دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه+ترجمه

دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه به دعا در مقام رضا اختصاص دارد.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است. 

دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه در مقام رضا از خداوند متعال است.

 

دعای سی و چهارم صحیفه سجادیه+ترجمه

 

و کان مِن دعائِه علیه‌السلام فِى‌الرِّضا اِذا نَظَر اِلى اَصحابِ الدُّنیا
«دعا در مقام رضا»
 
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُکْمِ اللَّهِ، شَهِدْتُ اَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعایِشَ
سپاس خداى را به عنوان رضا خشنودى به حکمش، گواهى مى‌دهم که خداوند معیشت بندگانش را
 
عِبادِهِ بِالْعَدْلِ، وَ اَخَذَ عَلى‌ جَمیعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ. اَللَّهُمَّ
به ‌آیین عدالت تقسیم کرد، و بر تمام مخلوقاتش راه فضل و احسان پیش گرفت. بارالها
 
صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ لاتَفْتِنّى بِما اَعْطَیْتَهُمْ، وَ لاتَفْتِنْهُمْ
بر محمد و آلش درود فرست، و مرا به سبب آنچه به آنان مرحمت فرمودى آزمایش مکن، و ایشان را به آنچه
 
بِما مَنَعْتَنى فَاَحْسُدَ خَلْقَکَ، وَ اَغْمِطَ حُکْمَکَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ
از من بازداشته‌اى میازماى، تا مبادا به آنان حسد برم، و حکم حضرتت را سبک شمارم. بارالها بر
 
عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ طَیِّبْ بِقَضائِکَ نَفْسى، وَ وَسِّعْ بِمَواقِعِ
محمد و آلش درود فرست، و مرا به قضایت دلخوش کن، و سینه‌ام را به موارد
 
حُکْمِکَ صَدْرى، وَ هَبْ لِىَ الثِّقَةَ لِاُقِرَّ - مَعَها بِاَنَّ قَضآءَکَ
حُکمت گشاده فرما، و به من اطمینان ده که به سبب آن اقرار کنم که قضاى تو
 
لَمْ‌یَجْرِ اِلاّ بِالْخِیَرَةِ، وَ اجْعَلْ شُکْرى لَکَ عَلى‌ مازَوَیْتَ عَنّى
جز به آنچه خیر است روان نشده، و شکرم را بر آنچه از من باز داشته‌اى افزون‌تر
 
اَوْفَرَ - مِنْ شُکْرى اِیّاکَ عَلى‌ ما خَوَّلْتَنى، وَ اعْصِمْنى مِنْ اَنْ
از شکرم بر آنچه به من عنایت کردى قرار ده، و مرا از
 
اَظُنَّ بِذى عَدَمٍ خَساسَةً، اَوْ اَظُنَّ بِصاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلاً،
خوار نگریستن تهیدست، و برتر گمان کردن ثروتمند حفظ فرما،
 
فَاِنَّ الشَّریفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طاعَتُکَ، وَ الْعَزیزَ مَنْ اَعَزَّتْهُ
چه آنکه شریف آن است که طاعت تو او را شریف نموده، و عزیز کسى است که عبادت تو او را
 
عِبادَتُکَ. فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ مَتِّعْنا بِثَرْوَةٍ لا تَنْفَدُ، وَ
عزت داده. پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را از ثروتى فناناپذیر بهره‌مند کن، و
 
اَیِّدْنا بِعِزٍّ لایُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنا فى مُلْکِ الْاَبَدِ، اِنَّکَ الْواحِدُ
به عزتى دائم تأیید فرما، و در ملک جاودانه روانه کن، زیرا که تو آن یکتاى
 
الْاَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذى لَمْ‌تَلِدْ وَ لَمْ‌تُولَدْ وَ لَمْ‌یَکُنْ لَکَ کُفْواً اَحَدٌ.
یگانه بى‌نیازى، که فرزند ندارى و فرزند کسى نیستى و همتایى برایت نبوده است.

 

 

دیدگاه تان را بنویسید