جوامع متحجر نمیتوانند با کسانی که خارج از دایرههای آنها هستند ارتباط برقرار کنند. حقایق قابل تأیید را انکار میکنند.
به گزارش جماران به نقل از الجزیره، «کریس هجز»نویسنده و خبرنگار نظامی آمریکایی در گزارشی نوشت: تخریب غزه توسط اسرائیل تنها به پاکسازی قومی مربوط نمی شود، بلکه به محو یک ملت، فرهنگ و تاریخ مربوط می شود که دروغ هایی را که برای توجیه ایجاد دولت اسرائیل استفاده شده اند، افشا می کند.
در حالی که اسرائیل به ارتکاب فهرست جنایاتی با ماهیت نازیستی علیه فلسطینیان، از جمله گرسنگی جمعی، ادامه می دهد، خود را برای ارتکاب جنایت دیگری آماده می کند: تخریب شهر غزه، یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان.
تجهیزات مهندسی سنگین و بولدوزرهای زرهی غول پیکر صدها ساختمان به شدت آسیب دیده را تخریب می کنند. کامیون های سیمان بتن می ریزند تا تونل ها را پر کنند. تانک ها و هواپیماهای اسرائیلی محله ها را بمباران می کنند؛ تا بقیه فلسطینی ها را در ویرانه های شهر به سمت جنوب سوق دهند.
تبدیل شهر غزه به یک میدان خالی ماه ها طول می کشد. و من هیچ شکی ندارم که اسرائیل کارآمدی ژنرال نازی، اریش فون دم باخ-زیلفسکی، که بر محو ورشو نظارت داشت، را تکرار خواهد کرد. او سال های آخر عمر خود را در زندان گذراند. شاید تاریخ، حداقل در این مورد، تکرار شود.
با پیشروی تانک های اسرائیلی، فلسطینی ها فرار می کنند، در حالی که محله هایی مانند صبرا و التفاح از ساکنان خود تخلیه می شوند. آب تمیز کم است و اسرائیل قصد دارد آن را از شمال غزه قطع کند. غذا کمیاب یا گران است. یک کیسه آرد 22 دلار برای هر کیلوگرم قیمت دارد، یا زندگی شما.
گزارشی که روز جمعه توسط هیئت طبقه بندی مراحل امنیت غذایی یکپارچه (IPC) - اولین مرجع جهانی در مسائل گرسنگی - منتشر شد، برای اولین بار وجود قحطی در شهر غزه را تأیید کرد.
این گزارش حاکی از آن است که بیش از 500 هزار نفر با "قحطی، فقر و مرگ" روبرو هستند و انتظار می رود "شرایط فاجعه بار" ماه آینده به دیرالبلح و خان یونس گسترش یابد. نزدیک به 300 نفر، از جمله 112 کودک؛ به دلیل گرسنگی جان باختند.
رهبران اروپایی، همراه با جو بایدن و دونالد ترامپ، درس واقعی هولوکاست را به ما یادآوری می کنند. این "هرگز دوباره اتفاق نخواهد افتاد" نیست، بلکه "ما اهمیتی نمی دهیم" است. آنها شرکای کامل در نسل کشی هستند. برخی از آنها فقط به ابراز "حیرت" یا "غم" بسنده می کنند. برخی از آنها گرسنگی سازمان یافته اسرائیل را محکوم می کنند. تعداد کمی می گویند که کشور فلسطین را به رسمیت خواهند شناخت.
اما این یک تئاتر کابوکی است - راهی برای این رهبران غربی که پس از پایان نسل کشی ادعا کنند که در طرف درست تاریخ ایستاده اند، حتی در حالی که قاتلان را مسلح و تأمین مالی می کنند و کسانی را که این قتل عام را محکوم می کنند، تعقیب، ساکت یا جرم انگاری می کنند.
اسرائیل از اشغال غزه صحبت می کند. اما این یک فریب است. غزه برای اشغال نیست، برای تخریب، برای محو، برای پاک کردن از روی زمین است. فقط توده ای از آوار باقی خواهد ماند که به سختی قابل حمل است. منظره قمری، البته خالی از فلسطینی ها، اساس مستعمرات یهودی جدید خواهد بود.
بتسلئیل اسموتریچ، وزیر تندوری دارایی رژیم اسرائیل، در کنفرانسی برای افزایش شهرک سازی در کرانه باختری گفت: "غزه به طور کامل ویران خواهد شد، غیرنظامیان به سمت جنوب به یک منطقه انسانی بدون حماس یا تروریسم فرستاده می شوند و از آنجا شروع به عزیمت به تعداد زیاد به کشورهای دیگر می کنند."
هر آنچه برای من در هنگام زندگی در غزه آشنا بود، دیگر وجود ندارد. دفتر من در مرکز شهر. مهمانخانه مارنا در خیابان احمد عبدالعزیز، جایی که با صاحب پیر آن، پناهنده ای از صفد، چای می نوشیدم. کافه هایی که قبلاً به آنجا می رفتم، کافه های کوچک در ساحل، دوستان و همکاران، بیشتر آنها یا در تبعید هستند، یا مرده اند، یا زیر آوار دفن شده اند. آخرین باری که از خانه مارنا دیدن کردم، فراموش کردم کلید اتاق شماره 12 را پس بدهم. هنوز روی میز من است.
قلعه قصر الباشا در شهر قدیمی - که توسط سلطان مملوک الظاهر بیبرس در قرن سیزدهم ساخته شده و به حکاکی دو شیر رو به روی هم معروف بود - برداشته شد. و همچنین قلعه برقوق (قلعه برقولقا)، مسجد مستحکم از دوران مملوک، ساخته شده در سال 1387-1388، که در دروازه خود حکاکی داشت که می گوید:
"به نام خداوند بخشنده مهربان. مساجد خدا را فقط کسانی آباد میکنند که به خدا و روز قیامت ایمان آورده و نماز را برپا داشته و زکات را پرداخته و جز از خدا نترسند."
مسجد عمری کبیر در غزه، قبرستان رومی باستانی، و قبرستان مشترکالمنافع - جایی که بیش از 3000 سرباز بریتانیایی و کشورهای مشترکالمنافع در دو جنگ جهانی دفن شدهاند - به همراه دانشگاهها، آرشیوها، بیمارستانها، مساجد، کلیساها و خانهها ویران شدند.
بندر آنتدون، که قدمت آن به 1100 سال قبل از میلاد برمیگردد و بندر بابلیها، ایرانیان، یونانیان، رومیها، بیزانسیها و عثمانیها بود، به ویرانه تبدیل شده است.
من هنگام ورود به مسجد عمری کبیر، بزرگترین و قدیمیترین مسجد غزه، کفشهایم را روی قفسه کنار در میگذاشتم. در وضوخانههای مشترک وضو میگرفتم. در داخل، سر و صدا، گرد و غبار و هیاهوی غزه محو میشد.
محو کردن غزه نه تنها جنایتی علیه مردم فلسطین است، بلکه جنایتی علیه میراث فرهنگی و تاریخی ما نیز هست: تجاوز به حافظه. اگر گذشته را نفهمیم، نمیتوانیم حال را درک کنیم.
تاریخ تهدیدی مرگبار برای اسرائیل است، زیرا تحمیل یک مستعمره اروپایی با زور در جهان عرب را آشکار میکند، کارزار وحشیانه برای سلب هویت عربی را نشان میدهد، نژادپرستی ذاتی علیه اعراب، فرهنگ و سنتهای آنها را افشا میکند، افسانه "ویلا در جنگل" را که ایهود باراک تکرار میکرد، تضعیف میکند، دروغ اینکه فلسطین یک میهن یهودی منحصربهفرد است را به سخره میگیرد و وجود فلسطینیها را برای قرنها یادآوری میکند و ماهیت بیگانه صهیونیسم را برجسته میکند.
هنگامی که نسلکشی در بوسنی را پوشش میدادم، صربها مساجد را منفجر کردند، آوارهای آنها را پاک کردند و مردم را از یادآوری آنها منع کردند. هدف در غزه همان است: محو کردن گذشته و جایگزین کردن آن با اسطوره برای پوشاندن جنایات اسرائیل، از جمله نسلکشی.
محو حافظه مانع از تفکر روشنفکرانه و مانع از تحقیق تاریخی میشود. تفکر جادویی را تجلیل میکند. به اسرائیلیها اجازه میدهد ادعا کنند که خشونت ذاتی در پروژه صهیونیستی وجود ندارد.
به همین دلیل، دولت اسرائیل یادبود نکبت را ممنوع میکند. فلسطینیها حتی از برافراشتن پرچم خود نیز منع میشوند.
انکار حقیقت تاریخی به اسرائیلیها اجازه میدهد در نقش قربانی ابدی زندگی کنند. اما مواجهه با این دروغها تهدیدی برای بحران وجودی است. به همین دلیل، بیشتر آنها وهم آسایش را به حقیقت دردناک ترجیح میدهند.
جوامعی که حافظه آنها پاک شده است، متحجر میشوند. علیه حقیقت اعلام جنگ میکنند. دروغها را بیوقفه تکرار میکنند. زیرا حقیقت، هرگاه وجود داشته باشد، پاک نمیشود.
تا زمانی که حقیقت پنهان بماند و تا زمانی که جویندگان آن ساکت شوند، برای یک جامعه غیرممکن است که خود را تجدید یا اصلاح کند. دولت ترامپ به موازات اسرائیل حرکت میکند: اسطوره را به واقعیت ترجیح میدهد و کسانی را که دروغها را به چالش میکشند، ساکت میکند.
جوامع متحجر نمیتوانند با کسانی که خارج از دایرههای آنها هستند ارتباط برقرار کنند. حقایق قابل تأیید را انکار میکنند. این همان چیزی است که کمیسیون حقیقت و آشتی در آفریقای جنوبی به آن پرداخت: اعتراف جلادان به جنایات خود در ازای مصونیت، که به قربانیان و جلادان یک زبان مشترک مبتنی بر حقیقت تاریخی داد. تنها در آن زمان بود که شفا امکانپذیر شد.
اسرائیل نه تنها غزه را نابود میکند، بلکه خود را نیز نابود میکند.
