جی پلاس؛

چه نکته مهمی باعث صدور حکم امام خطاب به اعضای دفترشان شد؟

امام خمینی در سی و یکم خرداد سال ۶۲ در حکمی خطاب به اعضای دفتر خود بر پاسخگویی افراد مشخصی به تماس پرسش های شرعی تاکید کردند.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی (س) در حکمی به تاریخ سی و یکم خرداد سال ۶۲ مطابق با نهم رمضان ۱۴۰۳ خطاب به اعضای دفتر خود، چنین مرقوم کردند:

‌‌

‌‌"بسمه تعالی‌

‌‌     1ـ تاکید می شود که اشخاصی که در دفتر هستند حق جواب مسائل شرعیه را ندارند؛‌‎ ‎‌چه شفاهاً و چه کتباً و چه با تلفن، مگر آقایان: رسولی و صانعی و توسلی.‌‎[1]‎‌ این آقایان‌‎ ‎‌هم در مسائل غیر واضح مراجعه نمایند به رساله، پس از آن جواب دهند. و اگر آقایان‌‎ ‎‌مذکور کسی را که با مسائل شرعیه آشنا است و جواب بدون مراجعه نمی دهد، تعیین‌‎ ‎‌نمایند مانع ندارد.‌‎[2]‎

‌‌    ‌‌2ـ حتی المقدور سعی کنید در تلفن‌‎[3]‎‌ افراط نشود؛ چون با سهم مبارک امام تأمین‌‎ ‎‌می شود.‌

‌‌روح الله الموسوی الخمینی‌"

‌‎ 

باز هم بخوانید:

توصیه امام به زنان در تربیت فرزندانشان چه بود؟

امام چگونه از تضییع حقوق سهامداران خصوصی جلوگیری کردند؟

روایت مرحوم محتشمی پور از اختلاف شورای نگهبان و وزارت کشور در انتخابات مجلس سوم و عملکرد امام

چرا امام قوه قضاییه را به اجرای مصوبه مجلس مکلف کرد؟

روزی که آیت الله صانعی نماینده امام شد

علت ملاقات خصوصی امام با بانوان چه بود؟/امام به بانوی متاهلی که قصد ادامه تحصیل داشت، چه گفتند؟

 

‌‎‎۱. به ترتیب، آقایان: سید هاشم رسولی محلاتی، حسن صانعی و محمدرضا توسلی.

۲. آقای سید احمد خمینی دربارۀ این حکم امام خمینی، نوشته است: «امام مطلع شدند که تلفن های مسائل شرعی را گاهی اشتباه جواب می دهند لذا این را نوشتند و پس از این [نوشته] تعدادی از روحانیونی که به مسائل شرعی وارد بودند به «بخش استفتاء» دفتر [امام]، وارد شدند».پس از رحلت امام خمینی نیز بنا به تقاضای مقلدین امام «دفتر پاسخ به سؤالات شرعی مردم» با تأکید یادگار امام، دایر ماند و هم اکنون نیز این دفتر به سؤالات شرعی مردم بر اساس فتاوای امام خمینی پاسخگو می باشد.

۳. منظور، تلفن های دایر در دفتر امام خمینی است. امام خمینی به طور منظم صورت هزینه های ماهیانۀ دفتر را به دقت کنترل می کردند و در مواردی که احساس می کردند هزینه ها از حد ضرورت، هر چند اندک، افزایش یافته است، تذکر می دادند و این امر حاکی از دقت ایشان در مصرف بیت المال و وجوه شرعی است.

 

صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۵۰۴

دیدگاه تان را بنویسید