اهمیت این سفر از این جهت است که با دعوت شاهزاده« محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان و در چارچوب رویکرد باز عربستان به روی نیروهای سیاسی و دینی شیعی عراق به منظور کاهش نفوذ ایران در عراق و یا حداقل ایجاد توازن با ایران در عراق صورت گرفته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به به سفر مقتدی صدر به عربستان سعودی و دیدارش با ولیعهد این کشور پرداخت و نوشت: سفری که در حال حاضر آقای « مقتدی صدر» به عربستان سعودی انجام می دهد بسیاری را در منطقه خاورمیانه و به طور مشخص در عراق، عربستان و ایران را به دلیل زمان آن و بازتاب های احتمالی اش چه منفی چه مثبت بر روابط عربستان و ایران که اکنون در تنش بی سابقه ای به سر می برد، شگفت زده کرد.
عطوان نوشت: اهمیت این سفر از این جهت است که با دعوت شاهزاده« محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان و در چارچوب رویکرد باز عربستان به روی نیروهای سیاسی و دینی شیعی عراق به منظور کاهش نفوذ ایران در عراق و یا حداقل ایجاد توازن با ایران در عراق صورت گرفته است.
این نویسنده عرب در ادامه نوشت: فراکسیون سید صدر در پارلمان عراق نزدیک به 34 کرسی دارد و یک گروه مسلحی به نام«سرایا اسلام» دارد که بیش از 60 نیروی مسلح دارد و یکی از تشکیلات اساسی در «الحشد الشعبی» عراق به شمار می رود که در کنار نیروهای مبارزه با تروریسم عراق در ارتش رسمی عراق که در جنگ موصل شرکت کرد، قرار داشت و حملات رسانه ای رسمی و شبه رسمی شدیدی از جانب عربستان را متحمل شد و عربستانی ها اتهام های زیادی به این تشکیلات زدند.
این نویسنده عرب نوشت: عربستان چند روز پیش، از آقای« قاسم الاعرجی» وزیر کشور عراق و پیش از وی از آقای« حیدر العبادی» نخست وزیر عراق استقبال کرد و انتظار می رود در روزهای آینده از آقای«ایاد علاوی» نخست وزیر پیشین عراق و سیاستمداران عراقی دیگر در چارچوب سیاست باز جدید خود به روی عراق و نخبگان سیاسی اش استقبال کند.
عبدالباری عطوان در ادامه تحلیل خود مدعی شد: وجه مشترک میان این مسافران به عربستان سعودی این است که آنها کاملا با ایران همراه نیستند و با «سیطره» ایران بر عراق(!) مخالف هستند؛ امری که باعث می شود هدفی برای رویکرد عربستان شود که می خواهد بغداد را تا جایی که ممکن است از تهران دور کند و آن را به آغوش عرب ها برگرداند آن هم پس از آن که از تهدید«دولت اسلامی» یا گروه تروریستی «داعش» رها شد و شهر«موصل» پایتخت عراقی آن را آزاد کرد.
وی همچنین نوشت: سفر صدر به عربستان سعودی و استقبال گرم از وی باعث شد که به شدت توسط مسئولان و سیاستمداران عراق و نیز برخی از نویسندگان در روزنامه های ایران مورد انتقاد قرار گیرد و به شکل گسترده ای سخن از این به میان آمد که با حملات شدید و سرکوب شیعیان در منطقه «الشرقیه» (الاحساء) توسط نیروهای امنیتی عربستان و اعدام شماری از آنها و کشته شدن(شهادت)پنج نفر به ضرب گلوله نیروهای امنیتی در شهر«العوامیه» در منطقه «القطیف» در چند روز گذشته، همزمان شده است.
عطوان نوشت: تأییدکنندگان سفر صدر به عربستان می گویند وی مخالف دخالت عربستان سعودی در امور داخلی عراق است و در عین حال (به ادعای این نویسنده مشهور عرب) مخالف دیکته کردن های ایران بر عراق است(!) و در نهایت می تواند میانجی گر مناسبی در تنش روزافزون میان ایران و عربستان و ایجاد پل های نزدیکی میان دو کشور را بازی کند و چه بسا نقش میانجی گر را میان حکومت عربستان و رهبران مخالف شیعه در القطیف بازی کند این در حالی است که مخالفان وی در ایران و عراق می گویند که چه بسا این سفر باعث گسترش دایره اختلاف ها و حالت اردوکشی روزافزون در عراق شود؛ امری که فرایند بهبود و وحدت ملی را در مرحله بازسازی مادی و انسانی و سیاسی در آینده را با مانع مواجه کند.
عبدالباری عطوان نوشت: شاهزاده محمد بن سلمان دست روی نقطه حساس به نام عربی گرایی قومی گرایی در عراق گذاشته است تا شاید بتواند با نفوذ ایران در عراق رویارویی کند و این رویکرد عربستان غیرمنتظره است و چه بسا با طرح هایی که آقای« یوسف العتیبه» سفیر امارات در واشنگتن شروع به مطرح کردن آن کرده، همخوانی دارد. العتیبه دم از رویکردهای سکولار زده است که کشورهای چهارگانه تحریم کننده قطر (عربستان، امارات، بحرین و مصر) در پیش گرفته اند.
نویسنده مشهور عرب در ادامه تحلیل خود نوشت: به گفته افراد نزدیک به ولیعهد عربستان، مشکل و معضل اساسی شاهزاده محمد بن سلمان که در تلاش اش برای«خارج کردن» عراق از دایره نفوذ ایران با آن مواجه است گفتمان سیاسی وی است که در این چارچوب، طایفه گرایانه و ضد شیعی به عنوان یک مذهب چه در عراق و چه در یمن، چه در ایران و چه در سوریه بود، به همین دلیل فرصت های موفقیت وی زیاد نیست اگر چه غیر ممکن هم نیست.طایفه گرایی و دولت مدنی فرا طایفه ای مانند روغن و آب است که هرگز با هم آمیخته نمی شوند.
تحلیلگر مشهور عرب در تحلیل خود نوشت: بیشتر رسانه های عربستانی و اکثریت مبلغان و روحانی های برجسته این کشور برای چندین سال طایفه شیعه و شیعیان را تکفیر کرده و آنها را شیطانی جلوه می دادند و دشمن اهل تسنن می دانستند و آنها را مرتد ، رافضی ، آتش پرست و ...توصیف می کردند و اکنون حکومت شان برای شخصیت های برجسته این طایفه در عراق فرش قرمز پهن می کند؛ امری که بازتاب دهنده تناقض بزرگ و کوته بینی سیاسی نفوذ کرده در ساده لوحی و طایفه گرایی دارد. انتقال از سیاست های طایفه گرا به سیاست های آمیخته با تسامح میان مذهب ها و ادیان و نژادها مساله ای نیست که مزاجی باشد و با «زدن یک دگمه» محقق شود.
عبدالباری عطوان نوشت: اکنون مطلوب این است که شهروندان عربستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس همه این اتهام ها و توصیف ها را از رهبران شیعه عراق ساقط کرده و آنها را به عنوان هم پیمان و برادران در عقیده که می توان با آنها در صلح همزیستی کرد، بپذیرند و همه جنگ ها شعله ور عربستان در سوریه، عراق و یمن که از خاستگاه طایفه ای آغاز کرد و در آنها میلیاردها دلار هزینه کرد متوقف کرده و گفت و گوهای سیاسی و فکری عمیق را برای رسیدن به راه حل هاآغاز گند؛ راه حل هایی که به مرحله جدیدی از وفاق و همزیستی یا حداقل آنها هدایت کند.
تحلیلگر مشهور عرب همچنین نوشت: چه بسا برخی این مساله را مطرح کنند که رهبران عربستان از خاستگاه های واقعی کار خود را آغاز می کنند که تغییر در سیاست ها و هم پیمانان را حتمی می کند لیکن زیرکی سیاسی نیازمند استراتژی ثابت طولانی مدت است که بر دمدمی مزاجی و واکنش های انفعالی و احساساتی و تمایل به انتقامجویی تمرکز ندارد.
وی نوشت: منطقه عربی در لبه پرتگاه ورشکستگی و فروپاشی قرار دارد اگر نگوییم در عمل از هم فرو پاشیده است آن هم به دلیل طرح های تجزیه و تقسیم و جنگ های طایفه ای که دخالت های مستقیم یا غیر مستقیم نظامی آمریکا در منطقه طی پنجاه سال گذشته بذرهای مرگبار و سمی آن را کاشت.
عبدالباری عطوان در پایان تحلیل خود نوشت: عربستان سعودی «توفان قاطعیت» را در یمن تجربه کرد ، در سوریه جنگی به راه انداخت ، جنگ سومی نیز در لیبی به راه انداخت و حمله و اشغال عراق توسط آمریکا را نیز تأیید کرد و نتایج برای خودش و منطقه فاجعه بار بود، اکنون زمان آن فرا رسیده است که گفت و گو و همزیستی را تجربه کند و تا جایی که می تواند حکمت و عقلانیت از خود نشان دهد و شاید این باز کردن آغوشش به روی عراق آغاز این کار باشد.
