فاطمه کرمپور در پیام خود نوشت: خبر درگذشت دریابندری نویسنده و مترجم بوشهری موجب تاثر شد و بدون شک تا سالیان سال جای خالی این بزرگ مرد در این حوزه احساس خواهد شد.
وی درگذشت دریابندری را به جامعه فرهنگی، هنری و ادبی ایران بویژه استان بوشهر و خانواده این مرحوم تسلیت گفت.
نجف دریابندری متولد شهریور سال ۱۳۰۸ در آبادان است و پدرش از اهالی روستای چاه کوتاه بوشهر و ناخدای کشتی بود.
شاید آشنایی او با دریا و بندر در ترجمه استادانه آثار ادبی «پیرمرد و دریا» ارنست همینگوی و «هکلبری فین» مارک تواین بی تأثیر نبوده باشد.
از دیگر آثار نجف دریابندری می‌توان به ترجمه «پیامبر و دیوانه» «جبران خلیل جبران»، «رگتایم» و «بیلی باتگیت» ادگار لورنس دکتروف، «یک گل سرخ برای امیلی» و «گور به گور» ویلیام فاکنر و «تاریخ فلسفه غرب» برتراند راسل و … اشاره کرد.
سازمان میراث فرهنگی ایران، در سال ۱۳۹۶، دریابندری را به عنوان گنجینه زنده بشری ثبت کرد.
دریابندری از سال‌ها قبل به دلیل چند سکته مغزی و بستری شدن در بیمارستان و از دست دادن همسرش دست از کار کشیده بود.
وی فردی خوش‌محضر بود که بسیاری شاعران نام‌آور روزگار ما نظیر احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، ابراهیم گلستان، صادق چوبک و بسیار کسان با او دوست بودند و سال‌ها در جلسه صبح‌های جمعه شماری از دوستان و نام‌آوران اهل ادب گِردَش حلقه می‌زدند و از خوش‌صحبتی‌هایش بهره‌مند می‌شدند.
خدمات دریابندری به زبان فارسی تنها به شکل دادن به حافظه جمع بسیاری از کتابخوانان در دهه‌های ۴۰، ۵۰، ۶۰ و بعد از آن ختم نمی‌شود؛ بلکه آثار بی‌شمار وی قابلیت تبدیل شدن به کتب درسی در رشته‌های مختلف ترجمه و نویسندگی را دارد؛ با آنکه خود او هرگز روی دانشگاه ندید و معلم بدون متعلم بود و مهم‌ترین درس را از جماعت جامعه و تجربیات زیسته‌اش گرفت.
نجف دریابندری امروز (دوشنبه، ۱۵ اردیبهشت) در سن ۹۱ سالگی و پس از عمری تلاش در راه اعتلای فرهنگ درگذشت.
