یکی از کارکنان بخش مراقبت های بهداشتی برای من وضعیت در بزرگترین بخش اورژانس غزه را اینگونه توصیف می کند : سلاخ خانه. انبوهی از اجساد بر روی زمین قرار گرفته اند و تعداد بسیار بسیار زیادی از مردم زخمی شده اند.
به گزارش جماران، محمود شلبی مدیر کمک های پزشکی برای فلسطینیان (MAP) در غزه در مطلب کوتاهی که گاردین آن را منتشر کرده وضعیت نوار غزه در زیر بارانی از بمب های اسرائیلی را توصیف کرده و می نویسد:
اینجا در غزه، آنچه در زیر بمباران نظامی اسرائیل اتفاق می افتد، بی سابقه است . خانه ها بدون هشدار به ساکنان هدف حملات سنگین هوایی قرار می گیرند. موشک‌های اسرائیلی به ساختمان‌های بلند، مساجد و خیابان‌ها اصابت می‌کنند و ما از خود می‌پرسیم : باز هم حمله دیگری در راه خواهد بود؟ خود ما هم از پاسخ دادن به این پرسش می ترسیم.
برای کمک به مردمی که در اثر این حملات آسیب دیدند همه ذخایر از پیش تهیه شده را به کار گرفته ایم زیرا ناگهان با سیل عظیمی از مجروحان روبه رو شدیم.
روز شنبه، پس از توزیع لوازم اضطراری، از بازدید از یکی از انبارهایمان به خانه می رفتم. ناگهان آسمان نارنجی شد و انفجار مهیبی رخ داد. من مردم را دیدم که می دویدند، سرهای خود را با دست پوشانده بودند. حملات هوایی آغاز شد. خانه ای که پس از تخریب در جریان حمله نظامی اسرائیل در سال 2021 بازسازی شده بود دوباره به یک ویرانه تبدیل شد.
حملات اسرائیل دائمی است و در شب افزایش پیدا می کند. تاثیر این حملات بر کودکان که تقریبا نیمی از جمعیت غزه را به خود اختصاص می دهند بسیار بیشتر است. وقتی یک حمله هوایی در آن نزدیکی اتفاق می افتد، بچه هایم به سمت من و مادرشان می دوند. من امیدوارم که زخم هایی که بر روح آنها وارد شده پس از این حنگ التیام یابند هر چند بسیار بعید می دانم.
از روز دوشنبه، اسرائیل محاصره غزه را با محدود سازی و متوقف کردن ارسال سوخت، آب ، برق ، گاز و مواد غذایی تشدید کرده و این اقدام برخلاف تمام تعهداتش است. بدون برق اوضاع بدتر خواهد شد. از ساعت 15 یکشنبه تا ساعت 9 صبح دوشنبه برق نداشتیم. در همین حال، خدمات بهداشتی محلی کاملاً تحت تاثیر این بی برقی قرار گرفته بود . غزه بیش از 16 سال است که از محاصره رنج می برد و این اقدام اسرائیل بارها به عنوان یک نوع غیرقانونی مجازات دسته جمعی محکوم شده است. با ادامه محاصره بی امان، ظرفیت های ما ضعیف شده است.
حتی قبل از این تشدید محاصره غزه ، سیستم بهداشتی و درمانی با شرایطی روبه رو بود که در 48% از داروهای ضروری و 26% از داروهای یکبار مطرف پزشکی دچار کمبود شدید بودیم. اکنون اوضاع به شکل بی سابقه ای بد شده است.
یکی از کارکنان بخش مراقبت های بهداشتی برای من وضعیت در بزرگترین بخش اورژانس غزه را اینگونه توصیف می کند : سلاخ خانه. انبوهی از اجساد بر روی زمین قرار گرفته اند و تعداد بسیار بسیار زیادی از مردم زخمی شده اند.
مراکز درمانی و آمبولانس‌ها مورد اصابت موشک قرار گرفته‌اند. مقامات درمانی محلی خواستار اهدای خون از سوی مردم شده اند. مردم به سختی با این درخواست ارتباط برقرار می کنند و من نمی توانم به این فکر نکنم که کادر درمان چگونه می توانند قدرت ذهنی برای ادامه کار داشته باشند. در همین حال، بمباران اسرائیل به این معنی است که بیش از 260000 آواره وجود دارد که مجبور به ترک خانه های خود شده اند. این افراد به سرپناه، غذا، بهداشت، خدمات روانی اجتماعی، آب نیاز دارند. این البته لیستی از نیازهای اولیه آنها خواهد بود.
ما تلاش می کنیم اطمینان حاصل کنیم که نیازهای اولیه آنها نظیر پتو، تشک و بسته های بهداشتی تامین می شود. اما واقعیت آن است که میزان نیاز از توانمندی ما بیشتر است. اینجا هیچکس ایمن نیست ، نه خانواده ها در خانه هایشان، و نه نیروهای امدادی در آمبولانس ها. پسر بزرگم که نه سال دارد از من پرسید که اگر بمیری به بهشت می‌روی یا جهنم؟ این سوال قلب من را مچاله کرد.
در حال حاضر اکثر اوقات خیابان ها خالی است. با توجه به حمایتی که اسرائیل از متحدان غربی خود دریافت می کند، بدون توجه به اصول اولیه بشردوستانه یا قوانین بین المللی، مردم می ترسند که بدترین وضعیت هنوز در راه باشد. ما فقط امیدواریم که از این وضعیت زنده بیرون بیاییم.
