زمانی که باران های موسمی ویرانگر باریدند، پاکستان از قبل دست و پنجه نرم می کرد.
به گزارش جماران به نقل از سی ان ان امسال، بحران های اقتصادی و سیاسی در این کشور بیش از 230 میلیون نفری آسیای جنوبی به هم نزدیک شده است، زیرا قیمت مواد غذایی و سوخت افزایش یافته و عمران خان رهبر سابق این کشور مجبور به کناره گیری از قدرت شده است.
در حال حاضر با بدترین سیل در حافظه زنده می چرخد.
بخش‌هایی از پاکستان پس از تجربه شدیدترین باران‌های ثبت‌شده با مهلت کمی از اواسط ژوئن، اکنون زیر آب هستند. برخی از مناطق پنج برابر سطح نرمال خود باران های موسمی را مشاهده کرده اند.
بیش از 1100 نفر جان خود را از دست داده اند و 33 میلیون نفر تحت تأثیر قرار گرفته اند - این بیشتر از جمعیت تگزاس است.
سیلاب های آب تمام روستاها و زمین های کشاورزی را در هم کوبیده، ساختمان ها را ویران کرده و محصولات کشاورزی را از بین برده است. تصاویر ماهواره‌ای از Maxar Technologies که با سی ان ان به اشتراک گذاشته شده است نشان می‌دهد که چگونه جوامع از بین رفته‌اند و چیزی بیش از زمین و گرد و غبار برهنه باقی مانده است.
داده‌های اتحادیه اروپا نشان می‌دهد که پاکستان مسئول کمتر از یک درصد از گازهای گرمایش سیاره جهان است، اما بر اساس شاخص جهانی خطر آب و هوا، هشتمین کشور آسیب‌پذیر در برابر بحران آب و هوا است. بهای گزافی را می پردازد، نه تنها با جان انسان ها، بلکه مدارس، خانه ها و پل ها را ویران کرده است.
مقامات کل صورتحساب را 10 میلیارد دلار تخمین می زنند. فدراسیون بین المللی صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر در پاکستان گفت که بهبودی ممکن است سال ها طول بکشد. و این احتمال وجود دارد که هر گونه بهبودی با فاجعه دیگری متوقف شود.
بلاول بوتو زرداری، وزیر امور خارجه پاکستان، روز سه شنبه در مصاحبه با النی گیوکوس، خبرنگار سی ان ان گفت: «ما به طور مداوم شاهد ویرانی آب و هوا به شکل سیل، باران های موسمی، خشکسالی های گسترده، موج گرمای شدید هستیم.
و صادقانه بگویم، مردم پاکستان، شهروندان پاکستان، بهای زندگی و معیشت خود را برای صنعتی شدن کشورهای ثروتمند می پردازند که منجر به این تغییرات آب و هوایی شده است.
نابرابری فاحش بحران آب و هوا، که به سختی بر کشورهایی که از لحاظ تاریخی کمترین نقش را در ایجاد آن داشته اند، ضربه می زند، این سوال را مطرح می کند که چه کسی باید هزینه آن را بپردازد، به ویژه برای آسیب هایی که کشورهایی مانند پاکستان با آن کنار می آیند. .
سازمان ملل متحد روز سه‌شنبه درخواستی برای دریافت 160 میلیون دلار کمک اضطراری صادر کرد که به سختی برای خراش دادن سطح 10 میلیارد دلار مورد نیاز کافی است. کشورهایی از ایالات متحده گرفته تا ترکیه با کمک، هلیکوپترهای نجات، مواد غذایی و تجهیزات پزشکی وارد میدان می شوند. با این حال نیاز بیشتر از آنچه دنیا می دهد است.
این صحنه‌های ویرانگر و هزینه‌های بازیابی چشمگیر همان چیزی است که بحران آب و هوا در دمای 1.2 درجه سانتیگراد گرمایش جهانی از زمان صنعتی شدن به نظر می‌رسد.
اما تحلیل‌ها نشان می‌دهند که جهان در مسیر گرمایش بیش از ۲ درجه سانتیگراد قرار دارد و دانشمندان هشدار می‌دهند که هر کسری از درجه گرم شدن، تأثیرات این بحران را بدتر می‌کند.
فهد سعید، یک دانشمند آب و هوا از گروه Climate Analytics که در اسلام آباد مستقر است، به سی ان ان گفت که پاکستان در وضعیت Catch-22 قرار دارد. این کشور برای انطباق با بحران به پول نیاز دارد، اما به دلیل اینکه باید خسارتی را بپردازد که آب و هوای شدید در حال حاضر باعث شده است، برای یافتن منابع مالی مورد نیاز برای تعدیل تلاش خواهد کرد.
او گفت: «آنچه در حال حاضر در دمای 1.2 درجه سانتیگراد اتفاق می افتد به خاطر مردم فقیر پاکستان نیست. آنها مسئولیتی در قبال آن ندارند و این موضوع عدالت آب و هوا را به شکلی کاملاً واضح نشان می دهد.
وی افزود که پاکستان، مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه، نیاز به بیرون آوردن افراد بیشتری از فقر دارد، کاری که در بحبوحه حوادث آب و هوایی شدید پشت سر هم با چنین حمایت مالی اندکی از خارج از کشور انجام می شود.
سعید گفت که پاکستان در «موقعیتی است که می‌تواند در مذاکرات آب و هوایی بین‌المللی COP27 در مصر در نوامبر سال جاری، یک مورد قوی ارائه کند که سایر کشورها باید به آن کمک کنند تا این قطعات را بپردازد. کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه سال هاست که بر سر این موضوع اختلاف نظر دارند.
جهان توسعه یافته بیش از یک دهه پیش موافقت کرد که تا سال 2020 حداقل 100 میلیارد دلار در سال به کشورهای در حال توسعه برای کمک به انتقال آنها از سوخت های فسیلی و همچنین برای کمک به آنها برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی کمک کند. این مبلغ هرگز به طور کامل تحویل داده نشده است.
بحث برانگیزتر این است که چه کسی باید هزینه تخریب را بپردازد. در مذاکرات اقلیمی COP26 در گلاسکو، ایالات متحده یکی از چندین کشور پیشرفته بود که مخالفت خود را با پرداخت های اجباری برای "خسارت و خسارات" - اساساً غرامت آب و هوایی - به ویژه برای طرح هایی که مبتنی بر مسئولیت تاریخی است، نشان دادند.
از نظر تاریخی، ایالات متحده بیشترین انتشار گازهای گلخانه ای را در جهان دارد.
شایان ذکر است شمار قربانیان سیل پاکستان از مرز 1000 تن عبور کرد. مقامات و کارشناسان تغییرات آب و هوایی پس از بارش‌های موسمی را عامل سیل بی سابقه و گسترده می‌دانند که تاکنون 33 میلیون سکنه این کشور را تحت تاثیر قرار داده است. بیش از 75 درصد از بلوچستان، فقیرترین و بزرگترین ایالت این کشور زیر آب رفته و ایالت سند در مجاورتش نیز زیر آب است.
