برای دولت مودی، وضعیت خاورمیانه پس از حملات حماس و حمله انتقام جویانه ماشین جنگی اسرائیل به مردم فلسطین در کنار تهدید آشکار تهاجم و اشغال غزه از طریق افزایش بی‌ثباتی، به شدت تغییر کرده است.
علی رضا دهقانی، کارشناس مسائل جنوب آسیا در یادداشتی برای جماران نوشت:
مدت کوتاهی پس از تمجید و ستایش‌ها برای برگزاری اجلاس سران G20 در دهلی نو، دیپلماسی هند و جاه طلبی های نارندرا مودی، نخست وزیر این کشور برای تبدیل شدن به یک محرک و نقش آفرین بزرگ جهانی، با مانع مواجه شده است. این وضعیت به شکل تداوم درگیری‌های دیپلماتیک با کانادا پس از ترور جنجالی رهبر جدایی طلب سیک ها و همچنین اشتیاق زایدالوصف اولیه در همبستگی شخصی مودی با اسرائیل در درگیری‌‌اش با مردم فلسطین بروز و نمود پیدا کرده است.
در حالی که هند تحت فشار فزاینده‌‌ای از سوی متحدان استراتژیک غربی خود مانند ایالات متحده آمریکا و بریتانیا است تا در مناقشه دیپلماتیک خود با کانادا موضعی سازگارتر اتخاذ کند، به نظر می‌‌رسد که مودی اغلب کشورهای خاورمیانه و حتی شرکای اقتصادی کلیدی خود مانند امارات متحده عربی، عربستان سعودی و ایران را به دلیل عدم اتخاذ موضع دقیق‌تر در مورد تشدید درگیری در منطقه خاورمیانه خشمگین و ناامید کرده است.
ظرافت دیپلماتیک از سوی دولت مودی نیاز فوری در قبال سیاست‌های خاورمیانه‌ای آن است که این تصور وجود دارد که هند به شدت به سمت موضع حمایت کورکورانه از اسرائیل منحرف شده است. این امر هم برخلاف حمایت سنتی آن از حق مردم فلسطین برای داشتن یک سرزمین و هم با موضع ظریف‌‌تر در سال‌های اخیر می‌باشد که به طور پیوسته به سمت دولت صهیونیستی متمایل شده، اما همچنان با اعراب و ایرانی‌ها در تعامل است.
از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و برقراری روابط دیپلماتیک کامل بین تل آویو و دهلی نو در سه دهه پیش، دولت‌های متوالی به رهبری نخست وزیران مختلف متعلق به احزاب و ائتلاف های مختلف در هند به اسرائیل نزدیک و نزدیک تر شده اند. پس از اینکه مودی یک دهه پیش نخست وزیر شد، روابط هند و اسرائیل به سطح جدیدی ارتقا یافت؛ تا حدی به دلیل روابط شخصی بین او و نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل و همچنین به دلیل روابط نظامی رو به رشد بین دو کشور که اسرائیل را به دومین تامین کننده تجهیزات دفاعی این کشور پس از روسیه تبدیل کرد.
با این حال، مودی ماهرانه موفق شد با روابط رو به رشد بین اسرائیل، امارات متحده عربی و عربستان سعودی کریدور اقتصادی IMEC، همراه با اسرائیل و اردن را پایه‌گذاری نماید.
نفوذ دیپلماتیک هند در دنیای چند قطبی
به نظر می رسد، برای دولت مودی، وضعیت خاورمیانه پس از حملات حماس و حمله انتقام جویانه ماشین جنگی اسرائیل به مردم فلسطین در کنار تهدید آشکار تهاجم و اشغال غزه از طریق افزایش بی‌ثباتی، به شدت تغییر کرده است.
کشورهایی مانند امارات و عربستان سعودی که در حال آماده شدن برای تجارت با اسرائیل بودند، با توجه به خشم گسترده در کل جامعه جهانی مسلمانان در همه کشورها به خاطر بمباران کودکان و زنان مسلمان، دیگر در موقعیتی نیستند که چنین کاری انجام دهند. هند برخلاف قدرت‌‌های غربی مانند امریکا و انگلستان که سابقه طرفداری آشکار از اسرائیل را دارند، به سختی می‌تواند تمام تخم مرغ‌های خود را در سبد اسرائیل بگذارد.
متأسفانه، دستور کار داخلی RSS و BJP برای اهریمن‌سازی مسلمانان به رنج فلسطینیان در رسانه‌‌های اجتماعی هند توسط حامیان دولت مودی رقم خورده است. این امر می تواند عواقب جدی برای نفوذ دیپلماتیک هند در دنیای چند قطبی داشته باشد، جایی که مردم در تعداد زیادی از کشورهای آفریقا، آمریکای لاتین و البته جهان اسلام نسبت به استعمار فلسطین توسط اسرائیل با حمایت غرب احساس ناراحتی می‌کنند.
رویکرد تهاجمی هند نسبت به کانادا و همچنین رویکرد آشکارا حزبی در خاورمیانه نیز به رؤیاهای مودی مبنی بر رهبری جنوب جهانی هیچ سودی نرسانده است. نخست وزیر هند و دیپلمات‌‌هایش باید از روش‌‌های خشن در دنیایی که به طور فزاینده پیچیده‌‌تر می‌شود دوری کنند و استراتژی متعادل‌‌تری را برای عبور از آب‌های پرآشوبی که در جهان امروز در حرکت است، طراحی کنند.
