آمریکا راه حل سیاسی می خواهد که در آن گروه طالبان با گروه های افغانی هوادار واشنگتن شریک شود اما گروه طالبان مذاکره بر سر خروج کامل نیروهای ناتو از افغانستان در مقابل تحویل کامل قدرت به این گروه و بازگشت امارت اسلامی افغانستان به قدرت به رهبری طالبان است یعنی همانطور که قبل از حمله آمریکا به افغانستان در اکتبر سال 2001 بود.

به گزارش جماران،  «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رأی الیوم به آخرین تحولات افغانستان پرداخت و نوشت: در سایه افزایش تعداد کشته ها و زخمی های نیروهای آمریکایی به دلیل گسترش حملات گروه طالبان و کمرنگ شدن کارامدی نیروهای پلیس افغانستان وابسته به دولت آمریکا و پیمان ناتو، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا با شکستی در افغانستان رو به رو است که در حال تحقق است.

فرماندهان آمریکایی در افغانستان روز گذشته-سه شنبه- اذعان کردند که سه نظامی آمریکایی در انفجار بمبی که افراد مسلح گروه طالبان در نزدیکی «غزنه» کار گذاشتند کشته شدند و سه نظامی دیگر نیز زخمی شدند امری که باعث می شود تعداد آمریکایی هایی که از اوایل سال جاری در افغانستان تا کنون کشته شدند  به 12 نظامی برسد. یک نظامی آمریکایی نیز روز شنبه گذشته در جریان درگیری میان نیروهای آمریکایی با همکاری نیروهای افغانستانی با یک واحد نظامی وابسته به گروه القاعده توسط «نیروهای خودی» کشته شد.

رقم کشته شدگان نیروهای آمریکایی در مقایسه با 2هزار و 200 نظامی که تا پیش از سال 2015  کشته شدند یعنی زمانی که فرماندهی امنیتی به نیروهای افغانستانی که آمریکا آنها را آموزش و تأمین مالی کرده، تحویل داد، اندک است  اما اگر این مساله را در نظر بگیریم که 30 هزار تن از نیروهای افغانستانی طی سه سال گذشته در درگیری با گروه طالبان کشته شدند و تلفات بار دیگر به نیروهای آمریکایی منتقل شده است آن وقت می بینیم که این رقم اندک به ویژه در فصل بهار که در آن حملات طالبان افزایش می یابد، رو به فزونی است.

ترامپ در افغانستان با دو گزینه رو به روست: اول اینکه تعداد نیروهای آمریکایی را افزایش دهد تا از پیشروی گروه طالبان  جلوگیری کند زیرا  این گروه به طور کلی بر 14 ولایت یعنی نزدیک به 56 درصد از اراضی افغانستان سیطره دارد و مناطقی که «اسما» تحت کنترل دولت مرکزی در کابل است را تهدید می کند دوم اینکه وارد مذاکرات صلح مستقیم با گروه طالبان شود تا به راه حل سیاسی مورد قبول برسد.

ترامپ گزینه دوم را انتخاب کرد یعنی مذاکره با گروه طالبان به همین دلیل «زلمای خلیلزاد» فرستاده افغانستانی تبار خود را به منطقه فرستاد تا با نمایندگان گروه طالبان در دوحه پایتخت قطر دیدار کند؛ همان جایی که گروه طالبان برای خود با موافقت آمریکا «سفارت» دارد.

پنج جلسه مذاکره طی دو ماه در دوحه به هیچ گونه پیشرفتی منجر نشد حتی سقفی که فرستاده ویژه آمریکا برای پایان آن یعنی ماه آوریل آینده زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تعیین کرده بود نیز برای چند ماه تغییر پیدا کرد و این نشان دهنده میزان دشواری و بزرگ بودن شکاف میان دو طرف است.

آمریکا راه حل سیاسی می خواهد که در آن گروه طالبان با گروه های افغانی هوادار واشنگتن شریک شود اما گروه طالبان مذاکره بر سر خروج کامل نیروهای ناتو از افغانستان در مقابل تحویل کامل قدرت به این گروه و بازگشت امارت اسلامی افغانستان به قدرت به رهبری طالبان است یعنی همانطور که قبل از حمله آمریکا به افغانستان در اکتبر سال 2001 بود.

آمریکا در افغانستان شکست می خورد همانطور که در عراق شکست خورد و نیروهای خودش را به رغم میل باطنی اش برای کاهش تلفات مادی و انسانی خارج می کند. طرح آمریکا در این کشور دشوار به لحاظ سیاسی و جغرافیایی از هم پاشید و هیچ راهی پیش روی ترامپ به جز تسلیم شدن نیست و ما مطمئن هستیم که در نهایت امر و دیر یا زود ترامپ دست های خود را به نشانه تسلیم بالا می برد.

دو کشور در جهان هستند که اشغالگران از آنها هرگز پیروز بیرون نیامدند: افغانستان و یمن. و هر کسی هم در این مساله شک دارد باید به واقعیت های تاریخی مراجعه کند که چه بسیار و چه دقیق اند.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.