فرمانده‌ای که به دل دشمن نشست

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: تکان های اتوبوس آخر سر کار خودش را کرد. پدر که می خواست از خانه بیرون برود، پایش را چسبید که من هم می خواهم بیایم و حالا با به هم خوردن حالش، درجه عصبانیت پدرش را چند شماره بالاتر برد. حاج حسین(1) که تنها کافی بود یک بار نگاهت با نگاهش گره بخورد و دل از دلت ببرد، خیلی سریع کلاه زمستانی اش را زیر دهان کودک گرفت.

کلاه کثیف، دستان پدر را بالا برد تا روی صورت کودک پایین بیاید. لبخندی که همیشه گوشه لب حاج حسین سنجاق شده بود، او را از این کار بازداشت. گفت: چیزی نشده می شوییم پاک می شود.

عملیات گره خورده بود. دیواری از نیروهای دشمن، حسین و نیروهایش را محاصره کرده بودند. نه راه پس داشتند نه راه پیش. مانده بودند چه کنند. دشمن قدم به قدم به آنها نزدیک می شد. به چند قدمی شان که رسیدند، سرکرده شان برقی توی نگاهش نشست. اسلحه اش را زمین گذاشت و حسین را در آغوش کشید و بوسید. 

علامت سوال بزرگی روی سر همه سبز شده بود از دوست بگیر تا دشمن. دستمالی را که صورتش را پوشانده بود باز کرد. گفت: یادت هست آن روز توی اتوبوس؟ من پدر همان بچه هستم. از همان روز مهرت به دلم نشست. امروز فهمیدم که تو دشمن ما نیستی.

برگرفته از خاطره ای نقل شده در کتاب حدیث خوبان.

1. شهید حاج حسین خرازی دهکردی که در اول شهریور ماه سال 1336 در اصفهان به دنیا آمد و در طول جنگ عراق علیه ایران فرماندهی لشکر 14 امام حسین علیه السلام را عهده دار بود. او در عملیات هایی مانند  طریق‌ القدس، فتح‌ المبین، بیت‌المقدس، رمضان، والفجر ۴، بدر و والفجر ۸، حضوری فعال داشت. شهید خرازی به هنگام نبرد عملیات خیبر زخمی شد و با ترکشی دست راستش را از دست داد. او در هشتم اسفند ماه سال 65 در عملیات کربلای پنج و در شلمچه به شهادت رسید.