به نظر می رسد ترامپ درخواست های هیچ یک از اعضای جی 7 را نمی شنود و هرگونه فشار سیاسی از سوی متحدانش بر او اثرگذار نیست. روشن است که کسی در جی 7 نمی داند چگونه باید با این رئیس جمهور آمریکا رفتار کند. باید او را رها کرد تا خودش، خودش را قانع کند.
به گزارش سرویس بین الملل جماران؛ جنیفر هووت طی مقاله ای در فایننشال ریویو نوشت: «عجیب نیست که زبان بی قید و بند و حتی افکار رهاتر دونالد ترامپ بر نشست جی 7 نیز حکمفرما است. عدم انتشار بیانیه پایانی در نشست جی 7 نشان از هوش مکرون دارد چرا که چنین بیانیه ای می توانست فرصت دیگری باشد برای ترامپ تا بر هر اختلاف یا بی احترامی –کوچک و بزرگی- تمرکز کند.
توهم اتحاد و هماهنگی بین اقتصادهای مهم غرب بیش از هر زمان دیگری نخ نما شده است اما هیچ کشوری نمی خواهد آشکارا بپذیرد که اعتماد بازار به قابل مدیریت بودن ریسک های سیاسی به سرعت در حال از بین رفتن است.
مهارت های نمایشی ترامپ، ابزار ناکارامدی در دیپلماسی جهانی است. در دیپلماسی جهانی گزینش دقیق واژه ها برای رسیدن به ظرایف و نکات مهم سخن، ضروری است. به نظر می رسد برای رسانه ها و تحلیلگران ترک عادت اهمیت دادن به هنجارشکنی های ترامپ دشوار است. به همین دلیل ترامپ با خوشحالی از "فکر دوم" خود درباره مسائل مطرح شده در جی 7 سخن می گوید. فکر دومی که همواره مخالف توافق دیگر رهبران است.
به نظر می رسد ترامپ درخواست های هیچ یک از اعضای جی 7 را نمی شنود و هرگونه فشار سیاسی از سوی متحدانش بر او اثرگذار نیست. روشن است که کسی در جی 7 نمی داند چگونه باید با این رئیس جمهور آمریکا رفتار کند. باید او را رها کرد تا خودش، خودش را قانع کند.
داشتن شریکی مانند ترامپ به این معناست که نمی توان به هیچ توافقی رسید چرا که او عادت دارد همیشه درباره دوستان و دشمنانش یک "فکر دوم" داشته باشد.
زنگ هشدار درباره تجارت جهانی، دگرش های اقلیمی، تنش ها و کشمکش های منطقه ای بی وقفه به صدا درآمده است اما ما با رئیس جمهوری در آمریکا روبرو هستیم که به جای توافق همواره تهدید می کند با هرچیزی که مخالف سیاست "اول آمریکا" باشد به شدت مقابله خواهد کرد.
به نظر می رسد انزوای آمریکا از سایر اقتصادهای پیشرو که در نشست جی 7 بیشتر نمایان شده، مساله ای مهارناشدنی است و ترامپ جنگ های بین المللی را به کشمکش های داخلی ترجیح می دهد.»
