سفرت از ابتدا تا انتها، چه آن گاه که «شهید» را همراه بودی و چه آن وقت که بر کجاوه «شاهد» جای گرفتی، سفر عروج است که واماندگان را به چالاکی می خواند و با تاکید بر درک فلسفه خون شهید بر انتشار کربلامی پردازد.
نامت با سفر همراه است بانو! سفر شهادت...
و آن گاه سفر اسارت...
و چشم هایی نگران که تو را در این سفر بدرقه می کنند.
چه سری است نهفته در نامت و روایت آن سرهایی که بر فراز نیزه ها تو را در سفر شام همراهی کردند که این گونه پرده دل را می لرزاند.
هنوز خطبه های غرایت در امتداد سفر از پس بغض های فرو خورده و سهمگین در دالان تاریخ طنین دارد و پیام شهید را تفسیر می کند.
بانو! سفرت عبور آگاهانه از تیره فهمی ها به سوی روح کریم است که <رسولانه> و <مسئولانه> راه خویش می پوید و تشری است بر نشستگان که قامت برافرازید که «پای» برای رفتن است و «جان» برای جوش و خروش...«ان تقوموالله...»
بانو! هنوز از فراز منبری که در میانه راه برافراشتی، فریاد عدالت و حقیقت بلند است و صفحه های بی حاصل تاریخ را ورق می زند و موجی از پی موج دیگر برمی انگیزد.
بانو! سفرت از ابتدا تا انتها، چه آن گاه که «شهید» را همراه بودی و چه آن وقت که بر کجاوه «شاهد» جای گرفتی، سفر عروج است که واماندگان را به چالاکی می خواند و با تاکید بر درک فلسفه خون شهید بر انتشار کربلامی پردازد.
نشانه های آن سفر را گم نکرده ایم، «قبله» پیام سترگ آن سفر است.
با دلی موج خیز و چشمانی ابری، سالروز وفاتت را به سوگ می نشینیم بانو.
