هیچ چشم اندازی برای رفع آسیب های ناشی از سیاست «مدارای صفر» دولت ترامپ دیده نمی شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، واشنگتن پست در سرمقاله خود نوشت: یک ماه از ضرب الاجل تعیین شده توسط قاضی فدرال برای عدم جداسازی کودکان مهاجر از خانواده هایشان در مرزها در نتیجه ی سیاست دولت ترامپ می گذرد. حتی با گذشت یک ماه باز هم صدها نفر از این خانواده ها سرگردانند و در بسیاری از موارد هیچ چشم اندازی برای با هم بودن نمی بینند. این کودکان به واسطه سیاستگذاری آمریکا عملا یتیم شده اند.
دادخواست های اخیر دادگاه با آمار در مورد دسته های کودکان - نوپاها، کودکان و نوجوانان - که همچنان از والدین خود دور هستند، تکمیل شده است؛ اما این اعداد به سختی می توانند آسیب های ناشی از سیاست «مدارای صفر» دولت ترامپ را منعکس کنند. در حقیقت دولت آمریکا بدون کوچکترین تصور یا برنامه ریزی برای اینکه چگونه کودکان و والدین شان دوباره یک خانواده را تشکیل دهند، اقدام به این کار کرده است. این بربریت بوروکراتیک در مقیاس بالایی صورت گرفته است. و پس از آن برای درد و رنجی که به این انسان ها وارد می شود، هیچ فردی پاسخگو نیست و ابراز ندامت و پشیمانی نمی کند.
سیاست «مدارای صفر» از جدا کردن کودکان از والدین شان، به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از ورود مهاجران در آینده، فقط برای شش هفته اعمال شد. در آن زمان، بیش از 2600 کودک از مادران و پدرانشان جدا شدند و به مراکز تحت نظر دولت منتقل شدند. تازه ترین اطلاعات که در تاریخ 20 اوت (29 مرداد) منتشر شد، نشان می دهد که 528 نفر از آنها - یعنی رقمی حدود یک پنجم - هنوز از والدین خود جدا، و بیشتر تحت حمایت اداره اسکان پناهندگان (آژانسی در وزارت بهداشت و خدمات انسانی) هستند.
اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا، که سردمدار بهبود اوضاع و هرج و مرج به وجود آمده توسط دولت است، ارقام را افزایش داده است. این اتحادیه اعلام کرده که 412 تن از والدین این کودکان به کشورشان بازگردانده شده اند.
یک کمیته مرتبط با اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا موفق شده با حدود 230 نفر از این والدین، و بیشتر از طریق تلفن، ارتباط برقرار کند، اکثریت قریب به اتفاق آنها از هندوراس و گواتمالا بوده اند. دسترسی به 180 نفر به نتیجه نرسید؛ در 40 مورد، کمیته حتی شماره تلفن آنها را از دولت ندارد؛ در 38 مورد دیگر، شماره تلفن ها را به نظر می رسد کار نمی کنند.
در آمریکای مرکزی، یک گروه غیرانتفاعی به نام «عدالت در حرکت» همچنین تلاش می کند که هرج و مرجی را که دولت ایجاد کرده سر و سامان دهد. در نهایت، اکنون که خسارت وارد شده است، دولت برخی از کودکان را به والدین شان باز می گرداند؛ دیگران که والدینشان نمی توانند مستقر شوند، یتیم می مانند و در حقیقت قربانی یک سیاست خشن باقی خواهند ماند. تار زمانی که به نظر می رسد دولت ترامپ نگران باشد، کودکان و والدین به طور یکنواخت در معرض تلاش های مداوم این دولت برای جلوگیری از مهاجرت هستند: خانواده های از هم گسسته؛ قلب های شکسته.
