استعدادهای فوتبال ایران که هرز می روند؛ تنها راه حماسه آفرینی لژیونر شدن است؟

گروه ورزشی جی پلاس؛ تب لژیونر شدن از چندین سال قبل در ایران بالا گرفته و در فصول گذشته بازیکنان زیادی قید حضور در ایران را زده‌اند و راهی کشورهای مختلف اروپایی شده‌اند تا تیمی برای خود دست و پا کنند؛ تیم‌هایی که چه بسا آینده حرفه‌ای فوتبالشان را هم تهدید می کند؛ البته گویا فقط مهم این است که لژیونر باشند و در رسانه‌های بیشتری دیده شوند و از طرفی دستمزد خود را به صورت دلار یا یورو دریافت کنند.

واقعیت این است که دوران حضور بازیکنان ایرانی در لیگ های درجه یک اروپایی سر آمده و حضور بازیکنانی مانند علیرضا جهانبخش در برایتون انگلیس یا مهدی طارمی در پورتو، مهم ترین دستاورد لژیونرهای ایرانی محسوب می شود. در عوض بازیکنان زیادی راهی بلژیک، یونان، کرواسی، روسیه و ... می شوند و برخی هم توانستند موفقیت هایی را به دست آورند اما فراتر از این نرفته اند.

اما نکته جالب توجه انتقال بازیکنان ایرانی به لیگ های درجه سه و چهار اروپا است و در این کشورها هم راهی قوی  ترین تیم ها نمی شوند و مقصدشان تیمی در اواسط یا انتهای جدول رده بندی است که معمولا با نتایج خوبی همراه نمی شود. بعد از چند فصل علاف شدن در اروپا هم به ایران بر می گردند و برخی با افت فاحشی رو به رو می شوند و شاید فوتبالشان هم تحت الشعاع قرار گیرد.

البته همانطور که گفته شد، حضور در همین کشورها هم منافع خوبی را نصیب بازیکنان می‌ کند و علاوه بر دریافت دستمزد بر مبنای ارزهای خارجی، در وضعیت رفاهی بهتری زندگی و تمرین می کنند و بیش از گذشته بازی هایشان به چشم می آید.

علی کریمی، امید نورافکن، محمد مهدی مهدی‌خانی، وحید امیری و ... بازیکنانی هستند که در لیگ های درجه سه و چهار اروپا هم ناکام بودند و دست از پا درازتر به ایران بازگشتند ولی همچنان بازیکنان ایرانی به انتقال خود به تیم های ناشناخته ادامه می دهند.

*بباز ولی لژیونر باش

در یک سال گذشته بازیکنان زیادی که مدنظر تیم های بزرگی هم در لیگ برتر ایران بودند، حاضر شدند به تیم های ضعیف اروپایی بروند اما به دلایلی که گفته شد در ایران بازی نکنند.

آخرین مورد این قبیل نقل و انتقال ها ایمان سلیمی، مدافع سابق تراکتور بود که نه حاضر بود در این تیم بازی کند و نه می توانست به پرسپولیس برود و در نهایت به تیم سِرِد اسلواکی پیوست؛ تیمی که در لیگ 14 تیمی این کشور هفتم است.

محمدرضا آزادی دیگر بازیکن جوان و 20 ساله فوتبال ایران بود که بعد از چند فصل حضور در تراکتور و در شرایطی که پیشنهادهایی از لیگ برتر داشت، راهی پانتولیکس یونان شد و از آن زمان تاکنون در هیچ دیداری به میدان نرفته است.

رضا اسدی هم از بازیکنان بااستعداد فصل گذشته تراکتور بود که با وجود پیشنهادهای زیاد راهی سن پولتن اتریش شده و تیمش در لیگ 12 تیمی اتریش، هشتم است. اسدی در این تیم حضور چندان زیادی نداشته و تقریبا فراموش شده است.

سعید عزت اللهی، از بهترین هافبک های چند سال اخیر ایران که بعد از چندین فصل مصدومیت و حضور نه چندان جدی در تیم های خود، در این فصل به جای قبول پیشنهادهای داخلی خود، راهی دانمارک شده و به عضویت تیم وایله درآمده که اولین فصل حضورش در بالاترین سطح فوتبال این کشور را تجربه می کند.

محمد مهدی مهدیخانی هم که در ابتدای فصل به پرسپولیس پیوست، نیم فصل سال گذشته ایران را به مقصد کرواسی و تیم نه چندان سرشناس واراژدین ترک کرد اما حاصل کار او در این کشور، نیمکت نشینی بود تا مجددا و در هنگام نیاز پرسپولیس، به ایران برگردد.

یونس دلفی هم از این دست بازیکنان است که از زمان درخشش او در لیگ برتر ایران دو سالی می گذرد اما بعد از انتقال به شارلروا بلژیک و نیمکت نشینی، به ایران نیامد و راهی گوریسا یونان شده است. او از زمان پیوستن به این تیم در هیچ دیداری به میدان نرفته و یک استعداد از فوتبال ایران در حال هرز رفتن است.

در این بین باید به اللهیار صیادمنش هم اشاره کرد که بعد از تجربه حضور ناموفق در فنرباغچه ترکیه، این تیم را به مقصد زوریا اوکراین ترک کرده و هنوز نتوانسته آنطور که باید و شاید به بازی گرفته شود اما همان فصلی که در استقلال بود، به واسطه عملکرد خوبش به تیم ملی هم دعوت شده بود اما حالا خبری از او نیست.

بازیکنانی از این دست کم نیستند و حتی می توان به علی علیپور و شهریار مغانلو هم اشاره کرد که از ابتدای فصل به ترتیب به ماریتیمو و سانتاکلارا پرتغال رفتند ولی هنوز نتوانستند خودی نشان دهند و با ادامه این روند راهی جز جدایی نخواهند داشت.

به گزارش جی پلاس؛ بدون تردید این بازیکنان مشتریان زیادی در فوتبال ایران دارند که از نظر فنی دست کمی از فوتبال کشورهای درجه سه اروپا ندارند و از نظر ساماندهی و فشردگی مسابقات در سطح بالاتری هم قرار دارد. اگرچه  از نظر سخت افزاری سخنی برای گفتن در ایران نیست اما همین بازیکنان می توانستند در ایران پول خوبی به دست بیاورند و فوتبالشان را در معرض نمایش بگذارند، پیراهن تیم ملی را برای به دست بیاورند و چه بسا فرصت ترانسفر شدن به تیم های بهتری را داشته باشند.

کاش این بازیکنان به زودی متوجه شوند که چطور سال‌های درخشان فوتبالشان را با انتخاب‌های مردود می‌سوزانند و تا دیر نشده برای آینده خودشان فکر بهتری داشته باشند.