرف دیگر تورگردانان و آژانس‌ها نیز خواسته‌های غیر اصیل و خلاف مزیت رقابتی بوم‌گردی‌ها را بر آن وارد می‌کنند، منجر به این می‌گردد که ارتقای خدمات ما کاهش می‌یابد و یا حداقل آن‌گونه که می‌خواهیم، رشد نمی‌کند.
انتهای پیام
انتهای پیام وی افزود: بخش عمده‌ای از آموزش‌ها، آموزش‌های مربوط به قبل از اعطای مجوز است تا این افراد بدانند زمانی که مجوز گرفتند، باید چه کنند که خدمات بهتری را ارائه دهند. دسته دیگر فعالان این حوزه هستند؛ دفاتر خدمات مسافرتی، آژانس‌ها و تورگردانان که به نظر من این فعالان نیز نیاز به آموزش‌های بوم‌گردی دارند. به طور مثال، زمانی که توری به این مکان‌ها آورده می‌شود، باید از قبل آموزش‌هایی داده شود از این جنس که در یک اقامت‌گاه بوم‌گردی و جامعه محلی باید به آن جامعه محلی احترام گذاشت و با شیوه فرهنگی آن‌جا آمد و شد کرد. این چیزی است که به ارتقای خدمات بوم‌گردی‌ها نیز کمک می‌کند. دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران گفت: در غیر این صورت، خطری که اکنون به وضوح آن را مشاهده می‌کنیم، رخ می‌دهد و آن این است که به خاطر فشارهای اقتصادی و دور شدن اقامت‌گاه‌ها از مزیت رقابتی خود یعنی میهمان‌نوزای و دوم فشاری که تورگردانان و یا آژانس‌های مسافرتی بر بوم‌گردی‌ها می‌آورند، بنابراین دیگر مهم نیست که به طور مثال در ساعت یک نیمه شب در روستایی موسیقی بلند را بشنویم یا در طبیعت زباله تولید کنیم و یا در اقامت‌گاه از ظرف یک‌بار مصرف استفاده کنیم. پس آموزش هم برای مدیران و کارکنان اقامت‌گاه‌ها و هم برای فعالان دفاتر خدمات مسافرتی و تورگردانان لازم است. همچینی به عقیده من مورد سوم آموزشی است که مسئولین و فعالان دولتی مرتبط با بوم‌گردی‌ها باید بگذرانند؛ از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تا بهداشت، اداره اماکن، بنیاد مسکن، سازمان دهیاری‌ها و شهرداری‌ها و هرآن‌کس که در این زمینه فعال است. کاظمیان خاطرنشان کرد: به عقیده من اگر آموزش در هر سه این حوزه‌ها فعال شود، کمک می‌کند تا بوم‌گردی‌ها به همان چیزی بازگردند که مزیت رقابتی‌شان بود و آن ارائه خدمات است. به علاوه فعالان بوم‌گردی‌ها، یعنی کسانی که مالک، اقامت‌گاه‌دار و بهره‌بردار هستند، به غیر از آموزش‌هایی که باید بدانند، باید تجربه لازم را نیز داشته باشند. تجربه آن‌ها زمانی افزایش می‌یابد که گردشگر بیشتری به بوم‌گردی‌ها بیاید و این مورد نیز زمانی رخ می‌دهد که میراث فرهنگی کمک کند تا پای گردشگر داخلی و خارجی بیشتر به خراسان باز شود. حال آن که واقعیت آن است گردشگرانی که به خراسان سفر می‌کنند، بیشتر به مشهد می‌آیند و گردشگران فرهنگی و طبیعت‌گرد به دیگر استان‌های ما اعم از یزد، اصفهان، فارس و غرب و شمال کشور سفر کرده و متاسفانه ما از آن محرومیم. وی اضافه کرد: زمانی که اقامت‌گاه‌دار ما نه آموزش پیش از دریافت مجوز و نه آموزش حین کار می‌بیند و نه تجربه چندان مطلوبی دریافت می‌کند، همچنین از طرف دیگر تورگردانان و آژانس‌ها نیز خواسته‌های غیر اصیل و خلاف مزیت رقابتی بوم‌گردی‌ها را بر آن وارد می‌کنند، منجر به این می‌گردد که ارتقای خدمات ما کاهش می‌یابد و یا حداقل آن‌گونه که می‌خواهیم، رشد نمی‌کند.
انتهای پیام
کپی شد
