اتهام های مصر علیه قطر خطرناک است، علاوه بر آن نگران کننده است و این نگرانی در صورتی که مصر مدارک دقیق و قانع کننده ارائه کند بیشتر می شود زیرا اختلاف سیاسی مشروع است و گلوله باران رسانه ای دوجانیه که از زمان رسیدن عبدالفتاح اسلیسی به کرسی رهبری مصر از امور معمول میان کشورهای متخاصم در منطقه عربی است اما دست داشتن در انفجار کلیسا،اقدامی جنایی است که عبور از همه خطوط قرمز با تمام درجه هایش به شمار می رود.
مرتبط کردن دولت قطر با تروریسم و متهم کردنش به دست داشتن در انفجار کلیسا در قاهره به نحوی از انحاء بسیار خطرناک است و چه بسا عواقب وخیمی و چه بسا تحریم ها و دادگاه های بین المللی در پی دارد اگر به شکل رسمی و با دلیل و مدرک این اتهام ثابت شود.علاوه بر آن می تواند پیروان دین مسیحیت را علیه قطر نه فقط در مصر بلکه در برخی از کشورهای غربی بسیج کند به ویژه آن که قطر متهم است که از گروه های «تروریستی» در سوریه حمایت می کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به تنش روزافزون در روابط مصر و قطر پرداخت و نوشت:روابط مصر و قطر از زمان کودتای نافرجام که در سال 1996 برای براندازی «حمد بن خلیفه»امیر سابق قطر که چندین کشور از جمله مصر به منظور بازگرداندن پدرش«شیخ خلیفه بن حمد» به اریکه قدرت، رخ داد رو به وخامت رفت.
امیر سابق قطر به دلیل دست داشتن«حسنی مبارک»رئیس جمهوری اسبق مصر در این کودتا وی را نبخشید. بنا بر روایت قطر، حسنی مبارک افسرانی از ارتش مصر را برای مشارکت یا حتی فرماندهی نیروهای مهاجم که از اراضی عربستان به قطر آمدند و برای حمله به دیوان امیری و قتل امیر برنامه ریزی کردند،اعزام کرد؛ اما کودتا خنثی شد و گفته می شود که ایالات متحده آمریکا در این زمینه نقش بازی کرد. اگر چه هیچ تایید رسمی برای این واقعیت وجود ندارد.
شبکه ماهواره ای«الجزیره»که از آن به عنوان توپخانه سنگین علیه مصر و تحریک مخالفان علیه دولت مصر و انتشار گزارش های رسانه ای ضد دولت مصر که نقش مهمی در بی ثباتی کشور بازی کرد، به کار گرفته شد. یاری بیشتر به مخالفان زمانی صورت گرفت که از انقلاب مصر برای سرنگونی حسنی مبارک و به قدرت رسیدن جماعت«اخوان المسلمین» صورت گرفت اما باز هم روابط دو کشور یعنی مصر و قطر بهبود پیدا نکرد مگر برای مدتی کوتاه که یک سال طول کشید که در آن یک سال «محمد مرسی» در قدرت بود لیکن بار دیگر پس از سرنگونی مرسی به شکل خطرناک تری این تنش بازگشت زیرا قطر همه امکانات مالی و رسانه ای بزرگ خود را علیه نظام «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهوری مصر به کار گرفت.
متهم کردن قطر توسط وزارت کشور مصر در بیانیه ای به دست داشتن در انفجار کلیسای پطرسی در مرکز قاهره که منجر به کشته شدن 23 نفر و زخمی شدن ده ها نفر دیگر و تأکید این بیانیه بر اینکه عامل انتحاری یعنی«مهاب مصطفی السید قاسم» در سال 2015 به قطر سفر کرده و با رهبران اخوان المسلمین در ارتباط بوده سپس برای جنگ در مصر به شبه جزیره«سینا» برگشته، روابط دو کشور را وارد مرحله ای از تنش بی سابقه کرده است.
مرتبط کردن دولت قطر با تروریسم و متهم کردنش به دست داشتن در انفجار کلیسا به نحوی از انحاء بسیار خطرناک است و چه بسا عواقب وخیمی و چه بسا تحریم ها و دادگاه های بین المللی در پی دارد اگر به شکل رسمی و با دلیل و مدرک این اتهام ثابت شود.علاوه بر آن می تواند پیروان دین مسیحیت را علیه قطر نه فقط در مصر بلکه در برخی از کشورهای غربی بسیج کند به ویژه آن که قطر متهم است که از گروه های «تروریستی» در سوریه حمایت می کند و «فرانک گاردنر» گوینده بخش امنیتی در شبکه« بی بی سی» تردیدی در این نکرد که این مساله را از رئیس سازمان اطلاعات قطر طی دیدار «تمیم بن حمد» امیر این کشور از انگلیس در یک سال پیش، بپرسد و او نیز به طور کلی رد کرد.
مسئولان قطری این خطر را احساس کردند و به شورای همکاری کشورهای حاشیه خلیج فارس پناه بردند تا درخواست کمک کنند؛ امری که باعث شد آقای«عبداللطیف الزیانی»دبیر کل این شورا بیانیه ای رسمی صادر کند و اتهام کردن قطر را تقبیح کرده و از قرار دادن نام قطر در جنایت انفجار کلیسا بدون استناد به اطلاعات و مدارک ثابت کننده ابراز ناراحتی کرد لیکن وزارت خارجه مصر روز گذشته-شنبه- بلافاصله بیانیه ای رسمی صادر کرد و تاکید کرد که «مصر امیدوار بود که موضع شورای همکاری خلیج فارس بازتاب دهنده خوانشی دقیق از موضع مصر باشد. همچنین اطلاعات مصر درباره تماس متهم اصلی انفجار کلیسا با عناصری در قطر قطعی است و مسئولان امنیتی مربوطه همه سررشته ها درباره این جنایت و حامیان مالی و طراحان آن و کسانی که در انجامش سهم داشتند در اختیار دارند، و همه مدارک پس از تکمیل فرایند تحقیقات اعلام می شود.»
بیانیه دولت مصر حالتی از اعتماد به نقس و نیز افزایش تنش علیه دولت قطر و نیت های انتقامجویانه مخفی در آن را بازتاب می دهد.اگر چه برخی از ناظران از تعجیل در توجیه اتهام ها به دوحه پیش از تکمیل نتایج تحقیقات و گردآوری مدارک موثق امتناع کردند.
رابطه دولت قطر با اخوان المسلمین را همه می دانند و نیازی نداریم که آن را ثابت کنیم. حضور عناصری از جماعت اخوان المسلمین در دوحه از امور علنی اشت که نمی توان آن را پنهان کرد اما پرسش این جا است حالا که جماعت اخوان المسلمین به شکل رسمی انفجار را محکوم کرد و دولت قطر و شورای همکاری نیز آن را محکوم کردند، این جماعت به چه میزان پشت این انفجار است؟
اتهام های مصر علیه قطر خطرناک است، علاوه بر آن نگران کننده است و این نگرانی در صورتی که مصر مدارک دقیق و قانع کننده ارائه کند بیشتر می شود زیرا اختلاف سیاسی مشروع است و گلوله باران رسانه ای دوجانیه که از زمان رسیدن عبدالفتاح اسلیسی به کرسی رهبری مصر از امور معمول میان کشورهای متخاصم در منطقه عربی است اما دست داشتن در انفجار کلیسا،اقدامی جنایی است که عبور از همه خطوط قرمز با تمام درجه هایش به شمار می رود.
سفر یک جوان مصری به کشور قطر امری عادی است زیرا هزاران مصری در این کشور و در شبکه تلویزیونی الجزیره نیز کار می کنند، آن هم پس از آن که قطر توسعه پیدا کرد و از «جعبه کبریت»به ساختمان مجلل بزرگ تبدیل شد، لیکن اگر ثابت شود که میان وی و عناصر اخوانی در دوحه ارتباط وجود دارد و این عناصر برای انجام این جنایت وی را مامور کردند، این مساله به دلیل پیامدهایش نیاز به مدارک قوی و دقیق برای اثبات دارد.
در صادر کردن حکم ها در این مساله عجله نمی کنیم و ترجیح می دهیم که در این روزنامه یعنی روزنامه «رأی الیوم»منتظر مدارک قاطع مصری بمانیم اما مساله ای که قطعی می باشد این است که جدای از نتایج، تنش در روابط مصر و قطر رو به فزونی است زیرا این روابط طی دو ده گذشته هرگز خوب نبود به استثنای ماه عسل کوتاه مدت که بیشتر از یک سال طول نکشید.
