آمریکا، ناتو و کشورهای حاشیه خلیج فارس از طرح های خود در سوریه دست نکشیده اند بلکه اقدام به تغییر آنها بر اساس تحولات جدید کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در گزارشی نوشت: در یک پژوهش منتشر شده توسط مرکز پژوهش های« فیرل»آلمان آمده است که اوضاع با اسرائیل همیشه در حالت جنگ دائمی است و شعله ور شدن آتش جنگ در جبهه جولان اشغالی و جنوب لبنان در هر لحظه ای ممکن است و آمریکا، ناتو و کشورهای حاشیه خلیج فارس از طرح های خود در سوریه دست نکشیده اند بلکه اقدام به تغییر آنها بر اساس تحولات جدید کردند.
در این پژوهش آمده است: به نظر می رسد که جدایی طلبان کرد در سوریه از جماعت بارزانی احمق تر و از طمع بیشتری در مقایسه با این جماعت برخوردارند؛ آنها با ارتش سوریه، روسیه و ترکیه به شکل علنی دشمنی می ورزند و به دستورات واشنگتن بدون فکر کردن تن می دهند. آنها الرقه، دیرالزور و الحسکه را با تمام ثروت های روی زمین و زیر زمین آن می خواهند و به دنبال آن هستند که بر بزرگترین میدان های نفتی و گازی سیطره پیدا کنند.
در این پژوهش همچنین آمده است که اجازه بازسازی الرقه از پایگاه نظامی آمریکا در شهر«عین عیسی» صادر شد و در عمل کشورهایی که در بالا نام آنها ذکر شد، پس از پایان تدوین طرح بازسازی شروع به وارد کردن ابزارها کردند این معنایش آن است که اگر وضع به همین منوال ادامه یابد به زودی کنسولگری آمریکایی، عربستانی، اماراتی و آلمانی به علاوه پایگاه های نظامی آمریکا را خواهیم دید.
بر اساس این پژوهش مرکز پژوهشی آلمانی: به زودی می بینیم که تاریخ الرقه به طور کامل تغییر می کند و این کشورها تاریخ جدیدی متناسب با جدایی طلبان می آورند. آلمان به شکل موقت از شمال عراق خارج شد و آموزش نیروهای پیشمرگه را متوقف کرد لیکن زیاد از آن جا دور نشد و اکنون باندهای «قسد»(نیروهای دموکراتیک سوریه ) را در شمال سوریه بعلاوه پیشمرگه را آموزش می دهد.
این پژوهش در ادامه این پرسش را مطرح می کند: آیا تضمینی وجود دارد که شرکت های اسرائیلی در بازسازی الرقه مشارکت نکنند؟ اوضاع در شمال سوریه به کدام سمت می رود؟
زمانی که «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه در چهاردهمین اجلاس بین المللی گفت و گوی«والدای» در شهر سوچی روسیه گفت:« این خطر وجود دارد که مناطق کاهش تنش باعث تقسیم سوریه شود» بیراهه نرفته و دور از واقعیت نبوده است.زمانی که پوتین واشنگتن را متهم به گسترش هرج و مرج می کند به خوبی از طرح های ایالات متحده آمریکا با خبر است.
به سادگی هر چه تمامتر این پژوهش می گوید که رها کردن کردهای جدایی طلب سوریه برای آن که هر کاری دل شان بخواهد بکنند به معنای آن است که چیز یکه در راه است بی تردید جنگ با آنهاست نه گفت و گو. با توجه به تاریخ آنها و تجربه های شان که آخرین اش در شمال عراق است زور تنها راه درمان جدایی طلبان است و بهترین راه می تواند : در هم کوبیدن سر افعی به دست دشمن خودت باشد.
این پژوهش در ادامه نوشت: اگر تلاش های مسکو شکست بخورد، ترکیه به زودی به شهر«عفرین» حمله می کند و این در غرب سوریه رخ داده است. این پژوهش تأکید می کند که در منطقه «جزیره» سوریه عملیات«کردسازی» نهادهای دولتی به طور کامل در جریان است و نیز سلب خانه و اراضی از ساکنان اصلی آن یا جلوگیری از بازگشت شان به خانه های شان مانند آن چه در الرقه و روستاهای الحسکه و شمال ریف دیرالزور رخ می دهد نیز در جریان است به عبارتی آنها جنایت های خود را که علیه ارمنی ها و سریانی ها و آشوری ها زمانی که روستاها و دارایی های شان را سلب کردند و مردان شان را سر بریدند و به زنان شان تجاوز کردند دقیقا همان کاری که داعش کرد را تکرار می کنند. این پژوهش به قطع و یقین نوشت که قسد همان داعش است پس از آن که رنگ پرچم های تروریستی تغییر کرد.
در ادامه این پژوهش آمده است که این شرکت های بازسازی نیستند که فقط به سمت الرقه روی آورده اند بلکه شرکت های سرمایه گذاری نفتی نیز به این شهر روی آورده اند و خطر بزرگ در اینجا نهفته است. این امر به واشنگتن بهانه ای برای ماندن دائمی در شمال سوریه به بهانه حمایت را می دهد و سکوت در برابر آنها نیز به معنای تقویت امر واقع است تا آن روزی آنها را ببینیم که دمشق را هم بخواهند.
در این پژوهش آمده است که مرکز فیرل با یکی از سوری هایی که در کنار قسد جنگیدند مصاحبه کرد و از وی دلیل این کارش را جویا شد که وی یک کلام گفت: به من حقوق کافی می دهند پس برای چه در کنار آنها نجنگم؟ بنابر این وابستگی در قسد پول است نه وابستگی به جهت خاصی است و اگر کسی به جدایی در صفوف جدایی طلب ها و خروج عرب های سوری از آن امیدوار است در اشتباه است زیرا حمایت مالی از آن با ورود عربستان و وابستگی عشایر الرقه به پول و طایفه گرایی عربستان نیز خواهد بود.
در این پژوهش آمده است که ایالات متحده آمریکا و فرانسه پایگاه نظامی در آن جا به مانند پایگاه «الرمیلان» می سازند و زمانی فرا می رسد که ناتو از پایگاه«انجرلیک» بی نیاز می شود به ویژه آن که سیاست ترکیه بی ثبات است و آلمان نخستین کشوری است که از این پایگاه خارج شد.
پژوهش مرکز فیرل بر این باور است که گریزی از جنگ آینده در الحسکه و دیرالزور و الرقه نیست و برخورد نظامی با واشنگتن الزاما ضروری نیست و می توان از آن دوری کرد. مساله تنها این است که جنگ امروز یا یک سال بعد رخ دهد. تفاوت در این است که با جدایی طلبان ترسوی از هم گسیخته یا با جدایی طلبانی که ناتو اقدام به تسلیح آنها به شکل کامل کرده است تا ارتشی از مزدورهای آموزش دیده شوند و پشت آنها پایگاه های نظامی است که از آن هواپیماهای ناتو به پرواز در آیند.
در پایان این پژوهش آمده است که گفت و گو یا سخن گفتن از هر گونه حاکمیت گریز از مرکز یا فدرالیسم آنها را تقویت می کند این جدای از خیانت شان به سوریه است. نه فدرالیسم و نه تقسیم و نه اشغال، سوریه جمهوری مرکزی است و همانطور که ضرب المثل می گوید: سر افعی را با دست دشمن تان بکوبید.
