ایهود اولمرت، نخستوزیر پیشین اسرائیل میگوید اجبار فلسطینیها به اسکان در چنین اردوگاهی، مصداق پاکسازی قومی است و خشم جهانی نسبت به جنگ غزه تنها ناشی از یهودستیزی نیست.
به گزارش جماران، گاردین نوشت: ایهود اولمرت، نخستوزیر پیشین اسرائیل میگوید اجبار فلسطینیها به اسکان در چنین اردوگاهی، مصداق پاکسازی قومی است و خشم جهانی نسبت به جنگ غزه تنها ناشی از یهودستیزی نیست.
ایهود اولمرت، نخستوزیر پیشین اسرائیل، در گفتوگو با گاردین هشدار داد که طرح وزیر جنگ اسرائیل برای احداث «شهر بشردوستانه» در جنوب نوار غزه، در واقع اردوگاه کار اجباری برای فلسطینیها خواهد بود و هرگونه اجبار در اسکان آنان، پاکسازی قومی تلقی میشود.
او گفت: «این یک اردوگاه کار اجباری است. متأسفم، اما واقعیت همین است.»
این اظهارات در واکنش به طرح اسرائیل کاتز، وزیر جنگ، بیان شد؛ طرحی که بر اساس آن قرار است روی ویرانههای رفح، شهری ساخته شود که ابتدا ۶۰۰ هزار نفر و در ادامه تمام جمعیت فلسطینی را در خود جای دهد. بر پایه این طرح، ساکنان این منطقه اجازه خروج نخواهند داشت، مگر برای مهاجرت به کشورهای دیگر.
اولمرت تأکید کرد: «اگر فلسطینیها به این شهر منتقل شوند، این اقدام را باید بخشی از یک پاکسازی قومی دانست. هنوز این اتفاق نیفتاده، اما ایجاد اردوگاهی برای صدها هزار نفر، فقط یک معنا دارد.»
او افزود که در شرایط فعلی، عملیات نظامی اسرائیل را مصداق پاکسازی قومی نمیداند، زیرا به گفته او، تخلیه غیرنظامیان با هدف حفاظت از جانشان، طبق قوانین بینالمللی مجاز است و برخی فلسطینیها به مناطق خالیشده بازگشتهاند.
با این حال، اولمرت تأکید کرد که اسرائیل هماکنون نیز در غزه و کرانه باختری، در حال ارتکاب جنایات جنگی است و احداث چنین اردوگاهی، به معنای تشدید این روند سرکوبگرانه خواهد بود.
این طرح مورد حمایت بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل نیز قرار دارد. رسانههای اسرائیلی گزارش دادهاند که امتناع اسرائیل از عقبنشینی از منطقه پیشنهادی کاتز برای ساخت این اردوگاه، یکی از موانع اصلی در مسیر دستیابی به توافق آتشبس است.
اولمرت در پایان گفت: «پس از ماهها لفاظیهای خشن، از جمله اظهاراتی درباره “پاکسازی” غزه و طرحهایی برای احداث شهرکهای یهودینشین در این منطقه، ادعای دولت اسرائیل مبنی بر بشردوستانه بودن این طرح، بههیچوجه قابلباور نیست.»
ایهود اولمرت، نخستوزیر پیشین اسرائیل، در گفتوگویی با گاردین هشدار داد که طرح ساخت «شهر بشردوستانه» بر ویرانههای رفح، نه پروژهای برای نجات فلسطینیها، بلکه ابزاری برای اخراج و حذف سیستماتیک آنان است.
او صریح گفت: «وقتی اردوگاهی میسازند برای آنکه بیش از نیمی از غزه را در آن “پاک” کنند، برداشت اجتنابناپذیر این است که هدف، نجات فلسطینیها نیست، بلکه تبعید، رانده شدن و دور انداختن آنان است. من برداشت دیگری ندارم، دستکم برای خودم.»
این در حالی است که بر اساس اظهارات وزیر جنگ اسرائیل، فلسطینیها پس از انتقال به این اردوگاه اجازه خروج نخواهند داشت، مگر برای مهاجرت به دیگر کشورها. این طرح با حمایت نخستوزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، در حال پیگیری است و به گفته رسانههای اسرائیلی، یکی از موانع اصلی توافق آتشبس نیز همین موضوع است.
برخی از حقوقدانان و پژوهشگران اسرائیلی، این طرح را نقشهای برای ارتکاب جنایت علیه بشریت توصیف کرده و هشدار دادهاند که اگر اجرا شود، ممکن است «تحت شرایطی خاص به جنایت نسلکشی بینجامد».
در عین حال، افرادی در داخل اسرائیل که این طرح را با اردوگاههای کار اجباری آلمان نازی مقایسه کردهاند، هدف حملات شدید قرار گرفتهاند. نهاد رسمی یادبود هولوکاست در اسرائیل، یاد واشم، یک روزنامهنگار را به «تحریف جدی و نابجای معنای هولوکاست» متهم کرد.
اولمرت، که بین سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ نخستوزیر اسرائیل بود، این سخنان را در روزی مطرح کرد که مراسم تشییع دو فلسطینی – از جمله یک شهروند آمریکایی – در کرانه باختری اشغالی برگزار شد؛ افرادی که به دست شهرکنشینان اسرائیلی کشته شده بودند. این مرگها در ادامه کارزار خشونتبار و هدفمند ارعاب شهروندان فلسطینی روی داده که طی دو سال گذشته، ساکنان چندین روستا را مجبور به ترک خانههای خود کرده است.
اولمرت با محکومیت این اقدامات گفت: «این حملات، جنایات جنگی هستند. غیرقابلبخشش و غیرقابلپذیرشاند. این عملیاتها بهشکلی سازمانیافته، خشن و جنایتکارانه، توسط گروهی گسترده انجام میشود.»
این مهاجمان که در اسرائیل به نام «جوانان تپهنشین» شناخته میشوند، اغلب بهعنوان افراطگرایان حاشیهای معرفی میشوند. اما اولمرت با رد این توصیف، آنها را «جنایتکاران تپهنشین» خواند و افزود: «امکان ندارد چنین خشونتهای گسترده، مداوم و هماهنگی بدون برخورداری از حمایت و چتر امنیتی نهادهای رسمی اسرائیلی در سرزمینهای اشغالی انجام شود.»
او در ادامه، وزرای افراطگرای کابینه اسرائیل را که حامی خشونت در غزه و کرانه باختری هستند، بزرگترین تهدید برای آینده اسرائیل دانست. به گفته اولمرت، این افراد نهتنها مجوز گسترش شهرکها را صادر کردهاند، بلکه با کنترل پلیس و ساختارهای اجرایی، در پی تغییر مرزهای اسرائیل از طریق زور و توسعهطلبیاند.
اولمرت با لحنی هشدارآمیز گفت: «این افراد، دشمنان داخلی اسراییلاند؛ تهدیدی جدیتر از هر دشمن خارجی.»
خشم جهانی علیه اسرائیل ناشی از جنایات در غزه و کرانه باختری است، نه صرفاً یهودستیزی
ایهود اولمرت، نخستوزیر پیشین اسرائیل، در گفتوگویی مفصل با گاردین اعلام کرد که رنج بیسابقه مردم غزه و جنایات شهرکنشینان در کرانه باختری، موجی از خشم جهانی علیه اسرائیل ایجاد کرده که دیگر نمیتوان آن را تنها با برچسب «یهودستیزی» توجیه کرد.
او گفت: «در ایالات متحده، هر روز شاهد افزایش شدید ابراز نفرت نسبت به اسرائیل هستیم. ما برای دلخوشی خودمان میگوییم: “آنها یهودستیزند.” اما من معتقدم بسیاری از این افراد نه بهدلیل یهودستیزی، بلکه بهدلیل آنچه در تلویزیون و شبکههای اجتماعی میبینند، علیه اسرائیل موضع گرفتهاند. این یک واکنش طبیعی، هرچند دردناک، از سوی مردمی است که میگویند: “شما از تمام خطوط قرمز عبور کردهاید.”»
اولمرت هشدار داد که تغییر در نگرش داخلی تنها زمانی رخ خواهد داد که فشار بینالمللی بهطور واقعی و ملموس بر جامعه اسرائیلی احساس شود. او خواستار مداخله مؤثرتر جامعه جهانی شد، بهویژه در غیاب یک اپوزیسیون سیاسی قدرتمند در داخل اسرائیل. همچنین رسانههای اسرائیلی را به دلیل نادیدهگرفتن خشونتها علیه فلسطینیها بهشدت مورد انتقاد قرار داد.
او در ابتدا از عملیات نظامی اسرائیل علیه حماس پس از حملات ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حمایت کرده بود، اما تصریح کرد که از بهار ۲۰۲۴، زمانی که دولت نتانیاهو «بهصورت آشکار و با رفتاری خشن» مذاکرات برای آتشبس دائم را کنار گذاشت، به این نتیجه رسید که اسرائیل در حال ارتکاب جنایات جنگی است.
اولمرت گفت: «من شرمنده و دلشکستهام. این جنگ، قرار بود جنگ دفاعی باشد، اما اکنون به چیزی دیگر تبدیل شده است. تنها کاری که میتوانم انجام دهم این است که اولاً این شرارتها را به رسمیت بشناسم، و دوماً آنها را نقد کنم تا افکار عمومی جهان بداند که در داخل اسرائیل، صداهای مخالفی نیز وجود دارند.»
او ارتکاب جنایات جنگی را نه نتیجه یک فرمان مستقیم، بلکه حاصل بیتوجهی و تساهل آگاهانه نسبت به تلفات غیرنظامی و ویرانی گسترده دانست.
«آیا فرماندهان مستقیماً دستور دادند؟ نه، هرگز. اما ارتش عملاً چشم خود را بست، در حالی که میدانست برخی اقدامات ناگزیر منجر به کشته شدن شمار زیادی از غیرنظامیان خواهد شد. به همین دلیل است که نمیتوانم از متهم کردن این دولت به مسئولیت در قبال جنایات جنگی خودداری کنم.»
با وجود ویرانی فراگیر در غزه، اولمرت – بهعنوان آخرین نخستوزیر اسرائیل که بهطور جدی برای حل و فصل سیاسی با فلسطینیها تلاش کرده – همچنان امیدوار به تحقق راهحل دو دولت است.
او با همکاری ناصر القدوه، وزیر خارجه پیشین فلسطین، در سطح بینالمللی در حال پیگیری این راهحل است و معتقد است حتی توافقی تاریخی – پایان جنگ در غزه در ازای عادیسازی روابط با عربستان سعودی – قابل دستیابی است، اگر تنها بنیامین نتانیاهو اراده یا توان انجام آن را داشت.
اولمرت در پایان با ناباوری و تأسف به اقدام اخیر نتانیاهو اشاره کرد: نخستوزیری که علیه او حکم بازداشت بینالمللی به اتهام جنایات جنگی صادر شده، دونالد ترامپ را برای دریافت جایزه صلح نوبل نامزد میکند.
