ادامه مطلب به این شرح است: این چنین شد که دو هفته مانده به انتهای بازیهای گروه ایران، تیم ما قاطعانه و بی گل خورده از سرزمین سرد روسیه سربرآورد و پس ازبرزیل دومین تیم سوارشده برکشتی فوتبال جهان شد.
ورزش را باید بی سیاسی ترین و صادق ترین و بی آلایش ترین ابزار تعامل جهانی دانست، اما چنانچه آلوده به سیاست شد دیگرآن طراوت و صداقت و صلابت را نخواهد داشت شاید به همین دلیل است که ورزش را عامل تعامل جهانی می دانند.
ورزش نمادین پینگ پنگ، دو رئیس جمهور آمریکا و چین را در چند دهه قبل در دو سوی میز قرار داد و روابط سرد و یخ زده و خصمانه دو کشور را به شکل بی سابقه ای از ارتقا بخشید، مثال فوق از این باب زده شد که تاثیرات ورزش را بر سیاست جهانی بهتر تبیین کنیم، بسیار کشورها و دولت هایی که باهم و بنابه دلایل سیاست گذاریهای شان عناد و دشمنی ریشه ای دارند اما در عالم ورزش آن روح بزرگ انسانی است که تن ها و نفس هارا به هم نردیک میکند، درالمپیکها و مسابقات جهانی در اوج رقابت، گاه رفاقت هایی غنچه میزند که در عالم سیاست امری در حدغیرممکن است اما می شود.
فوتبال مان که جهانی شد ایران می شود سمبل یوزهایش، می شود قسمتی ازتاریخ یک دنیا، می شود شناسنامه جوانان اش، می شود غرور کشورش، می شود فریاد گره خورده در بغضهای فروخورده مردم کشورش، می شود آبروی کشورش، می شود تعامل بدون اسلحه و زور کشورش، می شود عصاره روح بزرگ ایرانی، می شود همان جمله معروف که هیچگاه یک ایرانی راتهدید نکنید!! حضور پیش از موعد فوتبالمان آنهم درمهمترین و ارزشمندترین حادثه ای که هرچهار سال یکبار اتفاق میافتد فرصتی است مغتنم که بااین بستر بتوان کارهایی بایسته کرد. مگرکشتی ما باتمام قدرت های این رشته سرشاخ نمیشود؟ حتی باآمریکا مگر ما کشتی گیران مان را به آنجا گسیل نمیکنیم و آنان نمی آیند؟ مگر در فوتبال با آنان مقابله نکردیم و در یک نبردی که صدها میلیون نفر آن را زنده دیدند آنان را شکست ندادیم، آمریکا رابه این دلیل در دایره مثال آوردیم که بیشترین مشکل سیاسی راباآنان داریم و آنان را انسانهایی متفرعن، مغرور وخودخواه میدانیم ، اما رودررو وبدون شلیک یک گلوله و یا فریاد و شعار و....شکستشان میدهیم وحتی شکست میخوریم اما هستیم و پابه پای مدعیان سرودبودن سرمیدهیم.
مهم این است که آنچنان توانمند باشیم که بزرگی و داشته های مان را برآنان دیکته کنیم آنهم نه بادلیل نفرت بلکه با عطرپهلوانی... در ورزش می توان بسیاری از ناشدنی هارا به فعل شدن تبدیل کرد.
میشود بی شعار و با عقلانیت و شعور پشتهارا برخاک سایید وتوپها را با آبشاری سهمگین در زمین طرف مقابل کوبید ودروازه هارا فروریخت. ورزش تعامل، تقابل وتفاهمی است جهانی که درآن مشت های گره کرده سیاسیون و فریادهای گوشخراش شعارهای شان هیچ جایکاه وپایگاهی ندارد، نبرد بین دوکشوررا باید در ورزشکاران اش جستجوکرد، باید جوانان کشوررا برای رودررویی این چنینی آماده و حاضر به یراق کرد. در تعامل ورزشی ممکن است دریبل هم بخوری لایی هم بخوری وحتی گل هم بخوری انا مهم نتیجه آخراست که برتابلو تاریخ حک خواهدشد. فرهیخته ای نقل می کرد که به فردی ژاپنی گفتند که آمریکا کشورت را نابود کرد، هیروشیما وناکازاکی، ارتش ات را تحقیر کرد و در کشورت با پایگاه هایش ماندگار شد و زهر شکست را در کامتان ریخت، چگونه است که کمتر بانفرت ونفرین بااو برخورد می کنید ؟ گفت: وقتی روی میز رییس جمهورآمریکا تلفن پاناسونیک ژاپنی زنگ می زند و مردم اش خودروهای ژاپنی سوار می شوند واقتصادش وابسته به ین ژاپن می شود وشرکت سونی در هالیوود آقایی میکند مفهومش شکست آمریکاست.
تعامل و منطق و امید به شدن و بودن حتی از مجرای ورزش می تواند سیاستی باشد برای تضعیف قدرتی چون آمریکا میتواند ابزاری باشد برای فروپاشی غرور امریکایی می تواند به کشوری با سابقه فقط 250 ساله فهماند که اصالت با رذالت جمع نمی شود. باید باهرابزاری به همگان فهماند که اسلحه اصلی ایرانی منطق است و هوشیاری، قومی که ثابت کرده آنقدر در تاریخ ریشه دارد تا بتواند خویش را برتمام دنیا اثبات و تحمیل کند.
سایت ایرنا خراسان جنوبی www.irna.ir/skhorasan
کانال اطلاع رسانی : http://telegram.me/birjand
6054* خبرنگار و انتشار دهنده- مریم پنجابی
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.