آمریکایی ها از ترک ها و اردوغان رئیس جمهور این کشور به طور خاص برای خنجر زدن از پشت به عرب ها و تجزیه کشورهای مخالف آنها یعنی مخالف آمریکا و اسرائیل استفاده کردند و پس از آن که ماموریت شان را در عراق،سوریه و لیبی انجام دادند اکنون از کردها و چه بسا غیر کردها برای تجزیه ترکیه استفاده می کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی به حال و روز بد این روزهای رئیس جمهور ترکیه پرداخت و نوشت: «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه این روز ها از دست همه هم پیمانان و دشمنان اش با هم عصبانی است، از دست آمریکا عصبانی است، از دست اروپا عصبانی است، از دست ایران و عراق عصبانی است، از دست دولت اشغالگر اسرائیل عصبانی است، از یونانی هم خشمگین است و خلاصه بسیار دشوار است که کشوری یا دولتی را روی کره زمین پیدا کنیم که وی از آن راضی باشد یا حداقل از دستش عصبانی نباشد.
این عصبانیت چندین تفسیر دارد که به نظر ما بارزترین آنها حالت سرخوردگی است که این روزها رئیس جمهور ترکیه به دلیل تحقیرش و خالی کردن پشت اش توسط هم پیمانان تاریخی اش و به طور خاص آمریکایی ها در آن به سر می برد؛ آن هم پس از خدماتی است که از طریق عضویت کشورش در پیمان ناتو در مدت بیش از شصت سال به آنها ارائه است.
روز سه شنبه آینده رئیس جمهور ترکیه برای دیدار با «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا به واشنگتن سفر می کند. اردوغان به ترامپ امید زیادی داشت تا از سیاست هایش در سوریه به ویژه شق مربوط به براندازی دولت«بشار اسد» رئیس جمهور سوریه و ایجاد مناطق امن و عدم ارائه هر گونه حمایت سیاسی یا نظامی از کردها حمایت کند.
فرصت های موفقیت دیدار اردوغان برای رسیدن به اهدافش به نظر محدود است و احتمال های شکست آن بسیار بیشتر از احتمال های موفقیت آن است. دولت ترامپ «فتح الله گولن» روحانی ترک مقیم در ایالات متحده آمریکا و متهم به دست داشتن در کودتای نظامی در ترکیه را به آنکارا تحویل نمی دهد و سرهنگ«دون دارن» سخنگوی نیروهای ائتلاف بین المللی جنگ با داعش به رهبری آمریکا نیز اعلام کرد که در اجرای تصمیم دولت آمریکا برای تسلیح نیروهای یگان های حمایت مردمی کُرد سوریه با تانگ و موشک و سلاح های پیشرفته سرعت به خرج می دهد تا این نیروها را برای آغاز حمله برای آزادی شهر«الرقه» از داعش با پوشش هوایی و مشارکت زمینی آمریکایی توانا و آماده کند.
مهم تر از آن این است که اردوغان حمله سختی به اسرائیل کرد و این رژیم را به نژاد پرستی به شکل نظام آپارتاید سفید پوست آفریقای جنوبی متهم کرد و محاصره نوار غزه توسط اسرائیل و مصر را غیرانسانی توصیف کرد و تصمیم اسرائیل برای ممنوعیت اذان در مناره های مساجد در قدس اشغالی را رد کرد.این حمله چند ماه پس از سکوت و عادی سازی روابط ترکیه با رژیم اسرائیل صورت گرفته است.
وزارت خارجه رژیم اسرائیل به اردوغان این گونه پاسخ داد که « هر کسی حقوق بشر را در کشورش به شکل هدفمند نقض می کند نمی تواند درباره اخلاقیات دموکراتیک پند و اندرز دهد».
حمله شدید و با این خشونت به رژیم اسرائیل، دولتی که اکنون بر کاخ سفید حکومت می کند، قطعا به مذاق ترامپ و «جارد کوشنر» دامادش که نزدیک ترین مشاورش که در عمل وزیر خارجه آمریکاست، خوش نمی آید.مگر آن که این حمله جدی نباشد و از صمیم قلب نباشد همانطور که «یواف گالنت»وزیر اسکان اسرائیل در گفت و گو با یکی از روزنامه های اسرائیلی توصیف کرد و گفت که « ترکیه و اسرائیل نیازمند حفظ روابط با هم دارند... بیان سخنان تحریک آمیز توسط اردوغان که هر از چند گاهی رخ می دهد، بازتاب دهنده منافع گفتمان سیاسی اش است...بگذارید حرف بزند ما هم بلدیم چگونه حرف بزنیم».
چیزی که باعث شد اردوغان از هم پیمان اسرائیلی اش عصبانی شود دو مساله است یکی تبریک نگفتن «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل به وی در زمان پیروزی اش در همه پرسی و دومی پاره کردن سند جدید «حماس» توسط نتانیاهو و انداختن آن در سطل زباله و انجام این کار جلوی دوربین های تلویزیونی است. نتانیاهو به خوبی می داند که اردوغان پشت این سند و افکار مطرح شده در آن است که میثاق جنبش حماس را پاک می کند و کشور فلسطین در مرزهای سال 1967 را به امید کاهش محاصره اسرائیلی و غرب علیه آن و بازگشایی بندر و فرودگاه در غزه با حمایت ترکیه و قطر را می پذیرد. چه بسا بد نیست که یادآوری کنیم که نماینده اردوغان در سازمان«یونسکو» از رای دادن به نفع قطعنامه ای که هر گونه رابط یهودی ها با قدس اشغالی را رد می کند، امتناع کرد.
واقعیتی که اردوغان چه بسا اذعان علنی به آن را نمی پذیرد این است که احساس فریب خوردن توسط کسانی است که ادعا می کنند هم پیمانش هستند و آنها آمریکایی ها هستند که از وی استفاده کردند و در طول شش سال گذشته در پرونده سوریه گرفتارش کردند و با این کارشان همه موفقیت های شخصی و حزبی اش را از بین بردند و بلندپروازی های سیاسی اش را نابود کردند، سپس به نفع دشمنانش یعنی کردها، پشت او را خالی کردند.
حمایت ترامپ از کردهای سوریه که ترکیه آنها را در فهرست تروریسم قرار داده و آنها را برای خود خطری وجودی می داند و نیز تسلیح آنها با تانگ و زره پوش و موشک های پیشرفته و جدید و نیز تکیه بر آنها به عنوان هم پیمان مورد اعتماد برای آزادی شهر الرقه، یعنی قصد آمریکایی ها برای تشکیل ارتش دولت کردی است که ممکن است در طول مرزهای ترکیه با سوریه امتداد داشته باشد و وحدت ارضی و دیموگرافی ترکیه را تهدید می کند.
آمریکایی ها از ترک ها و اردوغان رئیس جمهور این کشور به طور خاص برای خنجر زدن از پشت به عرب ها و تجزیه کشورهای مخالف آنها یعنی مخالف آمریکا و اسرائیل استفاده کردند و پس از آن که ماموریت شان را در عراق،سوریه و لیبی انجام دادند اکنون از کردها و چه بسا غیر کردها برای تجزیه ترکیه استفاده می کنند.
اردوغان این فرصت را دارد که سیاست هایش را مورد بازنگری قرار دهد و خسارتها را کاهش دهد و ترکیه و منطقه را از طرح های ویرانگر و تجزیه نجات دهد، آیا این کار را می کند؟
تردیدهای زیادی در این زمینه داریم و امیدواریم که این تردیدها به جا نباشد و اردوغان اشتباه بودن آنها را ثابت کند.
