چرا ایالت کاتالونیای اسپانیا اکنون همه پرسی جدایی برگزار کرد؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران،  روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به همه پرسی ایالت کاتالونیا پرداخت و نوشت: ما بر این باور نیستیم که بازی تیم های «بارسلونا» و لاس پالماس» در لیگ فوتبال اسپانیا که پشت درهای بسته و بدون تماشاگر روز گذشته برگزار شد، تنها قربانی همه پرسی جدایی کاتالونیا است که بارسلونا قرار است پایتخت آن باشد اگر چنین کشوری تشکیل شود. قربانیان زیادی غیر از کسانی وجود دارند که در درگیری میان رای دهندگان و پلیس در مقابل مراکز رای گیری در روز یکشنبه وجود دارند که بارزترین آنها وحدت، امنیت و ثبات اسپانیا هستند.

این یک تب همه پرسی است که از «قومی گرایی» در انگلیس برای خروج از اتحادیه اروپا آغاز شد و قبل از آن همه پرسی نژادی در اسکاتلند بود و ویروس آن به کردستان و کاتالونیا رسید و خدا می داند کجا متوقف می شود.

آیا ما در برابر دوران تفکیک مجموعه ها و اتحادیه ها به عنوان مقدمه ای در تفکیک «کشورهای متحد»هستیم و اگر این گرایش های جدایی طلبانه چه بسا در کشورهایی«دیکتاتوری» و استبداد بر آن ها حاکم است به مانند حال و روز بیشتر کشورهای خارومیانه دیده می شوند، چرا در کشورهای دموکرات غربی مانند اسپانیا «شکوفا» شده و «رشد» می کنند؟

دموکراسی با تأخیر به اسپانیا رسید و عمر واقعی آن از 60 سال بیشتر نیست لیکن این بدین معنا نیست که ریشه های آن عمیق نیست و مساله مربوط به تمرد ثروتمندترین ایالت های اسپانیا یعنی کاتالونیا علیه مادرید است. این ایالت ثروتمندترین و پیشرفته ترین ایالت در کشور و پایگاه چندین صنعت است که اقتصاد اسپانیا به آنها تکیه دارد و به تنهایی 20 درصد از تولید ناخالص ملی را تولید می کند و اینها همان دلایلی است که تقریبا پشت گرایش به استقلال در منطقه باسک اسپانیا و اسکاتلند قرار دارند.

هواداران جدایی در کاتالونیا این مساله را مطرح می کنند که آنها همیشه در کشوری مستقل بودند که اسپانیا با زور در قرن دهم میلادی بر آن سیطره پیدا کرده است ولی جدایی نتایج برعکس می دهد و این منطقه را از منابع رفاهی اش در اتحادیه اروپا را از دست می دهد زیرا در صورت جدایی اش بیشتر صادرات به اتحادیه اروپا را از دست می دهد.

اکثر کشورهای اتحادیه اروپا این همه پرسی را به دلیل آن که آن را غیرقانونی می دانند رد می کنند و بر سر آن با دولت مرکزی توافقی صورت نگرفته است؛ امری که باعث می شود این همه پرسی به رسمیت شناخته نشود و توسط دولت اسپانیا و نیز اتحادیه اروپا تحریم اقتصادی شود و این یعنی آینده ایالت کاتالونیا مبهم و نامعلوم شود همانطور که اوضاع شمال عراق شده است.

گزافه گویی نگرده ایم که اگر بگوییم که تیم فوتبال بارسلونا گل سر سبد ایالت  در صورت جدایی زیان بزرگی می کند زیرا در چارچوب لیگ اسپانیا رقابت نمی کند و حتی در صورت پیوستن اش به لیگ فرانسه که به لحاظ جغرافیایی نزدیک ترین کشور به آن است(این منطقه در شمال شرق اسپانیا و در نزدیکی مرزهای فرانسه واقع شده است) امکان پذیر نیست زیرا دولت فرانسه این همه پرسی را نپذیرفته است.

گرایش نژادی و احساس برتری و تمایل به تشکیل کشور کوچک با زبان کاتالونی به مانند هلند، بلژیک، لوکزامبورگ و دانمارک شکوفا به لحظ اقتصادی بلندپروازی بزرگ کسانی است که تمایل به جدایی دارند.

مقدمات بد منجر به نتایج بدتر می شود و درگیری های که به وقوع پیوست و بیش از 400 زخمی در پی داشت و وقوع شکاف میان هواداران و مخالفان همه پرسی و اصرار دولت مرکزی بر غیرقانونی بودن آن همه اینها نشانه هایی است که تأکید می کند سرنوشت استقلال کاتالونیا حداقل در آینده نزدیک بسیار خطرناک است.