در این مطلب آمده است:دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز دیروز در اعتراض به انتقال مکان این دانشگاه به منطقه سوهانک تهران اعتراض کردند.
دانشجویان در حالی که پلاکاردهایی را باشعارهای اعتراضی در دست داشتند از مدیریت دانشگاه خواستند تا از این اقدام صرف نظر کند.
اما گویا مدیریت دانشگاه هم از این اقدام اظهار بی‌اطلاعی کرده و به دانشجویان گفته اعتراض‌شان را به مسئولانی که این تصمیم را گرفته‌اند، منتقل خواهد کرد.
یکی از دانشجویان این دانشگاه که نمی‌خواهد نامش فاش شود چون به دانشجویان گفته اند نباید با رسانه‌ها مصاحبه کنند به «قانون» می گوید:« ما نمی‌دانیم چرا از صبح با ما چنین برخوردهایی می‌کنند.
ما اعتراض‌مان به صورت مسالمت آمیز و داخل دانشگاه بود اما حراست جلوی دانشگاه حتی اجازه ورود خبرنگارها و عکاس‌ها را به داخل دانشگاه نداد؛ یعنی ما برای اعتراضی که حق‌مان است هم نمی‌توانیم حرف بزنیم.
این برخوردها بی‌احترامی به دانشجو است. ما در این دانشگاه با هزینه‌های بالا درس می‌خوانیم نمی توانیم ببینیم که هر کاری کنند و ما هم سرمان را فقط پایین بیندازیم و سکوت کنیم».
این دانشجوکه در رشته طراحی صنعتی درس می‌خواند، می‌گوید:«دوهفته پیش خبر انتقال دانشگاه به سوهانک در دانشگاه پخش شد اما بچه‌ها هیچ عکس‌العملی از خودشان نشان ندادند چون فکر می‌کردیم شاید جدی نباشد.
البته مدتی پیش دانشجوهای معماری دانشگاه را به پونک منتقل کردند و این انتقال زمان زیادی طول کشید و ما هم گفتیم شاید انتقال ما هم طول بکشد و ما فارغ التحصیل می‌شویم.
اما ناگهان چند روز پیش این خبر را کانال دانشگاه تهران گذاشت و ما متوجه شدیم جدی است».
او که ساختمان جدید دانشگاه در سوهانک را دیده، ادامه می‌دهد:« یک پادگان نظامی روبه‌روی دانشکده جدید قرار دارد که رفت‌وآمد را برای ما دانشجویان دختر سخت می‌کند. آخر ما چطور در ساعت‌های شب از آنجا تا تهران بیاییم؟».
او ادامه می‌دهد:«گویا علاوه بر ما دانشجویان فنی و مدیریت را هم قرار است به آنجا منتقل کنند.
ساختمان بسیار بزرگ است اما شبیه به دانشگاه هنر نیست؛ علاوه بر اینکه خوابگاه بچه‌ها نزدیک به خیابان فلسطین است.
چگونه می‌شود که ما هر روز این مسیر طولانی را برویم و برگردیم. من اگر بخواهم با مترو به ایستگاه قائم بروم و از آنجا با تاکسی خودم را به سوهانک برسانم، نزدیک به سه ساعت طول می کشد.
اگر با تاکسی بخواهم برویم باید هر روز 15 هزارتومان هزینه کنیم؛ در حالی که هزینه ای که در حال حاضر برای رفت و آمدم می‌دهم روزی پنج هزارتومان آن هم با مترو و اتوبوس است».
یکی دیگر از دانشجویان نیز با اشاره به اینکه هر ترم بیش از دو میلیون تومان شهریه پرداخت می‌کند، می‌گوید: «انصاف نیست که هزینه‌های حمل‌ونقل بالا به ما تحمیل شود. اگر دانشکده به سوهانک منتقل شود، دیگر نمی‌توانم صبح کلاس بردارم و از طرفی خود به خود به دلیل دوری مسیر سوهانک از حضور در تمرین پلاتو ها، دیدن تئاترها و جشنواره‌ها محروم خواهم شد».
او ادامه می‌دهد که گویا «محمدعلی خبری» ریاست جدید دانشکده هنر و معماری واحد مرکز نیز از تصمیم انتقال دانشکده مطلع نبوده است و از بالا به او خبر داده‌اند.
هیچ جا نمی‌رویم، همین جا هستیم!
اگر همین حالا سری به محوطه اطراف دانشکده هنر و معماری بزنید، مغازه های پر از لوازم‌التحریرهای مختلف و ابزارهای طراحی و نقاشی و نقشه کشی را می‌بینید که پشت سر هم ردیف شده‌اند.
این مغازه‌ها به مرور زمان برای رفاه حال دانشجوهای طراحی، نقاشی و گرافیک باز شده‌اند. از طرف دیگر پلاتوهایی که دانشجویان تئاتر باید واحدهای عملی خود را در آن بگذرانند در اطراف دانشگاه هستند و یکی از مشکلات آن‌ها رفت و آمد میان پلاتوها و دانشکده‌ای است که حالا در سوهانک است.
یکی دیگر از دانشجویان می گوید:« ما رشته هنر درس می‌خوانیم و نیاز به لوازم التحریرهای تخصصی داریم که در محوطه دانشگاه فعلی ما پر از فروشگاه هایی است که آن‌ها را می فروشند؛ یعنی وقتی استادها به ما درسی را می دهند، می توانیم یک ربع بعد ابزار مربوط به آن را در نزدیکی دانشگاه تهیه کنیم.
من برای تهیه ابزار کارم باید به شهرک شهید محلاتی در اطراف سوهانک بروم که لوازم التحریر تخصصی ما را ندارد». دانشجوی دیگری که در رشته تئاتر این دانشکده درس می‌خواند، می‌گوید:« کلاس های نظری ما در سوهانک است؛ در حالی که کلاس‌های عملی مان در پلاتو است.
وقتی زمان میان دو کلاسم نیم ساعت هم نیست، چطور باید خودم را از سوهانک به مرکز تهران برسانم و در پلاتو حاضر باشم؟ در سوهانک حتی یک پلاتو هم ندارد.
همه ترس ما این است که بگویند در محوطه همین دانشگاه می خواهند کلاس های عملی ما را برگزار کنند.
با این کار رشته ای مانند تئاتر و سینما را به شوخی می گیرند».
پای سودهای تجاری درمیان است
در بسیاری از شهرهای ایران، دانشگاه‌ها را در خارج از شهر می‌سازند و همیشه دانشجویان نسبت به این موضع اعتراض داشته‌اند. یکی از دلایل آن این است که دانشجوها از بافت شهری دور می‌شوند.
این برای دانشجویان هنر که بخشی از فعالیت‌های‌شان در فضای شهری اتفاق می‌افتد، مشکل‌تر است. حبیب‌دانشور،پژوهشگر حوزه شهری و فارغ‌التحصیل معماری دانشگاه هنر تهران در گفت‌وگو با «قانون» می‌گوید:« من فکر می‌کنم چون زمین دانشگاه ارزشمند است، برای تغییر کاربری آن اقدام کرده‌اند.
این اتفاقی است که در طرح توسعه جدید دانشگاه تهران نیز رخ داده است.
دانشگاه تهران از شرق به خیابان وصال، از شمال به بلوار کشاورز و از غرب به خیابان کارگر منتهی می شود.
اما در سال های گذشته شاهد این هستیم که به وسعت دانشگاه اضافه می‌شود؛ در حالی که فضای آموزشی مربوط به دانشگاه زیاد که نمی‌شود هیچ، کمتر هم می‌شود.
نکته این است که خیلی از زمین‌هایی که به دانشگاه تهران تملک می‌شوند، ادارات دولتی هستند و قرار نیست به فضای آموزشی اضافه شوند؛ آن‌ها به فضای تجاری فروخته می شوند.
بخشی از زمین‌هایی که به نام دانشگاه ثبت شده‌اند به شرکت‌های دانش بنیاد داده شده و با تراکم بالای 10طبقه قابل ساخت است».
او با اشاره به اینکه دانشگاه تهران در ثبت میراث فرهنگی کشور قرار دارد و نباید به وسعت آن اضافه شود، گفت:« ممکن است این تغییر کاربری‌ها به سوداگری زمین ارتباط داشته باشد».
او در ادامه به موضوع اختلاط دانشجوهای میان دختر و پسر دانشگاه ها اشاره می‌کند و می‌گوید:«مسئولان به موارد انضباطی‌ای مانند اختلاط میان دانشجویان دختر و پسر ایراد می‌گیرند و می‌گویند خوب نیست روابط به این شکل در معرض دید عموم باشد، آن‌وقت دانشکده را به جایی بیرون شهر منتقل می‌کنند.
به هر حال دانشکده هنر و دانشجوی هنری تعریف خودش را دارد که باید پذیرفته شود.
اما درنهایت به نظر من سودهای کلان اقتصادی در این نقل و انتقالات مطرح است».
ساختمانی که دانشکده هنر و معماری برای انتقال دانشجویان دانشکده هنر و معماری در سوهانک خریداری کرده را مدت‌ها پیش کمیته امداد ساخته بود و حرف و حدیث های فراوانی درباره ساخت آن وجود داشت تا اینکه فتاح، رییس سازمان کمیته امداد شد و این ساختمان به دانشکده هنر و معماری به مبلغ هزار میلیارد تومان واگذار شد.
دیدبان ایران گزارش داده که این اتفاق در حالی افتاده است که پیش از این مسئولان دانشگاه آزاد خبر از تمایل به واگذاری املاک این دانشگاه به دلیل کاهش دانشجو و خالی ماندن بسیاری از واحدها داده‌اند.
دیروز نزدیک به ساعت های بعدازظهر بالاخره درهای اتاق رییس دانشگاه در طبقه ششم به‌روی دانشجویان معترض باز شد و قرار شد جواب قطعی را هر چه زودتر به دانشجویان اعلام کنند.
این در حالی است که یکی از این دانشجویان می‌گوید:« من فکر می کنم که تصمیم برای منتقل کردن ما به سوهانک جدی است. درست است که می‌گویند به اعتراض شما رسیدگی می کنیم اما بچه‌ها نگرانی شان زیاد است».
روزنامه قانون
تهرام/1735
انتهای پیام دانشجویان در حالی که پلاکاردهایی را باشعارهای اعتراضی در دست داشتند از مدیریت دانشگاه خواستند تا از این اقدام صرف نظر کند.
اما گویا مدیریت دانشگاه هم از این اقدام اظهار بی‌اطلاعی کرده و به دانشجویان گفته اعتراض‌شان را به مسئولانی که این تصمیم را گرفته‌اند، منتقل خواهد کرد.
یکی از دانشجویان این دانشگاه که نمی‌خواهد نامش فاش شود چون به دانشجویان گفته اند نباید با رسانه‌ها مصاحبه کنند به «قانون» می گوید:« ما نمی‌دانیم چرا از صبح با ما چنین برخوردهایی می‌کنند.
ما اعتراض‌مان به صورت مسالمت آمیز و داخل دانشگاه بود اما حراست جلوی دانشگاه حتی اجازه ورود خبرنگارها و عکاس‌ها را به داخل دانشگاه نداد؛ یعنی ما برای اعتراضی که حق‌مان است هم نمی‌توانیم حرف بزنیم.
این برخوردها بی‌احترامی به دانشجو است. ما در این دانشگاه با هزینه‌های بالا درس می‌خوانیم نمی توانیم ببینیم که هر کاری کنند و ما هم سرمان را فقط پایین بیندازیم و سکوت کنیم».
این دانشجوکه در رشته طراحی صنعتی درس می‌خواند، می‌گوید:«دوهفته پیش خبر انتقال دانشگاه به سوهانک در دانشگاه پخش شد اما بچه‌ها هیچ عکس‌العملی از خودشان نشان ندادند چون فکر می‌کردیم شاید جدی نباشد.
البته مدتی پیش دانشجوهای معماری دانشگاه را به پونک منتقل کردند و این انتقال زمان زیادی طول کشید و ما هم گفتیم شاید انتقال ما هم طول بکشد و ما فارغ التحصیل می‌شویم.
اما ناگهان چند روز پیش این خبر را کانال دانشگاه تهران گذاشت و ما متوجه شدیم جدی است».
او که ساختمان جدید دانشگاه در سوهانک را دیده، ادامه می‌دهد:« یک پادگان نظامی روبه‌روی دانشکده جدید قرار دارد که رفت‌وآمد را برای ما دانشجویان دختر سخت می‌کند. آخر ما چطور در ساعت‌های شب از آنجا تا تهران بیاییم؟».
او ادامه می‌دهد:«گویا علاوه بر ما دانشجویان فنی و مدیریت را هم قرار است به آنجا منتقل کنند.
ساختمان بسیار بزرگ است اما شبیه به دانشگاه هنر نیست؛ علاوه بر اینکه خوابگاه بچه‌ها نزدیک به خیابان فلسطین است.
چگونه می‌شود که ما هر روز این مسیر طولانی را برویم و برگردیم. من اگر بخواهم با مترو به ایستگاه قائم بروم و از آنجا با تاکسی خودم را به سوهانک برسانم، نزدیک به سه ساعت طول می کشد.
اگر با تاکسی بخواهم برویم باید هر روز 15 هزارتومان هزینه کنیم؛ در حالی که هزینه ای که در حال حاضر برای رفت و آمدم می‌دهم روزی پنج هزارتومان آن هم با مترو و اتوبوس است».
یکی دیگر از دانشجویان نیز با اشاره به اینکه هر ترم بیش از دو میلیون تومان شهریه پرداخت می‌کند، می‌گوید: «انصاف نیست که هزینه‌های حمل‌ونقل بالا به ما تحمیل شود. اگر دانشکده به سوهانک منتقل شود، دیگر نمی‌توانم صبح کلاس بردارم و از طرفی خود به خود به دلیل دوری مسیر سوهانک از حضور در تمرین پلاتو ها، دیدن تئاترها و جشنواره‌ها محروم خواهم شد».
او ادامه می‌دهد که گویا «محمدعلی خبری» ریاست جدید دانشکده هنر و معماری واحد مرکز نیز از تصمیم انتقال دانشکده مطلع نبوده است و از بالا به او خبر داده‌اند.
هیچ جا نمی‌رویم، همین جا هستیم!
اگر همین حالا سری به محوطه اطراف دانشکده هنر و معماری بزنید، مغازه های پر از لوازم‌التحریرهای مختلف و ابزارهای طراحی و نقاشی و نقشه کشی را می‌بینید که پشت سر هم ردیف شده‌اند.
این مغازه‌ها به مرور زمان برای رفاه حال دانشجوهای طراحی، نقاشی و گرافیک باز شده‌اند. از طرف دیگر پلاتوهایی که دانشجویان تئاتر باید واحدهای عملی خود را در آن بگذرانند در اطراف دانشگاه هستند و یکی از مشکلات آن‌ها رفت و آمد میان پلاتوها و دانشکده‌ای است که حالا در سوهانک است.
یکی دیگر از دانشجویان می گوید:« ما رشته هنر درس می‌خوانیم و نیاز به لوازم التحریرهای تخصصی داریم که در محوطه دانشگاه فعلی ما پر از فروشگاه هایی است که آن‌ها را می فروشند؛ یعنی وقتی استادها به ما درسی را می دهند، می توانیم یک ربع بعد ابزار مربوط به آن را در نزدیکی دانشگاه تهیه کنیم.
من برای تهیه ابزار کارم باید به شهرک شهید محلاتی در اطراف سوهانک بروم که لوازم التحریر تخصصی ما را ندارد». دانشجوی دیگری که در رشته تئاتر این دانشکده درس می‌خواند، می‌گوید:« کلاس های نظری ما در سوهانک است؛ در حالی که کلاس‌های عملی مان در پلاتو است.
وقتی زمان میان دو کلاسم نیم ساعت هم نیست، چطور باید خودم را از سوهانک به مرکز تهران برسانم و در پلاتو حاضر باشم؟ در سوهانک حتی یک پلاتو هم ندارد.
همه ترس ما این است که بگویند در محوطه همین دانشگاه می خواهند کلاس های عملی ما را برگزار کنند.
با این کار رشته ای مانند تئاتر و سینما را به شوخی می گیرند».
پای سودهای تجاری درمیان است
در بسیاری از شهرهای ایران، دانشگاه‌ها را در خارج از شهر می‌سازند و همیشه دانشجویان نسبت به این موضع اعتراض داشته‌اند. یکی از دلایل آن این است که دانشجوها از بافت شهری دور می‌شوند.
این برای دانشجویان هنر که بخشی از فعالیت‌های‌شان در فضای شهری اتفاق می‌افتد، مشکل‌تر است. حبیب‌دانشور،پژوهشگر حوزه شهری و فارغ‌التحصیل معماری دانشگاه هنر تهران در گفت‌وگو با «قانون» می‌گوید:« من فکر می‌کنم چون زمین دانشگاه ارزشمند است، برای تغییر کاربری آن اقدام کرده‌اند.
این اتفاقی است که در طرح توسعه جدید دانشگاه تهران نیز رخ داده است.
دانشگاه تهران از شرق به خیابان وصال، از شمال به بلوار کشاورز و از غرب به خیابان کارگر منتهی می شود.
اما در سال های گذشته شاهد این هستیم که به وسعت دانشگاه اضافه می‌شود؛ در حالی که فضای آموزشی مربوط به دانشگاه زیاد که نمی‌شود هیچ، کمتر هم می‌شود.
نکته این است که خیلی از زمین‌هایی که به دانشگاه تهران تملک می‌شوند، ادارات دولتی هستند و قرار نیست به فضای آموزشی اضافه شوند؛ آن‌ها به فضای تجاری فروخته می شوند.
بخشی از زمین‌هایی که به نام دانشگاه ثبت شده‌اند به شرکت‌های دانش بنیاد داده شده و با تراکم بالای 10طبقه قابل ساخت است».
او با اشاره به اینکه دانشگاه تهران در ثبت میراث فرهنگی کشور قرار دارد و نباید به وسعت آن اضافه شود، گفت:« ممکن است این تغییر کاربری‌ها به سوداگری زمین ارتباط داشته باشد».
او در ادامه به موضوع اختلاط دانشجوهای میان دختر و پسر دانشگاه ها اشاره می‌کند و می‌گوید:«مسئولان به موارد انضباطی‌ای مانند اختلاط میان دانشجویان دختر و پسر ایراد می‌گیرند و می‌گویند خوب نیست روابط به این شکل در معرض دید عموم باشد، آن‌وقت دانشکده را به جایی بیرون شهر منتقل می‌کنند.
به هر حال دانشکده هنر و دانشجوی هنری تعریف خودش را دارد که باید پذیرفته شود.
اما درنهایت به نظر من سودهای کلان اقتصادی در این نقل و انتقالات مطرح است».
ساختمانی که دانشکده هنر و معماری برای انتقال دانشجویان دانشکده هنر و معماری در سوهانک خریداری کرده را مدت‌ها پیش کمیته امداد ساخته بود و حرف و حدیث های فراوانی درباره ساخت آن وجود داشت تا اینکه فتاح، رییس سازمان کمیته امداد شد و این ساختمان به دانشکده هنر و معماری به مبلغ هزار میلیارد تومان واگذار شد.
دیدبان ایران گزارش داده که این اتفاق در حالی افتاده است که پیش از این مسئولان دانشگاه آزاد خبر از تمایل به واگذاری املاک این دانشگاه به دلیل کاهش دانشجو و خالی ماندن بسیاری از واحدها داده‌اند.
دیروز نزدیک به ساعت های بعدازظهر بالاخره درهای اتاق رییس دانشگاه در طبقه ششم به‌روی دانشجویان معترض باز شد و قرار شد جواب قطعی را هر چه زودتر به دانشجویان اعلام کنند.
این در حالی است که یکی از این دانشجویان می‌گوید:« من فکر می کنم که تصمیم برای منتقل کردن ما به سوهانک جدی است. درست است که می‌گویند به اعتراض شما رسیدگی می کنیم اما بچه‌ها نگرانی شان زیاد است».
روزنامه قانون
تهرام/1735
کپی شد
